£K Je toy sùx èwttrveb Trctvru xà/rriiKTTTct y iv sra t
à v J ç a n v ' fitjiïiiç sS"’ vpocov eitrofiav ô ’ctvuu^STa,
êav JeÀ(fiicrt B ’vipeç covrapoei-^ancci vopcov
iVctAïov, K c t i crÇiiv 3~aXci(rcrriç- r,yjiena, xvpt,urco
(PihTS(> qyreiçov ysvvpau, toicti J ’ jjJu r\v opoç.
Servatum eft infigne hoc fragmentum de folis defezione in
Stobaei Fior. CIX. p. 578. Gefn. 46l. Grot, fine memorabili di-
verfitate. Hune locum in animo habuifie videtur Plutarchus,
cum feriberet T. II. p. 931. E. si al ’¡/.t) @tav ovTOi MÎfti/sgftop irrelati
xai KvSiav xat rot ’AgjgiAo"gps, trçài Si rovroiç Xrrietgp^ov xat rot
TlmSapot it tetiç ix^ti-^teit ÔMÇvpofjJvovç rot Çavtçiôrarov aXeirrópittot
(tlAiov) xai pteq a.f/.a rrit (1. eifiari) tiara yttO[Attr,t. DuOS horum
poëtarum commémorât, ubi de magnorum virorum fuperftitioni-
bus agit, Plinius H. N. II. 9- p. 79- 1U0 171 nietu fuijfe Stejichori et
Pindàri vatum fubllmia ora ■palarti eft deliquio Jolis.— V. 1 . excitât
Ariftoteles in Rhetor. L. III. 1 7 . ubi fine invidia criminari vo-
lentes docet non ex fua perfona convicia conferre, fed alium
quemquam inducere, qui id faciat — ¿5 ò ’A^giXogoi ^éytï. traiti
yap ròt rrartpa Xtyotra trtpì rvi Svyarpò; Iv reo iâpt(3a' Xpiif*drat S
*Ae\irrot ovSst len t, ovS’ àtràprorot. Sic hæc verba in fenarios dif-
pefeunt editore®. Fortalfe ex alio carmine defumta funt j nam
quæ Ariftoteles de caufa eL occafione hujus carminis tradit, quo-
modo noftro loco conciliari poffint, equidem non video. Quic-
quid fit, male ap. Ariftotelem vertitur : N ib il prorfus efi, quod
non f ia t pecunia.— Verbis atKtcrot ovSìt et 0 ¿Sii àtràpi.orot, praeeunte
Archilocho, plures ufi funt. Pfeudo-Linus ap. Jamblich. in Vit.
Pyth. p. 131. l'hireeSai gpti tcdtr, iteci ova car ovSìt atXtrrot. Sophocles
in Ajace 648. xoix car’ at\irrat oiSév-, Euripides Ion.
1510. Antigone 388. (3poro7eit ovSìt ttrr àtrvporot. Utrumque
junxit Ariftides I. p. 478. oiSìt àtró)p/.orot, oirt— àttKtrierot. Cf.
T. II. p. 84.—V. 4. Poft exempla Ipondeorum in imparibus te-
trametroram fedibus, quae Hermannus etiam ex Archilocho pro-
tulit, de Metris p. 118. ubi hunc ipfum verfum laudai, non facile
offendemur his numeris—ìaÌov ¿.¿¡/.irotrot; hvyçôt—qui tamen
vitiofi videbantur Valckenario ad Phceniif. p. 487. iyew— Sto ç
tentanti.— uyfit Bentleius.] V. 5. ovx arciera trdtra, i. e. ovSìt
atcìerot. Vide Wakefield in Silv. crit. T. II. p. 28. fq. Delenda
videtur interrogandi nota poft ¿ v S f i e i , quam nec Gefner. nec
Grotius agnofeit. Quamvis fic dura eft verborum ftrudtura et
vix ferenda. Valckenarius 1. c. corrigit:
ix St rovS’ d t r te ra t r a t r a xatc'it'htrra y i t c r a i .
E x illo tempore, quee olim incredibilia videbantur, Jperare licet bomi-
nibui. Nefcio, quid alii fentiant; me quidem offendit copula in
itcU x t r ra . Quare fic olim feriptum fuiffe putaverim :
ix St rovS’ d r r a t r a tc ie ra x d ir i tK i t ra y iv t r a i .
V. 7 . Quae fequuntur funt ex genere rä t dSvtarut. Tale quid
dixit Horatius I. Od. II. 7 . Omne quum Proteus pecus egit altos
Vtfere montes. Epod. XVI. 28. quando Padus Matina laverit cacu-
mina— Ametque falfa levis bircus aquora.—Scribendum autem cum
Valckenario, quod et metri ratio et fermonis proprietas poftulat:
IahS' iav Schtpiei. [Sic et Bentleius.] et mox itdMot, quod etiam
Hermannus vidit p. 118.—In fine tandem eruditifiimus Criticus
corrigebat, rotei S’ Mit y ogo;. Quam elegantiffimam corre&io-
nem nemo non ampleäeretur, nifi metrum molefto indigeret
fulcro. Malim itaque: —ro ten riSiot S o£o;.
Particulam St non femper fecundo, fed etiam pluribus vocabulis
fubjici, doeuit Abrefch. ad iEfchyl. L. II. p. 18. 3Q2. et in
Ledtt. Arittaen. p. 2 5 2 . J a c o b s .
XVII.
"*X2 Z e v , 7tc its () Z sv, crov ptev oupctvcv Hpciroq,
<rv J ’ Bpy S7T a,vS'(>M7rct)v opcoq
Äecopya, Ka-B’s/nicrra, aroi de S ’tiQiav
vßpts re xeu ¿'ix,*! [¿eAei.
Hoc fragmentum fervarunt Stobaeus Ecl. Phyf. I. p. 9. ed,
Canter. p. 125. Grot. Clemens Alex., Strom. V. p. 725, 10.
Eufebius Praep. Ev. XIII. 13. p. 687. In margine Stobaei ed.
Canter. lemma appingitur AieyyX. fed fin addit codex Farnefia-
nus. Archilocho diferte tribuit Clemens.—V. 1. Sic Grotius. S
Z.tv tr. pi-iv ovgavov x. Cant. irart(> ZeC omittit Clemens.—V. 2.
Sic Cant, erti S’ l%y itr ov^avavt; bpaq Clemens. Contrario errore
in Platonis Phaedro p. 246. B. ütSputcoi pro ov^amv habet codex
Vaticanus, cujus collatio penes me eft. itr atS^atrovf £ t i; Eufebius.
ev S tpy irr ovpatiuv xai atSgciitcuv Qf'fS Grot.—V. 3. Sic
Grotius. htogya xu§t[A.irai' oi S i Cant. Kai a Bsptif Clemens,