Hf
e ilt
í '
siorilnis (Ilclminthora, Scimüa) facilius oculos fugere, mihi adparuit.
De bis tìlis bypbæformibus Floridearum nusquam antea
mentionem factam fuisse scio. Quoque iu aliis quibusdam
Algis organa similia obvenire j)utareni. Ita in Ulvacearum
partibus inferioribus analoga agnoscere putavi iu cellulis quibusdam
forma peculiari diguoscendis; sunt uimirum (uuo apice)
iutiatæ, altero iu tílum longum byphæforme desineutes. Jodio
adposito vidi eudocbroma superioris partis coerulescere,
ili tìlo bypbæformi vero fuscescere. In Ulva rigida, quæ iis
pertinent quorum inter cellulas utriusque paginæ verticales
stratum interius adest sat evolutum, boc constituitur tìlis by-
phæformibus deuse iutertextis; in aliis, quæ unica serie eel-
lulaium pagiiialium constare dicuutur, cellulæ iu byplias de-
siiieutes externæ adparent, quod quoque in Poìpliyra obtineat.
Hæc fila Ulvacearum esse partes systematis radicalis — seu
si mavis, descendentis, vix dubium putarem.
Neque dubium mibi videtur hæc tìla Floridearum cum
bypbis Fiingorum et Licbenum quam maxime convenire. Exstat
boc effatum Cebi D e B,u{y (Hofmeist llandb. der Fhys.
Bot. IL 1. p . 77): Während der Jugend unterscbeidet man in
der Ti'ama zweierlei Hyphen; dünne, zartwandige, und pro-
toplasmareicbe, septirte, von denen die Hymenialbestandtbeile
als Zweige entspringen; und dickere schon in der Jugend
derbwandigere (meist querwaiidlose) liöbren. Letztere sind
Glieder oder Aeste der nämlichen Hyphen wie die zarten Elemente.
Sie laufen grössentlieils' in der Fläche der Trama,
senden jedoch auch, bei Bovista, Lycoperdon, oft Zweige quer
durch die Kammereii, von einer Wand iu die gegeuüberste-
beiide”, quod ita quadrat in ea, quæ in Florideis vidi, ut de-
scriptionem ex bis baustam putares. Iu Florideis vero demonstrare
conatus sum bæc elementa, quæ diversa strata
quoque sæpe efficiunt, et tempore, quo proveiiiant, et forsan
functionibus esse diversa; unum nimirum geiius systemati ad-
scendenti, cujus partes una cum fronde sese evolvente oriuntur,
alterum descendent! pertinere *).
*) Si F lorideis terminologiam a Lichenologis usurpatam adapta-
rem, dioere lic e re t Stenocladiæ segmentum offerre stra tum in te rn um
Ella bypbæformia, quæ in Stenoeiadia, Areschougia aliisque
admodum crassa adsunt, cum filis multo tenuioribus Hel-
miiithoræ analoga assumsi; quod vero an jure factum sit,
forsan quispiam dubitaret, cum iu bac et sparsiora obveniant
et ill illis tubus interior aiigustus desiderari videtur. Quum
vero in Nemalioiie et in Gloiophlæa elementa obveniunt, quæ
ob affinitatem plantarum analoga assumere fas sit, ab iis
Stenocladiæ allatis notis vix recedentia, concludere ausus
sum bæc omnia sibi respoiidere, licet in diversis plantis sint
invicem paulisper dissimilia. Ex altera autem parte fila hæc
tenuiora Helmiiitboræ, Polycoeliæ aliarumque mirani quoque
produut similitudinem cum filis illis, quæ in Dudresnaja sub
nomine ’’tubes connecteurs” descripta fuerunt, et quibus iu
doctrina de foecundatioiie Floridearum celebrata functiones
maximi momenti adtribuuiitur.
Expositione supra data structuræ Floridearum patet, ut
putarem, majores esse in diversis differentias, et quasi typos
structuræ plures, quam in familiis plantarum probe naturalibus
plerumque ofi’endimus. Structuræ diversitates esse diversi
generis, et alias alio modo oriri, diversisque functionibus iu
diversis plantis sæpe inservire, quoque eliiceat.
Jam antea indicatum fuir non earn esse inter structuram
internam et formam frondis externam ratioiiem, ut una ex
altera quodammodo penderet. Et formas externas invicem
admodum dissimiles eadem structura donatas, et externas
frondes subsimiles diversa structura instructas obvenire, constat.
Gigartinæ species, simillima structura præditæ, formas
hyphis contextura, quod s tra to gonidiorum utroque la te re p aginali ob-
te g e re tu r — gonidiis tamen endochromate a lite r colorato in stru c tis.
At in F lo rid e is fila hyphæformia neutiquam p rim a ria su n t, nec g o n idia
formantur a ramulo la te ra li hypharum, qui sensim infla tur e t in
cellulam ab it coloratam, u t hoc, p ræ eu n tib u s B a y r i i o f f e r e t S c h w e n -
T . E N E K (1866) docuit D e B a r y (Hofm. I. c. p . 258 et p . 259), et quoque
quomodo firet 1. c. ioonibus illu s tra v it. Neque ob elementa analoga
et consimilem dispositionem p a rtium in Stenoeiadia e t Liohenibus
multis concludere auderem Stenooladiam constare alga quadam Proto-
coccoidea, cum qua Fu n g u s quidam inarinus symbiose vitam d e g e re t;
neque aliam Floridearn mihi cognitam habeo, cujus s tru c tu ra au t vivendi
modo do c trin a illa hodie v u lg a ta co rro b o ra re tu r.
9
t '
T,|!.
;í || | ; "
"I'l ;Vi,.''
¿i"/...
I- '-i ' A 5