i 76 HET HART VAN SUMATRA.
tijdelijk doorgangsstation dienen, om deze vervolgens
a f te staan aan het groote centrum o te Buitenzorog en
verder aan Europeesche musea.
In verband met dit voorstel voor de toekomst voerde
ik in den afgeloopen zomer eene correspondentie met
den heer W e s t e n e n k , Ass.-Resident, die zoo welwillend
was eeniOg e inlichtinogen te verschaffen en door Wiens
toedoen ook de Directeur van Landbouw met een en
ander in kennis werd gesteld.
Het schijnt, dat in het bijzonder Pajacombo een zeer
geschikt landbouwcentrum zou kunnen worden. Om die
reden werd aldaar in Dec. 1912 een zeer goed geslaagde
landbouwtentoonstelling gehouden. Ook is de centrale
Jigging, wanneer de spoorlijn is doorgetrokken, zeer
geschikt voor een wetenschappelijk centrum.
„Pajacombo is een vlak en vruchtbaar land, 1500 voet
hoog; daar groeien rijst, klappers, koffie, cacao,. tabak,
o-ambir daar groeit alles goed. De bevolking is volo
- 0 u
doende intelligent en zéér goed-willend, ’t land is zwaar
bevolkt en welvarend. De landbouwkennis is nog zeer
oering en het is uiterst urgent, dat die vermeerderd
ö O 0
wordt. Maar ook met het oog op de moeilijke agrarische
kwesties hier en de zelfstandigheid van den Minangka-
bauer, die zieh niet als de Javaan van alles laat aan-
leunen, moeten hier menschen den landbouwweg komen
wijzen aan het volk, die toewijding en zelfvertrouwen
door kennis hebben.”
Hieruit kan men zien hoezeer er ook behoefte bestaat
aan voorlichting en onderwijs op landbouwgebied, die
reeds direct kon worden verschaff tegelijk met het
oprichten van een algemeen centrum voor de verzame-
lingen en de Studie der natuur op Sumatra. Natuurlijk
zal er ook plaatselijk hier en daar behoefte bestaan aan
landbouwstations, die op kleiner schaal ingericht, voldoen
aan de bijzondere eischen van een bepaalde streek.
MADJOE MINANGKABAU. 177
Terwijl in vele streken als Nieuw-Guinea nog de eerste
allerbelangrijkste kennis wordt ingezameld, kunnen andere
eilanden zooals Sumatra reeds lang aanspraak maken
op nadere en nauwkeuriger kennis van de natuur. Wellicht
zal dan ook Sumatra zijn J unghuhn en zijn T r eu b ont-
moeten en met Java vechten om den voorrang.