G '
I ®
- V »,iT í'
i r ^ '^•"
® ' . - s
;
r1®>* wri '■' ■
¥ Z ' l ■'
tìlorum transuiutatorum, in quo ipsius nuclei cellulas aborigines
agnoscere putavi. Stadia priora, sub quibus nucleus
iucboans jiaueioribus aut forsau unica cellula efiicitui’, uou
vidi. Cellulas aborigines coutiiiua siibdivisione in gemmidia
numerosa et iiiordiuata nuclei maturi sensim converti (Ag. I.
e- fig- 7) credere licet. Fila, quæ ab exteriore latere cryptæ
mtrorsum prolongaiitur, nuuc longiori et multo tenuiore filo,
apice paulisper iiicrassato, terminata observavi (Ag. J. c. fig.
-1 ct 6 ad h.). Hæc tìlis iiypliæformibus, quæ in aliis geiieri-
bus 111 viciuia nuclei sæpe præsentia vidi, analoga credidi.
Iu Grateloupia ^rinnata vidi núcleos quosdam ab aliis
paulisper structura recedeiites; dum euim in plurimis gein-
iiiidia niatiiresceiitia omiiia ejusdem magnitudinis fuerunt, in
Iiouuullis observavi ad basem nuclei, vel intra nucleum ma-
turosceiitem, quasi lobum peculiarem, gemmidiis minoribus
prægiiaiitem, quem uova generatione ortum suspicatus sum.
A strato placentari quoque diversis locis singula initia lobo-
rum iiiclioaiitia observavi (Ag. tah. VII. fig. 9 ad g), quod
forsau iiidicaret nucleum matiirescentem et adparenter simplicem
Grateloiipiæ revera uucleolis uumerosis coalescentibus
esse iormatum, et ita transitum jiarare ad nucleum compositum
Gigartinearum, cum quibus Grateloupia frondis structura
liaiid^ parum coiivonit. Dum vero nucleoli Gigartinearum elemeutis
sterilibus iuvicem separantur, coalescereiit nucleoli Gra-
teloupiæ ili nucleum adparenter simplicem.
3. Gigartineæ (Ag. tah. X —X V .), Iti bis cystocarpia
potissimum cum iis Cryptonemearum congruentia putavi: nuclei
nimirum qiiasi recipiuntur intra frondem, locis fertilibus
plus miuus intumescentem (Ag. tah. X . fig. 4; tah. X I fig. 5)..
Si ili noiiiiullis Gigartinæ speciebus fructus proprii externi
adparent, boc ita explicare mallem, ut nuclei barum iiisti-
tucreiitiir in foliolis extra superficiem emergeutibus, quæ cum
mox transformari iiicipereiit, minuta persistèrent ; iu nonnullis
tameu liæc foliola fere omiiiuo speciem pericarpii proprii assumere
contìtendum est: ita quoque in EctoìAora (A a tab
X V . fig. 5 - 6 ) . .
Quum vero iu Cryptonemeis aliisque, quorum nuclei frondi
immersi formantur, zona fertilis in limite inter stratum corticale
et internum adsit, et boc modo utraque pagina in fronde
complaiiata suos liabeat fructus, contrarium obtinere diceres
ili Gigartineis, quarum iiiicloi magni fere in media fronde
iiitumesciiiit (Ag. tab. X . fig. 4; tab. X IV . Jig. 2). Sectione
autem per partem fertilem ducta accuratius examiuata, plerumque
adpareat stratum corticale nucleum obtegeiis in ima
pagina magis quam iu altera evolutum esse et filis loiigioribus
constare (Ag. tab. X I I . fig. 11); qiiiii immo in nomiiillis
quasi ili nuimillain propriam, in vertice fructus sitam, exuberat.
In pluribus forsan imllum carpostomium proprium formatur;
saltelli observare credidi parteni quandam strati corticalis in
fructu maturescente sæpe extrorsum cogi, demumque separari,
et ita pervium ductum parari gemmidiis; iu nonnullis (Iridoea)
totum fructum cum proxima parte sterili demum a fronde
solutuiii fieri mibi adparuit. In Gymnogongro (Ag. tab. X I I .
fig. 9, 11), Fctophora (Ag. tab. X V . Jig. 6) aliisque carpostomium
magis normale evolutum adest. Quocumque vero modo
sibi exitiim parant gemmidia, ad iitraiiiquo paginam frondis
complauatæ et erectiusculæ exeunt, aliis vero fructibus ad
iiiiam, aliis ad alteram suo orificio liiaiitibus.
Si cum aliis cystocaipiis comparatur nucleus Gigartiuearum,
admoduiii magiius compareat, et limitibus quasi minus
detìnitiis. Nec constat nucleo simplici — cuin 'eo Cryptoiie-
mearum comparando — sed pluribus componitur uucleolis, in
iiiicleum coìuposituDi dictum coalescentibus; nucleus ita formatus
ambitu sæpius rotundatus; uuuc vero, si fructus in
Stenogratìima rite interpretatus fuit, sub forma liueæ spatiis
subregiilaribiis interruptæ obveiiieus (lla rv . Phyc. austr. tab.
220), quam olim costam iiiterriiptam dixerunt. Iu iiiature-
sceiitc nucleo noiinullariim (Almficltioe, Gymnogongri et Phyllo-
jjìwrce) nucleoli iiiviceiii tautum separantur membranis cellularum,
iutra quas formautur gemmidia (Ag. tab. X I I . fig. 10
et 12); in aliis separantur tìlis sterililms, quæ nunc magis
evoluta (Ag. tab. X I . fig. 6; tab. X I I . fig. 2—4) quasi ipsam
telam placeiitarem, cui adbæreant nucleoli, constituant (ita in
Gigartina ejusque proximis); nunc (in CallophyTli et affinibus)
potius strati inter nucleolos evoluti constituant partes (Ag.
tab. X IV . fig. 2). Intra nucleolos gemmidia matura nonnulla-
rum pauciora et majora, aliarum minora et numerosiora, om-
■Sri
■'ky'".
rV
'-X'*
'G '
-,.;v -, w