98 H t I O A O T
fxtjrtv crv ¡apparar a<r&at, cWar AeAaS'o ito tux. over a,
wcttJa (ptAov, riratro J ' eptvwr warper èoio,
[àratJeav our xarémve ¡xeyar Kpovor ayzuAofttjrtjr.J
oi Je B'uyarpi <piAvi ¡xaAa ¡¿ev xAvov, jjJ" ewiB'ovTo,
xa l el wePpaJerrjv 'etra irep 7re7rparo yevérS'at
ct/xpt Kpovcu ßartAvfi xdi vie'i xaprepoS’upta.
wsfju^/dv J' er Av x t o v , Kpqryic er wiova Jy\(joov,
¿7T7ror Up owAorarov waiJoov ^¡xeAAe rexer3~ai,
[Zrjva ¡teyav’ rov ¡xev oi èJe^aro Tetta weAcópri
Kptjrvi ev evpety rpaipeftev arnaAAepjoevai re.]
ev3~a posv 'litro pépoura B'oijv Jta vvxra ¡xeAatvav,
4/5
480
fit itvgi. Cogitandum eft m. Ro-
mana ed. hie male u vro t . II. I.
342. rriti ctLrov cpii.hi. Omittitui
so vel ii>. Vulgatae edd. itidem
male exhibent a vro v. Similli-
mus hie locus iftis duobus
Theogoniae. In OdyiT. B. 125.
eodem errore ediderunt a v r y pro a i r y . Od. A. 247- «¿to»
pro uvTot. Illic omifliim eft oi,
hie vero s. Immo etiam quarto
ante hunc veriu 244. fcripfe-
runt et ediderunt avrov ¡u v . irM -
yvtrm—quum additum fit ¡¿w, quod accipitur pro I : unde
numquam haec duo, /¿»v et I, conjunguntur. Solus Barnefius
monuit hie legendum efte «¿to»
ft». Qui fi Apollonium Ale-
xandvinum uraquam adhibuif-
fet, non modo plura liujufmodi
loca emendaflet, verum etiam
has emendationes ita confirmare
potuiflet, ut nulla dubitatio re-
linqueretur. Sed, nefcio quo-
•modo, fadtum eft, ut Homeri
editorum nemo adhibuerit iftum
Grammaticum, ex quo uno pro-
iici plurimum poterat et ad leótiones
multorum locorum vin*
dicandas, et ad intelligendum
atque illuftrandum Homericum
ufum loquendi. Locus Apol-
lonii hue pertinens eft de Syn-
taxi II. IQ. nórt a ! ccTtXa,7 à v -
r t o v v f A a i o- v v S e ro v 7 t a p a X a j j . ß a -
ro i/Tc t i, icai oroTE o i . Difcas inde,
jam olim nonnullos fuifle, quos
parY[t id facere ait, qui adfpi-
rarent in exemplis ante ad-
duótis a i r o v ipi^EEi &c. Redtius
igitur in utroque loco Hefiodi
fcribetur fine adfpiratione a i -
T?f.”—Confirmandae huic ob-fervationi viri dodtiffimi addi
quoque poteft locus Athenaei
IV. p. 180. Cxtr. W o l f iu s .
472. Obfervant Viri dodti
hue refpicere Hefychii glollam,
EgivnSi, àjOtapnaf.
473. Uncinis inclufit Wolfius
poll Heynium.
479—480. Uncinis circum-
fcripfit Wolfius, fecutus Heynium.
Guietus delet 481 —
483. 9r(>uTov I; avrìiit A. Aldus.
Mox £«$eok Bar.
©Eo r oNiA, 99
wpurviv er A vxrov’ xpu\pev Je' è %ep<fi A a ß o v r a
avrò a ev r jA iß a r a , ^ a& eyr ùwo x e v & e n y a itjr , ) / 9 9/ / < » ^ Alyaico ev opei, werruxarfxevoo, uArievn.
reo Jè rwapy avirar a ¡xeyav A&ov eyyvaA&ev 485
QvoaviJvi ¡xey avaxrt, S’euv w por epa ßariAtji.
rov ro3~' ¿Aoov xetpetrtrtv ètjv eyxar&ero vviJuv,
ü"xß.rAtor' ovJ' evo*ire ¡xera pperiv ¿or oi owirra
covri AtHJov eor vior avixyror xdt axtjJqr
Aenre^r, 0 fxtv ra x t/xeAAe ßiv\ xcti %sp<ri Jajxarcrar,
rt/arjr efceAaav, è J' ev à&avarouriv avafcetv. 491
Kao TraAtpiur J ’ oop ewena fxèvor xcti (paiJtfta yvta
484. Alyaltji Trine. Edd. plu-
res ’ A pyaw. Robinfonus e Callim.
H. Jov. 6. maluit *1 iaiw. Schol.
Arati Ph| 33. opto$ er^eioy ’lü'ai oio. Tiee; y^atymai, ayf&ov Aiyodoio,
irao Hcioioti' haßotres, (paaKov to;, roy Ai« iy Alyalu opti ortirvx.-
yu[/.£ya ly Kp>ir»i Tga^tivai.
487- e‘Vk«Seto hic et infra
8gg. Guietus, probante Wol-
fio,4
89. «>)j*io"ro? Bar.
491. 1|eX«eu/ Barocc. Trine.
492. fq. Hinc exfpedtari poterat
ut exponeretur, qua ratio-
ne fatum illud ante memora-
tum de Crono per Jovem im-
perio dejiciendo exitum habu-
erit. Nam quae inferius inte-
xitur commemoratio Titanum a
novo rege debellatorum, etfi in
his Cronus quoque numeran-
dus fit, tarnen, cum illa pugna
■ferius et Crono jam oppreflo
commifla videri debeat, ea commemoratio
poetae confilio fatis-
facere non potuit. Et maxime
tarnen neceflarium erat, ut ac-
«uratius nunc ipfa Jovis vis in
patrém deferiberetur. Ita hac
in primis parte mutilum haberi
carmen, per fe non improbabile
eft. Sed confirmatur haec
fufpicio audtoritate Platonis de
Rep. II. p. 377-_ \ E; \n ?£~r oii fil/ y T 0 IÀ,eyK7T0V y.CCi T UV
erruv ij/EÌio; ó iWuy, ov >caXiZ; I-
q/Ev&aro, ¿ ì Ovpayós te yl^yatraro
a_ Qviiri S'gacai avrov Hirioio;, o v rr / / i
r e a v Kgovoi « ; e n p a p i i t r a r o a v r
ò t " r à oÈ ori r o v K p ó v o v e / iy a x a ì
teatri v ic o r o v v i e . In quibus
ultima verba, fi redte intelligo,
arguunt, Platonem uberiora le-
gifle in Theogonia, quae nunc
defiderantur ; nifi fi quis cupide
magis repugnare velit, et
ad aliud carmen Hefiodeum a
philofopho refpici putet. Illa
vero mutilatio deinde forte ef-
fecit, ut plura in hoc loco etiam
turbarentur ac depelleren-
tur de priftina fede : parum enim
apte inter fe cohaerent quae fe-
quuntur, praefertim a v. 501—
506. a quibus mox ad Iapetidas
et ad fabulam Promethei proce-
dit poeta, quibus demum bellum