f t - H®
'
í: i f G-
#
îX ' k
' Vf. ■•• mi
'ü^m;.' » im
? y'À '
'•'® .
(lissolutis partibus creatur gelatina, cujus ope gemmidia a
fructu auferantur.
Præter fuuctioues magis structuram spectantes, quibus
iuserviant cellulæ ipsa sua forma et extensione atque substantia
membranæ exterioris, easdem etiam contentu diverso aliis per-
lungn crederes. Quod iu plurimis sujDerioribus Florideis adest
corticale stratum, præter quod partes interiores obtegat et
frondibus adultioribus sæpe firmitatem tribuat, eudocbroma
quoque cüiitiiiet suis cellulis coloratum, cui nutritivas fuuctioues
summi momenti adscribere fas est. Stratum intermedium,
quod iu uoimullis ut major frondi addatur partium
cobæreiitia evolvi crederes, sæpe quoque iu suis cellulis ro-
tuiidatü-aiigubitis fovet contentum granulosum, jodio coerule-
scentem, quem iiutrimeiitum quoddam reservatum certis vitæ
stadiis sistere putares.
Velut cellulæ quoad formam transformantur ut melius
iuserviant organisatioiii et structuræ, ita etiam quaudoquidem
mutari suspicarer ut ijiso suo contentu biologicis satis-
biciant usibus. Hujus exemplum admodum conspicuum præbet
tela placeiitaris iu multis Florideis superioribus, cujus
cellulæ poris iiumerosis demumque dilatatis ita conjunguiitur,
ut endocbromata confluant demumque massulas solidas constituant.
Membranæ cellularum confluentium sub bac evolutione
sensim obliteraiitur, demumque iiullæ conspiciantur.
Massulæ placeiitares, boc modo compositæ, iieque ipsæ suut
cellulæ, neque cellulis constituuntur, sed raro ut putarem Ínter
plautas exemplo sunt organa propria, quæ tantum a coii-
tentu cellularum confluente sunt creata. De qua evolutione
videas (Aff. tah. X X V I I . fig. 6 - 7 , 9 - 1 0 ) et quæ de placentæ
formatione iii Nitophyllo, Areschougieis (Ag. tab. X V I I I . fig.
5—9), Iionnullis Sphærococeoideis (Ag. tab. X X V I . fig. 6 p .)
Solieras (Ag. tah. X X X I . fig. 8 - 9 ) aliisque, suis locis infra dixi!
Similes quoque functiones cuticulæ Floridearum attri-
buere forsan audeam. Hæc enim, licet oriatur aliarum partium
dissolutioiie quadam aut si mavis transformatione, uec
orgaiiisatioiie quadam propria iustructa videatur, tamen et
tormatioius modo et sua in omnibus Florideis præseutia dignitatem
organi fere sibi vindicat et vix non certis et majoris
momenti functionibus perfungi censeatur.
III. De organis Fructiflcationis.
Dubitari nequit in omnibus Florideis existere organa du-
{ilicis generis, nimirum gemmidia et sporas, quibus singulis
propagantur. Gemmidia evolvuntur numerosa, sæpissime plurima
collecta iutra fructus, quos cystocarpia iiominamus; sporæ
sæpissime quateriiæ iutra cellulam materiiam, quam sphcero-
sporam aut tetrasjjoram adpellaruiit. Spbærosporæ in diversis
Florideis nunc per frondem sparsæ siue evidente ordine, nunc
bæ quoque colliguntur in fructum, cujus iu aliis alia est facies
et structura. Cellulæ, intra quas gemmidia formantur, et quibus
ipse nucleus cystocarpii producitur, in multis Florideis
aut interiori strato frondis pertinere videntur, aut bujus strati
evolutione ulteriore generantur; spbærosporæ, contra, a cellulis
strati corticalis transmutantur, aut bujus strati evolutione
ulteriore nascuntur. Quoad formam externam spliæro-
sporæ et cystocarpia sunt sæpe admodum diversa; quoque
diversis locis frondis non raro evolvuntur; quæ quoque loca
in multis sunt sat definita. Rarissimis quoque exceptionibus *)
*) Exceptiones a vete rib u s Algologis paucissimæ memoratæ fuc-
riiiit. In Synopsi T u rn e ri, quo loco id e n tita tem utriu sq u e fructus demon
stra re volu e rit, utrum(jue in eodem individuo observatum fuisse
d ix it; in qua specie obse rvatio facta fue rit, lioc loco non adno tav it —
forsan in specimine poste a memorato Plocamii, a Brodie misso, de quo
vero Algologi Angloruiii p o ste rio re s, qui diclinismum F loridea rum
agno v e ru n t, quoque silen t. í ls t effatum Grevillei (Alg. B r . p . 133)
Dominam Griffiths specimen Vhylloplioroe membranifolioe invenissc, iu
quo n emathecia e t capsulæ simul evolutæ fu e rin t; quod quasi ut coii-
firniaret, ad d id it se dimidiam partem hujus speciminis possidere. Suh-
riiis utrumque fructum in specimine Polysiphoniæ v id it; idem quoque
ipse in specimine Polys. purp u reæ (Sp. A lg . p. 983) observavi; Born
e t e t T h u re t (Not. Algol, p . 66) quoque idem de duabus aliis speciebus
Polysiphoniæ memorarunt. In opere quodam an te rio re (Delle
Callithamnieoe in not. pag. 6) Z anardini d ix it se in specimine Nito-
phylli soros sphærosporarum vidisse ad apices segmentoruin, coccidia
vero ad basem ejusdem frondis (’’alia base della fro n d a stessa”). Si
hoc loco de Nitoph. venuloso ag itu r, an im ad v e rte re p la c e t ipsum alio
loco (Iconogr. Voi. 11. p . 34) verbis pau lisp e r m u ta tis dixisse ’’nel
medesimo cespuglio irovansi fro n d i fo r n iti dei sori ed altre portante le
Cæspes autem sæpe numerosis co n sta t ind iv id u is; fructus
rii!
®'
: ® f
® i
VA» ,'ri