G
lulæ, quam coalitione granulorum majoriim formata, conjicerem.
Cellulæ interiores in iis Florideis, quarum frondes pluribus
stratis diversis coinponuntur, non tantum ab exterioribus
suo contentu differunt, sed etiam ipsæ diversa ætate aut
diversis temporibus diversum contentum fovere videntur. Sunt
Florideæ quarum frondes ima cum mutato contentu cellularum
totum quoque adspectum mutant. Ita in speciebus Gra-
cilarice, Eutheumatis, Laurenciæ aliarumque, planta juvenilis
lætius colorata, mollior et quasi magis carnosa; exsiccatione
fit bæc fere membranacea et sæpe collapsa ; eadem vero planta
adultior consistentiam ita mutât ut exsiccatione duriuscula,
nunc cartilaginea adpareat. In bis speciminibus adultioribus
sæpe farctæ suut cellulæ interiores granulis; et tenui segmento
facto videas granula supra vitream laminam diff'undi,
plurima, rotundata, invicem libera, adposito jodio eximie coe-
rulescentia (bine amylacea)*). In cellulis corticalibus coutentus
jodio adposito iit aut pallide lutesceiis in juveiiilibus, aut
sæpe obscurius fuscescit in adultioribus.
Si pluribus diversis stratis interioribus constat frons, con-
tentiis cellularum iu diversis stratis quoque alius adpareat.
In Ghondriopside macrocarpa (Ckondria macrocarpa Harv. E ì.
Nov. Zeì. p . 2 2 3 ) sectio transversalis offert cellulas (sipbo-
nes) 5 majores, in orbem circa centralem sæpius angustioreiii
*) De g ranulis amylaceis Flo rid e a rum p ro p riæ quædam su n t ob-
servationes a Ge l . M. van T ie g h em (in A n n . Se. N a t. 1865 p . 315)
publici ju ris fa c læ; quo loco quoque formæ diversæ, quas obse rvavit,
d e sc rib u n tu r. Agnovit to tum contentum granulosum cellulæ in quibusdam
contineri membranula, areolis circu la rib u s au t polygonis re ticu
la ta , quæ adposito acido sulphurico lu te sc it, dum g ra n u la colorem
violaceum in d u u n tu r. Granula non in axili siphone Polysiphoniæ obvenire,
quoque in dicavit. Quod ita o bse rvavit cum n o stris plurima
congrua vidi. Membranulam indloatam p rotopla smate constare credidi,
qua endocbromata cellularum juvenilium fere to ta co n stan t; u t
in adultio rib u s cellulis amyli (sæpe amorphi) copia increscit, dimin u itu
r p rotopla sma; in nonnullis cellulis demum endocbroma fere totum
g ranulis co n sta t, quæ disse c ta cellula quoque invicem facillime separa
n tu r. Ita in Gracilariæ speciebus, quibus boo olini charaoteristioum
c redidi (Alg. Med. p. 150). Kützing, ni fallor, primus de n a tu ra che-
mica granulorum s ta tu it eadem amylo constare. Nægeli p oste a quodam
loco n eg av it g ranula amylacea in F lo rid e is adesse.
dispositas. Fxtra pericentrales 5 cellulas stratum cellularum
magis irregularium adest; corticale stratum, unica serie cellularum
coiistans, interiora ciiigit. In cellulis periceiitralibus
et iu strato subcorticali granula plurima rotundata, majora
et minora mixta, jodio coerulesceiitia, vidi. Iu axili sipboiie
et iu cellulis corticalibus, quæ eiidocbromate colorato farctæ
eraut, nulla granula observavi; endocbroma jodio adposito
colorem flavesceiitem assumsit. Cellulæ interstitiales, quæ
sparsæ adfueruiit, aliæ (juniores) ad modum corticalium, aliæ
(adultiores) ad iiormam subcorticalium colores mutaruut. In
multis Florideis, quarum unicum evolvitur stratum intermedium,
boc cellulis majoribus rotumlato-angulatis sæpe constituitur;
partes nutritias reservatas, granulis invicem liberis
coiistitutas, in boc strato intermedio plerumque collectas vidi.
In cellulis sæpius minoribus strati corticalis endocbroma
coloratum totum spatium interius cellulæ plerumque occupât;
quod quoque iu segmento speciminis exsiccati rite expanse
obtineat ( ’’celMæ liologonimicoe” Kütz.). lu cellulis majoribus
contentum, qui iu bis sæpe minus compactus adpareat, baud
raro sub certis conditionibus (exsiccatione, reagentiis) a pariete
separatum et iu media cellula contractum vidi. Con-
teiitus ita ill massulam gelatinosam, pro forma cellulæ aut
magis rotuiidatam, aut magis elongatam, contractus, radiis
paucioribus aut pluribus ad certa loca parietis exteiisis, buie
adbærere videatur (Ag. Tah. X X X I IL . f g . 4 5 lu Loiysi-
piionia, fig. 29 lu Vidalia), quod Kütziiigio ansam præbuit
assumere cellulas algarum esse duplicis generis, quas gelineas
et amyiideas denomiiiavit. Si quoque certis notis bas distinguere
couatus sit, tamen ipsi non perspicuum fuisse quibus
probe distinguereiitur, assumere auderem. Cellulam amyli-
deam interiorem sæpe explore geiineam cellulam exteriorem,
— ita ut illius membrana ad hanc probe adpressa sit; sæpe
autem interiorem cellulam ab externe earn cingente separar!,
et tantum radiis emissis quandoquidem præloiigis et ramosis
cobærere, indicavit. Qua quidem clescriptione deduxit Mobl
amylideam cellulam Kützingii sacculo primordiali identicam
esse (Vecjd. Z d le p . 41). Ita quoque rem judicavit Nægeli,
qui contentum contractum cellulæ ' radiis ad poros extensis
cobærere cum proximis cellulis statuit (Neuer. Algen Syst.
i f '
v E i r i 'M
¡ri'. '''- S
■ m
m i
ri ri
'i'; ,. ’iV v'yv“»
■ - f t '- ’. ';!
r i i
':xé
ri®
I'll i