Forastero-cacao. De heel jonge planten worden opge-
kweekt in de schaduw der groote bladen van Colocasia,
terwijl ze later beschaduwd worden door verschillend soort
boomen, als Kapok, Castilloa elástica enz. De cacao-
plant met groote, leerachtige, elliptisch-ronde bladen,
draagt rose bloemen in bundeltjes bij elkaar, en vruchten
met een rood-gele houtige buitenwand om de vijf hokken
met geel-rose zaden. Een van de schadelijkste vijanden
is de cacaomot, waarvan de larven in de jonge vruchten
huizen. Daartesfen
wordt de cacao ge-
rampast, d.w.z. eens
per jaar worden alle
vruchten wegof ogedaan
en vernietigd,ofalleen
de vruchten, die van
die grootte zijn, waarin
de eieren íéeds gelegd
zijn. Maar het spreekt
vanzelf, dat hiermee
heel wat wordt prijs
oP feogfeven. Nu bestaat
er echter hoop op een
betere bestrijdingswij-
ze, sinds Dr. R o e p k e
te Salatiga er in ge-
Fig. 2 i. Calotropis gigantea,
aan de kust bij Cheribon.
slaagd is eemge parasieten van den cacaomot te ont-
dekken en voort te kweeken. Gelukt deze proef, dan
zou men deze parasieten op groote schaal op de onder-
nemingen kunnen verspreiden.
Zeer lästig is ook de Cacaowants (Helopeltis), die
schors en bladen beschädigt en maakt, dat de toppen
afstervên.
Opvallend is op deze plantage de vaste overtuiging,
dat de aanwezigheid der zwarte mieren op de cacao
een günstigen invloed heeft, zöö zelfs, dat deze opinie
bij wijze van reclame, maar zonder handelsbelang, op
groote opgehangen borden: „Geen cacao zonder mieren”|
wordt uitgesproken. Of de zwarte mier, die met de witte
luis leeft, de plant beveiligt tegen schadelijke bezoekers,
of waarin anders de günstige werking der mieren (of
luizen) bestaat, is niet zeker. Maar op veel plaatsen
worden in de struiken bamboe-mierenhuisjes opgehangen,
die de huisvesting van de zwarte mier moeten bevorderen.
Dit neemt echter niet weg, dat er ook huisjes waren,
waarin de roode mier de vrijheid had genomen zieh te
vestigen en dan pakt de goede bedoeling verkeerd uit,
want deze brengt de groene luis mee, die bepaald
schadelijk is.
Als de cacaopitten in de fabriek zijn gebracht, blijven
ze 36 uur in fermenteerbakken liggen en worden be-
goten met water. Worden de boonen .direct gedroogd,
dan zouden ze bitter worden. Door de fermentatie wördt
de smaak verhoogd en laat de schil gemakkelijker los.
Bij deze gisting worden koolzuur, alkohol en melkzuur
gevormd; op de alkoholgisting van den eersten dag, volgt
eene azijnzure gisting op den tweeden dag, alles onder
temperatuursverhooging. De tijd, waarop dit fermentatie-
proces wordt afgebroken, is van groot belang voor de
fijnheid van het product. Maar in het algemeen weet
men van de werking en de doeltreffende leiding van
dergelijke fermentatieprocessen, die bij verschillende cul-
turen (zooals thee,; koffie, cacao) worden toegepast, nog
veel te weinig af. Nadat de boonen gewasschen zijn in
water, worden ze gedroogd op schrägen; dit gebeurt in
de zon, die noodig is om de „reebruine” kleur te krijgen
op de schil. Want het zonderlinge is, dat de cacao in
Europa wordt beoordeeld naar die schil, terwijl die er
toch vöör de verdere bewerkinOs- afoö-aat. Alleen met het
00g daarop, moet op de. onderneming aan kleur en