9S
100
fjuj rvfjtßov ¡pS’iftevQU kvopv^v¡g, p c i kS'eara
3ei^v¡g fis tia , xcù 3aijaoviov x¿Áov optryç.
OV XClAûV CÎÇfAOVÎqV k v aÁ U B /X SV k v B 'çM T ro io .
Xcù T a % a 3 ’ ex y a iyg e\7ri£p¡xev eg tpáog f AB'eüv
Aeí\pav’ cMroi%of¿év£t)v‘ ¿vitreo 3e S'eo) TeÀeS’ovrai.
\J/u%et) yap ¡¿ipcvovtrtv kx^tot èv (pB’tfxevcttrt.
vsvévpoa y à ç ètrn ô-ecu x^\cng wwyßmrt xcù eixuv’
trapea 3' c íf ex yatr¡g exopoev, xcù v a v too èç avri¡v
Avoptevov xovig ètrnv" àyç 3 ’ km, vJv&jpoa 3é3exrai.
T Iácvtou por¡ <peí3ov" pcepcvw on &vi]Tog vvápxetg.
y 9/ > > «/ » h V » r \ of- V A a V À ovx ev eg Atàr\v oAfóov e%eiv, xat x m /xclt ay écrirai,
vikneg ’tcroi véxveg' \pv%av 3e &eog ßatriAevei. i 05
xoiva [¿eÀaS’pa 3opoav atavia, xcù warpiç ' Ai3v¡g'
£uvcg % upoç a v a trt, vévr¡cri re xcù ßatriÄevcnv.
QÖ. apfAoviuv ccycc?.VEfA£i' àvQguiroto,
humanum cadaver dijjecare : quod faciunt, utinamque face-
rent faepius adhuc et curiofius
medendi artis ftudiofi. Manca
enim effe debet Medicina abf-
que perfeétiffima interioinm corporis
bumani partium cognitio-
ne. Sed juxta chriftianam dif-
ciplinam temporis quo vixit
audtor hujus carminis, grande
piaculum erat illa hum ani ca-
daveris diffeftio, ob rationem
quam ipfe fubdit, nempe quia
corpora olim in lucem vitam-
que rurfus proditura funt. Hae-
ret etiamnum piaculi illius horror
plebeculae animis. Hinc eft
quod faepe in nofocomiis vide-
mus pauperes homines extre-
mam animam aegre ducentes
nihil tam anxie a circumftanti-
bu3 flagitare, quam ut integri
condantur humo, neu chirurgi*
reliquiae fuae tradantur. Brunc-
KIUS.
98. Sì om. Bar.
101. Pelfimum in modum
depravati funt in libris hi ver-
fus, quorum finceram leétionem
reftituimus. Vulgo legitur, xdi
ctrávrtf I; avrìiv hvá¡j.ttot xovtf
lo-/.lèv. In codd. vero, ut in Aldina
editione, x a ì n ràvra vrpòj
a v r iv . B r u n c k i u s . , Ib. (TUjAct fx lv ìx yair¡q ty o -
¡atv, x a tr ti r a oì x a ì orugój a ,vy \t
Bar.
103. irX o v ru v Bar.
105. itróc vtxvuv sp® q. 1. ‘ia ti
v tx v tg . S ylB U R G IU S .
1 0 6 . xoivà ¡/.tv aù&pa S'ó/xav y a -
vicr¡JtaTa x a ì oretrp»; aSng' ná»Ti;
taov vtxvtg 4'- 0- Bar,
Ib. Stobaeus CXVII. p. 599.
où 7T0ÀVV avS'çurrot ^apoev %çwov, äAA évi xaippv'
\Lv%t¡ 3' k&kvarog xcù kytyag Çj 3ia rranog.
Mr¡re xaxoig a y ß ’ov, ¡¿y¡t ovv evayahheo HO
îroAAct roi èv ßioTu xctt & apcraXeotiriv a lié n a ,
xaip u Aarçeuetv, ¡j,y¡3 avTnrveeiv kve/xcttrt.
vSYi/aa, xat k y ß ’ofxevotcri xaxov Avcng tjAv&ev a Ç v a .
[xeyaMyoma-t Tçu(pav (pçeva Avcrcru&etviç.
eve7riY¡v ktrxeiv, *j tiç ¡xaÀ a rravraç ovverei. i l i
oVAsv toi Aoyog kv3^t TOfxwreçôv ècrn <n3v\pov.
'ottK ov exacTTca veipte S’eog’ <pt
108. q.l. ¡Trixai§0V. compofite.
S y l b u r g i u s .
1 1 1 . ira'KKa. Tot tv 0 tó r a x a t
'icriv YiepotpoiTov
[¿tV infertam poft o vvia i non ag-
* nofeit unus cod. eamque re-
fpuit metri lex. Nullus enim
eft poeta, ne pellimus quidem,
qui mediam in igner» corripue-
rit. Deùs dedit avibus (pvo-w r,«-
Sagerahiotaiv a tr tata. In codd.
omnibus fcriptura penultimae
vocis eadem eli quae hic; lidem
v. 80. vtocro'ovf praeftant, non
vìottov^. Sed minuta funt haec
et | vix animadverfione digna.
Majoris momenti mutationem
in hoc verfu feci, qui lìc vulgo
legitur : oroXXaxi; tv fitórw x a ì
Sugga^tottriv a ie ictov. In uno
codice reperi aono-roi.?B r u n c -
KIUS. oroAAaxi; £Ì; (3. Bar.
114. jM.il ¡/-tyaXriyoqtvio’i TpvCpàlv.
Sic optime unus cod. quod abf-
que eo etiam facile reponi po-
terat et debebat. Nam primam
in t eycpav nullibi non correp-
tam reperies : et quantitatem
fyllabarum profeÉto non igno-
ravit au£tor hujus carminis.
Mendofe ad hanc diera edi-
tum fuit, jw.il /AtyaXvyo^ij] tju-
Cpav. B r u n c k i u s . 116. Stobaeus III- p. 37-
117. Ineptiffima eft horum
verfuum in impreffis omnibus
leétio et diftìnótio. Particulam
qóCpotTov, quam naturarti aeriam latina verlìo juxta depravata
Graeca per adpofitionem con-
jungit cum ó'orXov. Leonibus dedit
celeritatem et robur ; quod
veruna eft. Nulla enim fera
eft quam leo curfu non adfe-
quatur. Sequitur tauiinum ge-
nus, in quo phrafìn variat poeta
: rai/pois a\ avmayinov xigas
¡erri. Vulgo legitur fine ullo
fenfu : ratigoi? S’ avroyvrot<; x t -
pa ttr a i. Sic etiam fcriptum eft
in Stobaei codice. Carminis hujus
codices alii habent rai^otq, alii ratgou?. Grotius dedit: rav- pot; Jt avrotpvZs xipa tavìv. Prae-
ftitiffet meo judicio, Tatipoi? S
avroCpwi xtpar tartv. Probabi-
lior eft noftra emendatio, quae
veteris fcripturae veftigiis pro-
pius infiftit. B r u n c k i u s . Ib. i«gópoito» Bar.