T Içu Î fx a A ' t’{¿As ov.
R u h n k e n iu s .
XLVÏ.
Athenaeus II. p. 41. F. Ov %aiçei ru irópari Ix irçurm HbtaStlq
¿tarçoiptii vS'çoirortt'y,
ch Av ya-Ç so t ev Adiri x a ) eiAaTtvri TsAaAviv\
TS^ retrA ai pivAoieriv, sty\v Aairos x o p e ra v ra i.
HnoSoq lv MiXapiroSia Çyn.
XLVII.
Stephanus Byz. Aßatnq y Evßoia, ù; HnoSoq iv Alyipioo Scvrit>
U 7T£g( Iovç,
Vfjcru èv ’A ß dvriAi A A.
\ 4 Wè rtjv 7rp)v ’ AßavriAa xixAqtrxov Asoi aisv sovres,
TTjv TOT STUwptov E v ß o ta v ß oos àvó/autrsv ZSVS.
Ex eodem libro periti funt quatuor verfus apud Schol. Euripidis
PhoenilT. 1123.
x a i oi £7ri(TX07rov 'A çy o v iti xparepov re ptsya v re,
T£Tf>d<riv ¿(pA dA p to in v ôçupisvov s vA a x d i si/Ad'
d x d fx d r o v As oi à)(3its A s a posvoç, ovAs oi vttvoç
7T17TTSV S7TI ßAtOdQQlS , Ç)vAaX1} A S%SV SfJLTsAoV avTov.
Valckenærius : #j Patrem poematis veterrimi meliores Critici,
dum filent, ignorare fe fatebarftur : nonnulli tribuerunt illud vel
Heßodo, vel Cercopi Mileßo. Ægimius Herculi vicem retulerat
accepti beneficii : huic infcriptum Poema1 compleótebatur procul
dubio bellum Ægimii cum Lapithis : Ægimii filiorumque duo-
rum, ad quos tertius Hyllus accefiit Heraclides, hiftoriam. Alii
quidem attigerunt hoc poëma ; fed diligenter egit atque eleganter
de Ægimio Henr. Valefius Emend. I. c. xxxii. quem nofter
tamen locus infignis latuit et ille Stephani : hic diligentiam non
praeteriit editoris clariffimi P. Burmanni.” Athenaeus XI. p. 503.
D. xai o ro t A ly ip w Si miyaaç, cï$’ 'tìnoSóq itrnv, y K«feartjl 5 Mi-
Xynoç"
s v A a t ô t serrai èpcov \pvxTqçiov, op%aju.e A a u v .
Ad idem carmen fpe&are docent viri dodi XIII. p. 557 A v
infr. LI.
XLVIII.
Nicolaus Damafcenus in Excerpt. Valefii p. 445. (Kuftero ci-
tatus ad Suidam V. ’A X xy.) "O n ¡Sona (p^otyni to r u t ’A paV aovtSùt
yttoq to iraX aiot it roiq "SLXXyai ir^u rtvtiv' utrirt^ xai Sieri odo; tpr.ait
lv TQVTQig'
'AAxriv jasv yap sAuxsv ’OAvptTios AlaxiAaitri,
vovv A’ ’ApcaAaoviAais, t A ovtov As zssp ’A t osiAwi.
XLiX.
Polybius V. 2. Macedones, inquit, piXoiroturaroi r tu t' utov;
HvioSb; nrapiitrayti rovq
AiaxiAas, ToAepeu xexapyoTas, rjvre Aairt.
Vide Scut. Here. 114.
L.
Plutarchus de Oracul. defeótu, T. II. p. 415. C. ó Si 'HcrioSoq
alerai xai mptaSoi; T in %i>ótui yittcQai to~; Saipan raq reXevra;’
Xéyei yap it ru,ryq N ai’Soq ntpoaurcu, x ai rat •gjpatat aivirrópito;'
svvea Toi Ausi ysvsas Aaxspv^a xopuwi,
avApuv ¿¡ftavTuv' sAatyos As t s Tsrpaxepuvos'
t p si? A sAa(povs o xopajé ytipatrxsrai' avrap 0 tydivi^
svvea t c v s xopaxas’ Aexa A’ ¿¡/¿sis Toi/s (poivixas
vv/a(pai evTAoxapioi, xovpai Aios aiyioxoio.
Hos verfus fic vertit Aufonius Eid. XVIII. Ter binos deciefque no-
<1tern fuper exit in annos, Ju jia fenefcentum quos implet v ita virorum.
Hos novies fuperat vivendo garrula cornix : E t quater egreditur cor-
nicis Jecula cervus. Alipedem cervum ter vincit corvus : et ilium. Mul-
tiplicat novies phoenix, reparabilis ales. Quam vos perpetuo decies
pravertitis avo Nympha Hamadryades, quarum longijjima v ita ejl.
Breviter et fummatim eorum fententiam expreffit Plinius N. H.
VII. 48. Hefiodus, qui primus aliqua de hoc prodidit, fabulofe, ut reor,
multa de hominum avo referens, cornici novem nojlras attribuii ata-
tes, quadruplum ejus corvis, id triplìcatum cervis. E t relìqua fabulo-
Jius in pboenice, ac Nympbis. Verium 1 . irapuSu Ariftophanes Avib.
6l 0. Eundem cum altero laudai Etymol. M. p. 13. L 36. fed
pro yfiutrut legit yyquvrut, veteri Sirroygaepia, et jam a Plutarcho
I. c. commemorata. Quam leótionem etiam Aufonius fecutus
eft. Hefiodum imitantur Aratus Diof. 200. Oppianus Cyneg.
II. 291. Automedon Epigrammate apud Dorvil. Sicul. cap. 16.