
 
        
         
		■:  '.ï 
 mi   ¿ - - 
 i f   r ' i 
 •f  ''JÎ 
 ■ f t   A: 
 L 
 " t 
 ft- 
 •  J . Í - ! 
 J 
 i K Kl Ii 
 fci‘ 
 pericarpium  fere  proprium  (Ag.  tah.  V II I .  f g .   7)  adesse  facile  
 dixeris. 
 Verticali  facta  cryptæ  fertilis  sectione,  videas  strata  frondis, 
   structura  parum mutata,  fructum  ambientia;  fila  corticalia  
 proxima,  quæ  nucleo  intumescente  invicem  separantur,  dein  
 fere  modo  involucri  maturum  nucleum,  inferiore  sua  parte  
 ambiunt,  supra  nucleum  iterum  superiore  sua  parte  conver-  
 gentia,  canalem  quendam  pervium  —  cai’postomii  loco  — inter  
 se  linquunt  (Ag.  tah.  IV .  fig.  10  a,  fig.  12  a;  tab.  V I   fig.  G;  
 tab.  V II. fig.  2).  Ad  latus  interius,  quod  carpostomio  exteriore  
 opponitur,  cellulæ  quædam  basales,  nucleum  subfulcientes  (Ag.  
 tab.  IV .  fig.  10,  13—14;  tab.  VI.  fig.  7  ct  8)  plerumque  iu ju venili  
 statu  adsunt,  quæ  aliarum  placentæ  analogæ  censeau-  
 tur.  Si  segmentum  extra  centralem  partem  fructus  ductum  
 fuerit,  nucleus  rotiuidus  circumcirca  liber  adpareat  cryptæ  
 immersus.  lu  quibusdam  Cryptonemeis,  quasi  superioribus  
 evolutione,  nucleus  cingitur  proprio  quodam  strato  circuin-  
 nucleari, quod in Gratcloupia  constat  filis  deiisioribus  anastomo-  
 sautibus  (Ag.  tab.  V IL  fig.  2   et 7)  circumcirca  nucleum  ambi-  
 entibus,  carpostomium  versus  iu  apiculos  coecos,  canalem  car-  
 postomii  intus  fimbriantes  excurrentibus  (Ag.  tab.  V II. fig.  8).  
 In  lolyope  liujus  forsau  analogum  stratum  ia  juvenili  adest  
 (Ag.  tab.  VL  fig.  11),  at  minus  evolutum  et  iu  maturescente  
 fructu  parum  conspicuum.  In  Cryptonemia  nucleus  intra  pericarpium  
 latius  apertum  cingitur  strato  filorum,  quæ  superne  
 prolongaiitur  in  apiculos  tenuiores  magis  gelatinosos  (Ag.  tab.  
 V i l i .   fig.  7  et 9  a),  carpostomium  versus  convergentibus. 
 Nucleus  màturesceiis  gelatina plus minus  tenaci  cohibitur,  
 plerumque  rotundatus,  raro  in  lobos  protractus  (Ag.  tab.  VI.  
 fig.  8).  Ili  Grateloupieis  forsau  limitibus paulo minus  distinctis  
 cinctum  vidi;  saltem  in  speciminibus  exsiccatis  segmento  facto  
 gemmidia  sæpe  disperguiitur  facilius;  quod  an  gelatina  in  
 aqua  dulci  facilius  soluta  pendeat,  dubito.  Ipsa  gemmidia  
 sunt  rotundata  aut  mutua  pressione  paulisper  ungulata;  in  
 maturescente  nucleo  sine  conspicuo  ordine  conglobata  adparent, 
   quasi  gelatina  ambiente  tantum  cohiberentur  (Ag.  tab.  
 IV .  fig.  10  a;  tab.  V.  fig.  G;  tab.  VITI. fig.  7).  Si  cultro  bene  
 secante  segmentum  verticale  nuclei  factum  fuerit,  quod  vitro  
 incumbeiite  paulisper  comprimitur,  gemmidia  quandoquidem 
 197 
 adpareant  in  fila  ramosa  coiijuncta  (Ag.  tab.  IV .  fig.  10  b;  
 tab.  V.  fig.  4;  tab.  VI.  fig.  9).  In  fructu  juniore  articulos  
 borum  filorum  interiores  et  inferiores  exterioribus  et  superioribus  
 non  omnino  similes  videre  licet;  exteriores  nimirum  
 quasi  glebis  gemmidiorum  (Ag.  tab.  IV .  fig.  1 3—14;  tab.  V.  
 tig.  4)  constitutos,  interioribus  quasi  placentaribus  glebas  singulas  
 sustineiitibus.  Hic  illic  quoque  conspiciantur  gemmidia  
 ita  invicem  adproximata,  ut  articulorum  divisione  orta  adpa-  
 reaiit  (Ag.  tab.  IV .  fig.  12  a,  fig.  13;  tab.  V.  fig.  5  c;  tab.  VI.  
 fig.  10).  Nucleum  itaque  intra  continuo  sub-sequentes  geiie-  
 rationes  cellularum  iiiaternarum,  quæ  singulæ  subdividuntur  
 et  membranis  usurpatis  in  gelatinam  couversis  cohibentur,  sensim  
 sensimque  formari,  nullis  dubiis  vacare  putarem.  In Ha-  
 lymenia  ligulata,  cujus  gemmidia  pellicula  crassiuscula  et  tenaci  
 circumdautur,  li ano  vidi  evidentius  stratis  superiiicum-  
 beutibus  divisam.  Jodio  adposito  gelatina  byalina  vix  umquam  
 conspicue  mutatur  adspectu. 
 Cellulæ  interiores  nuclei,  quibus  glebæ  exteriores  sustinentur, 
   sine  dubio  analogæ  censeantur  placentaribus  filis,  qui  
 ex.  gr.  in  Ubodopbylleis  lobos  diversos  gerunt;  dum  vero  bi  
 etiam  in  maturo  fructu  persistant  diversi,  transmutantur  plerumque  
 in  Cryptonemeis  et  demum  cellulæ  evadunt  maternæ  
 suis  cellulis  gemmidiiferis.  Hinc  nuclei  Cryptoiiemearum  sæpius  
 toti  bomogenei  et  simplices  adpareant.  Placeiitares  cellulas  
 juveniles,  uuuc  quasi  reticulatim  conjunctas  (in  Gloio-  
 siplionia  tab.  IV .  fig.  14)  vidi;  adposito  Cbl.  Z.  Jodio  eiido-  
 cbroma  vidi  cellularum  placentarium  colorem  assumere  pallidum, 
   gemmidiis  fuscescentibus  aut  demum  coerulescentibus. 
 Quomodo  primum  instituitur  nucleus  haud  certus  sum,  
 quum  intermedia  stadia  evolutiouis  pauca  tantum  vidi  satis  
 evidentia.  Nemastoma  et  Lygistes  (Ag.  tab.  IV .  fig.  10)  offe-  
 rimt  structuram  nuclei  maturi  qualem  supra  descripsi.  In  
 nucleo  nondum  maturo  Nem.  cervicornis  vidi  cellulas  gemmi-  
 diiferas  intra  cellulas  maternas  adbuc  inclusas  (Ag.  tab.  IV .  
 fig.  4).  In  specimiiiibus  cystocarpiiferis  horum  Generum  sæpius  
 observantur  cellulæ  quædam  ovales,  endochromate  saturatius  
 colorato  farctæ,  quæ.  spbærosporam  Callithamnii  fere  
 référant;  hæ  nunc  in  filo  strati  corticalis  terminales  adparent  
 (Ag.  tab.  IV .  fig.  5  a),  nunc  umbella  tìlorum  sterilium  cint 
 '"‘A ■  1  -  
 T',  ‘rX 
 ■ A 
 '. "..T