oriatur forma regiilaris, quam potius aiitea coiiceptam quam
fortuitam sane creder es.
Si vero in liis admodum compositis et tamen quam maxime
regularibus frondibus perspicuum sit dispositioiiem et con-
cretionem partium iieri, ut unicuique sua propria oriatur
forma, facilius forsau nobis persuadeamus concretiones partium,
quæ in aliis locis quasi magis fortuite adpareant, certuni
quoque iinem spectare. Ita in Horca Halynicnioide (Ag.
Tah. X IX . Jig. 1) jiai’s inferior Irondis decumbens videtur et
liorizontaliter expansa, lobis complanatis centrifuge radianti-
bus ; ut partes juniores, simili norma supra adultiores expansæ,
bas pinna quadam demissa attegerunt (M.«/. c. ad a), concrescunt
adproximatæ, et superior pars cum inferiore initio quasi anastomosi,
dein tota coujuiigitur, ita ut postea uoii nisi vi se-
pareutur. Una pinna post alteram hoc modo cum inferiore
pagina concreta, oritur demum nodus compositus ramis irre-
gulariter iutertextis. Evolutionis modus, quem in bac specie
sequi licuit, alia explicet exempla Cìiampice parvuìce, Spongo-
cloniormi etc. de quibus infra loquar. In aliis — Rhodophyllis
hijìda, Callophyllis sp. Ectopìiora depressa (Ag. Tab. X V . Jig. 5) —
sunt ipsi margines, qui initio fortuito adproximati et conglutinati,
demum concreti cohæreant. — Si conjicers liceat has
concretiones in nonnullis fieri ut contra violentiam undarum
major obtineatur frondi tìrmitas, de aliis quærere licet aime
perficiantur ut ipsa forma quæ est speciei projiria (Tlmretia,
Claudea *) oriatur. In Claudea præterea obtinet ut foliorum
*) Mihi quidem perspicuum v id e tu r, exte rn am formam frondis iu
Claudea a formationis modo cellularum haud tantum p en d e re ; u t forma
ei p ro p ria o ria tu r cellulas non tantum c e rta directioiie evolvi, sed
diverses cellulas etiam c e rtis locis ad proximari e t ooncrescere, ne-
cesse e s t; in quoque foliolo (primæ e t secundæ g en erationis) insupe r
margines re cu rv an tu r, quod forsan in causa e s t cur ab axili serie
nova cellularum series provocatur (Ag. tah. X X X I I . fg . 3 0 - 3 3 ) . Ita
quoque in multis Floridea rum generibus quam maxime natura lib u s
facies e x te rn a o r itu r dissimilis, lic e t s tru c tu ra in te rio r sit similiima.
Polysiphoniæ (P. dendritica) e t Gelidii ( G. serpens) species quædam
sunt, in quibus frondes ad alia c o rp o ra se rpentes, his ita ad hæ re an t
u t non nisi in fragmenta d isru p tæ se p a re n tu r; aliis liorum Generum
speciebus erec tis. Hanc d iversitatem a quadam stru c tu ræ differentia
pendere dubito; potius crederem singulis speciebus suam esse formæ
ideam, quæ u t proveniat, alii in aliis ad h ib en tu r modi.
coiicresceiitiiim diversis generationibus propositum sit diversa
organa friictificatioiiis evolvere. De Conjugatis diu cognitum
fuit ramos copulatioiiis consimili mody concrescere; in bis
vero evanesciiiit parietes cellularum confluentes, ut perficiantur
fuiictioiies, quibus concrescentes rami boc loco inserviuiit.
Cellulas et fila interiora froiidis in multis Elondeis aiiasto-
mosibus cüiijuiicta esse cogiiitum est, quod consimili modo
in quibusdam fieri forsau credere licet.
Paucis quibusdam Florideis peculiare videtur totam fron-
deiu babere verrucis obsitaiii; ita in speciebus quibusdam
riiamnodonü (Harv. Fhyc. austr. tah. 114 cê; 293); sed ni
iisdem speciebus laciiiiæ, iii quibus partes Iructificatioms evoi-
viintur, iiudæ maneiit et læves (Ag. Tab. IX . Jig. 8); aliæ
quoque suiit species proximæ, quaruiii irons pertusa fere
spongiam referons, verrucis semper destituta est (Ag. lab-
IX Jig. 1 & 13). Verrucæ vero consimiles obveniunt in Os-
mundaria, quod est Rbodomelearum genus, et in Scaberia
(Castraitia) quod Fucaceis adnumeratur; utriusque imagines
eximias dedit Decaisiie (Voy. de Ja Venus p l. 3). Habitus
borum’ omnium non parum congrueus, dum ab alus Algis
maximopere différât, præbet analogiæ exemplum, iiec affinitatis
argumentum.
Inter omnes constat Florideis colorem esse ab eo aiia-
riim plantarum ita alienum. ut boc unico charactere Ffori-
(leas ab aliis dignoscere sæpius liceat *). Nimirum^ Florideæ
oiuiies rubeiit, diversis tameii coloris modiflcatioiiibus, aliis
speciebus lætiiis roséis, aliis iiobilius purpuréis. Forsan jure
quodam dicere liceat eas species, quibus est color eximie ro-
seus (Callithamnia, NitoplnjUa, Delesseriæ), sæpius provenire
in locis a luce magis absconditis aut profundioribus. Quæ
magis ill limite maris crescuiit (Laurenciæ, üeramn sp. etc.)
colore in luteum vergente sæpe induuiitur; quæ locis subsalsis
*) Sunt Algæ quædam ru b en te s, colore sæpius in lilacinum aut
violaceum ten d e n te , quæ tamen me jud ic e baud F lo rid e is p e rtin e n t.
Ejusmodi su n t nonnullæ B angioe e t species Porphyræ. ^ In quibusdam
F lorideis majoribus microscópicas quasdam p lán tu la s vidi, sæpe colorem
matric is servantibus, de quibus vix liq u e t oujus ordinis sin t. His
forsan p e r tin e n t nonnullæ ex iis, quas d e s c rip s it Reinsch m Contribut.
ad Algol. Vol. 1.
i'Vi
i:
îiid