fl,T
Iii!
|jS"
- j i l
liil'
i |
lililí!
624 G E E S.T
het isbekend, datdeeeneakker-vorcgetrokken
word na de andere, en het woord 7/e.
md zelíeenjokhetckená, jugim, enjok, van
ju^ernm een í>und(r\mds, ender Hoogduytichen
jacharL Hierom let Hieronymus
de wnorden van onzen Text dus over, inhei
middelße gedielte van een bunder, het welk een paar
Offen gewoon is te ploegen: en de Kddieww, omire
»t de ruymte -van teñen g&ng des akkcrs van de
Stieren op den akker. De LXX. En boh/íkaicn
petrobolois kaien kochlaxi íou pediou^ de woorden
zyn ten eenemaal zwaar te verílaan. De
Romeinen zelve, gelyk zy Ingertm, een bmder
afgeleid hebben van Ingum een jok, hebben
de maat van de wydte genomen van den
arbeid van twee OlTen aan het jok gebenden.
ÍP/;«: XVIII. Boek, 3. kap. JJäus, tsjaar tn
de Offen gedreeven 'j^ordcn mt de ploeg door eene
evengelyke drifí. Deze ivas van 120. voeten,
en m de lengle verdubbeld rnaakte een hundir uyt.
Maar by de Romeinen was /IBus of enkelvouáig
i of Vierkant. Gene had volgens ^arro
4. voeten in de breedte, no. in de lengte,
£ L Y K E
dcriialven 480. voeten in Iiec vierkant. Cohmilla,
V. läoek 1. Kap. Em vier kante ABus
-wird aní Zilie zyde geettiäi^d met 11 o. noeten, en
dal verdMeld zjude maatt et» Btwder, tri van
dal, dat'tr bi gtmtgilwas. htefl htt deanaam
ííanJUGERUM, eeu Bmidtrgtkrttgin. Daar
uyt volgd, dat een Bunder lang geweefl is
J+O- breed 120, voeten, de platte ruymte
X 8800, voeten in het vierkant, namentlyk Romeinfclie,
van dewelke een gelyk is van
de Paryfche. Zoby aldiennueen Hebreeuwfche
Bunder met de Romeinfche is gelyk geweeli,
zois de nederlage van 20. Fililleeuwen,
door Jonathan en zynen Wapendrager
gedood, geichied binnen de ruymte van 14400.
Romeinfche Voeten. Doch de beflipte afmeeting
van deze Bunder is niet van zo grooten
gewicht als wel andere maten van drooge
oí natte zaken.
In de Print hier by gevoegd betekend a e f d
een enkele Mm van de Romeinen,
a g h d. Een Vierkante Aftus.
a b c d . Een Bunder.
r R I N T B L A D CCCXCIIL
^nàe het gefchieäde als de Geeß GODS over Saul was, ^o nam David deharpi,
ende hy fpeelde met zyne band: dat ovas Saul eene 'verandennge, ende het
mrt heter met hem, ende de hoo^geeß week^van hem^ i. Sam. XVI. vers 15.
*De dolle SAUL woed en raafd,
Hy bruLd, door onverfland gedréven,
En maakt het gantffe hof verbaafl :
Niets kan hem trooß of byßand géven •
. ^en B O Z E G E E S T vervoerd zyn harty
t Geen zig vtnd overal benard. *
Hy fihynt in zyn verdriet te fmóren,
y Is D A V I D , DAVIDS H A R P alleen^
*Die hem iveér doet naar reden hören,
En ßeld 't benaauwd gemoed te vreén ;
Die Jong'ling doet dovr zyne fnaren
*De ontßelde zinnen weer bedären.
üf ßnart, die zyn gemoed ontroerd,
fVord door V geluid der H A R P verdriven,
ontbonde hartstogt word befnoerd^
Om naar de reden weér te léven,
Maar ach! V is voor een körten tydt
"Dat hy blyft van deez* kwaal bevryd.
Ja SAUL valt o}> V tiieuw aan V woeden,
Zo dra de H A R P van D A V I D zwygt;
Niets kan hem voor die ramy> behoeden,
'Dat hy zyn zinnen -wederkrygt ^
Hy raafd en woed geheel onzinnig,
. . En fchynt 0^ ieder even vinnig.
Tot dat hem door het fnárenfpel
ÍVeér word een neinig ruß gegéveny
Maar
1 . SAM. CAP X V I . V ITÌ - 2
D a v i d Citharoerliis.
l . ^ i t d ) ' ' ^ l u n . fnf' xyT:.i-<. lg 2s.
.Ätru^ ' fm .^j trf t t « - '^'diL'it^ei-.
ir.J).J£ijma'i. fcuif.