306 a. dodonaei stirpivm historiae
Libanotis. que femina prima: inferuntur, qua: vbi adolc
uerint, alteroa fatione, vel tertio annovmU
las proferunt: Sc 15 reftas calida fereenfque fe
men perliciunt: veluti olim in horto generoj
viriloannis Brandonis Mechlinias, obfetujt»
me memini.
Aiëavark Gracè, Latinc limiliter Libanotis
dicitur. .Quidam , inquic Plinius , alio nomine
Röfmannum appellant. Frudtus a Dipfcoridt
«HHpf, Plinio limiliter Canchrys, fed Theo.
phralti, Galeni, Sc Pauli exemplaria ha.
bent. Eft vero Sc xajgt/j-pilula quaidam| qUïlJ
Robore#Abiete, LancijPiceajTilia, Nuce,P]a.
tano, poitquam folia cecidêre, nafcitur, hieme
du rans, V ere apentur jcaditque cum tblia ce-
perint crelcere , vt Plinius lib. xvi. cap.vin,
de qua Sc Theophraftus lib. in. cap. vu. hanc
Gaza Amentum Latinèréddit.
Ceterum Libanotidis folia temperatè calida
funt. Trita herba (Diofcörides ait) impollta
omnium cömuniter hasmorrhoidum profluuia
liftitTedis infiammationes&condylomatamitigatxhoeradas
8c abiceiïus crudos concoquit
Siccx radices cum melle vlcera expurgaiit,
torminibus ventris medentur, Sc a lerpentibus
demoriis cum vinoyvrinas Sc menfes ciunt, vetera
oedemata impolita difcutiunt. Radicis Sc
herba: fuccus,adicdl:o melle, oculorum aciem'
exacuit. frudus epotus idempoteft. Auxiliatur
vero Sc comitialibus morbis, Sc veteribus thoracis vitijs. Regio morbo laborantibus cum
pipere Sc vinó datur,iudores etiam mouet cum oleo inun&um, fuccürrit ruptis ac conuul.
fis. Podagris tritum cum loliacea farina Sc aceto imponitur, purgat vitiligines iiue alphos
addito aceto quam acerrimo. Semine autemad abiceifus vtendum eius Libanotidis , qui
Cachryn non fert.
Cachrys autem vim habet vehementer excalfaciendi ac reliccandi tertio quidemot.
'dinefatis intenfo. Smegmans iiue expurgandbus additur , qua: capiti aduerfus oculorum
fluxiones imponuntur, léd die tertio auferendum: Diofcörides.
De Sfondylio. C a p . x i .
Spondyl ion cauleenafcitur geniculato, velud Foeniculi, fiepèbicubitalivelaltio-
re, rotundo, fubhirfuto: folijsalpens& nonnullis hirfuns, ex pluribusScfrequentif-
fimè quinque cohqrentibus, per marginem Sc exiguis Sc profundis incifuris diuifis, Rculnea
aut Heraclij Panacis referentibus, attamen ipiis minonbus, latx in fummo eminentvfflbd-
lae, ijjquibus dofculi candidiyacdeinde lemen duplex, planum, latum, ac tenue. radix
candida in diuerfa tendit.
'Circa agrorum Sc pratorum margines locis humidioribus ac paluftribus apud Germanos
ac Belgas trequens pccurrit. r
' Fiores Iuriio menfe vigent, femenlulioac Auguilo ad perfedionem peruenit.
2;ar(w£vW Graeci: Latini limiliter Spondyhum : in Galeni exemplari nrivMor k-
gjtur: Germaniz ac Belgij Olficinae Brancam v innam olim appellarunt, Sc pro Acantho
. in decqdhs adenematatemerè acceperunt: atque inde perperam Germanis «arenf»'
Brabantis ©ecmtlauüjc: Sc Gallis Brancevrfwc. Extajat autem huius inter fpurias vocö
hxc eius nomina: dgpyfii, <paAayf/oi>, dri&ov9 navQj-c,9 axrovJOA}^i.^o^/ePti.vov Qivdv$n3h ^
Kutinalis. #
Spondylij femen acris ac incidentis eiTe facultatis,ad ailhma, epileplim, & Regie"!
moroum aptumelie medicamentum Galenusait,pituitamperaluum detrahereDiofeo
ridesu:erert,S£ iocinoris vitijs, hepaticis,, ïftericis, orthopnoea laborantibus, comitialifflor-
bo obnoxijs, vteri fttaiigulationi ptaetereamederi,iüllitu exeitare fomnolentoSj-taW
oito
P EM'P TA D I S
;SpOlidyliuaïr ;
■ Panaces I Icr.idium, vel polius S pon-
dyliutn alterum.
S E C V N D Æ L I B.‘ V . 3 0 7
■ oleo verb commodè phteiiiticis, lethargicis Sc
* capite dolenribus, inftar fotus adhiberi, cum
Ruta impolitam héfpecas ■ cohibere.
Radix contra iocinoris vitia Sc Regium mor- /
bum finnritefcommendaturieadem circumra- /
la fiftularumcallos impolita abrodit.
Recèns floris fiji.cuts':exulceratis Sc purulen- " « ■
tis auribus conuenit. Reponitur hic infolatus f
aliorum luccorum modo.
Polon' ac Lituaniex Spondylij folijs ac fe -
miöe cum aqua, addito fermento, potiönem
coquere feruntur , ‘qu* pauperibus litlo.o
Cereuilîæ.
DePamce, acprimàm de Heraclio.
C a p , x i i ,
Pan a c e s , aurore Théopllrallo lib. ix.
multiplex eft. Quqddam in Syria nafcitur:
\ deinde & alia tria, Cïïiionium, Fleracliu m &:
’ Afclepion : prêter hæcverô&vrium ttaJtu'-
. (puMor, Latifolium : Sc alterum tenuifolium
Ai/SSipvMoi' s ita in vniuerlum apud Tlïeophra-
ftum fex ' Panacis fpecies ; Diofcorides verb
tantum tria defcribic,Heraclium, Afclepium,
Sc Chironium.
Syriacum autem Panaces à Theophrafto
quàle lit non exprimitur : Plinius lib. x i r. eyri»cnm.
cap. xxvi. folijs illud elfe ait amplamagnitudi-
nerotundis. Sedfufpiciaeft,haecèx Heraclij ;
Panacis delcriptione tranüata.
Panaces Latifolium, Centauriumelfe magnum
: Sc Tenuifolium , Centaurium minus
nontemerè exiftimatur : telle iiquidem Plinio
Panaces IC hirone repertu m Cenrauriu m cocr -
nominatur : vtilatids fcriptum Pempt. u°i.
Eb. primi.cap. xi.
Heraclium Panaces folijs eft, vt Diofcori-
des-, afperis , virentibus, ad ficulnea acceden-
ribus, quinquepartitb diuifis, (magnis&lis
Theophraftus : ) caule ferulaceo ,lanu<ri-
ne quadam incaneifcente , muicario Anethi:
ilote luteo, feroine odorato , mi&iviM iiue
acri ac mordicante : radicibus ab vno capite
^ pluribus, albis, gtaueolentibus, craili cotticis,
& fubamari guftus. Theophraftus radice,in-
quit, digit! craffitudine, bifida,auttriiida,gullu
ïubamara.
Huic autem defcriprioni refpondens ex-
™ cepto folo floris'xolore , in Belgij hortis fub-
« inde reperitur,quod Heraclium Panacps vocht.
Spondylio verb ' iftud'adeb fimile , v t s -.i/-
maius, vel alterum genus eiuseffe appareat; 'Æ B *
Caules etenim promit çraiTos , geniculatos
jfubhirfutos,‘ fèd altiores , ad Ferulæ altitu-
dinem accedentes : folia fimiliter afpera, maio-
)ra, ex tribus ferè cohaircutia , quorum fin-
gula quinquepartitb diuifa, ficulnea proximè
referent: flores in vmbellis carididos, femen
c 4 ' latum,
M Mii
11