C ' 4 )
eenige andere landen sal können maecken, insonderheit aendenckende opt solemnell verbont,
in den jaere 1567 mitt die van den Rycke gemaeckt, ende den inconvenienten dair uth ge-
sproten sijnde, sodanich geweest dat in den jaere 1570 mitt rijpe deliberatie van den Rhade
van State, finantien ende secreten rade gehouden, de vursz. van ’ t Rijcke tselve verbont ge-
runonchieert ende wederschoven is.” De redenen tot die renonciatie bestünden 110g -even
goed, terwijl daarenboven »eene Veränderung van de manier van evaluatie ende rekeninge,
uthdeylingh van stucken, veranderunge van stuvers, ende reeckeninge derselve, onverstant
ende confusie onder die gemeinte schint te sullen irigevoirt worden, ende by avontueren een
onseeckerheit, ende conturbatie van de rekeningen, handelinge, contracten, rentten ende andere
saecken van de voirleden tyden, ende dunckt beter geraeden te houden ’ t gebruick deser landen
soewell opte specien van gelde, vaiuatie ende uthdeelunge der stucken. Ende dat men
die nieuwe nmnte van sijne Hoicht vordere in haere permissie bovep: den anderen specien,
volgende ,’ t geene hier te lande van oudtz is geuseert geweest, ende. dair. off expresse tracta-
ten tusschen eenige provincien ende Heeren vän den lande eertyts gemaeckt alsnoch bevonden
werden, gefondeert op verscheiden jnerckelicke ende treffelicke redenen daertoe dienende,
gelick oick verscheiden andere landen dit gebruicken, stellende de penningen van Heeren
munte boven allen utheimsche, off denselven geheelick voir billioen verclaerende.”
Zij (de Staten van G. -en Z .) vonden het een uitstekenden maatregel om de aanzienlijke
menigte buitenlandsche munten, welke hier loop hadden, te verminderen. Daarentegen kon-
den zij zieh niet vereenigen met het voorstel om den sleischat op de munt in te trekken,
daar zij „hoewel sijne Hoicht alvoren hoichlick bedankt wordt, over soe voell deselv^bij
dien verclaert sijne goede genegeiitbeiden omb te ontlasten ende solageren sijne ondersaten
soe voell möegelick is , sonder te willen profiteren by onbehoirlicke off schadelicke middelen”
het raadzaam achtten niet af te wijken van het oude gebruik.
Eindelijk verklären de Staten, die zieh voornamelijk aan dezen eisch ergerden, dat zij niet
voornemens zijn zieh te schikken naar bepalingen, in Braband alleen te nemen op het punt
der muntzaken, daar zulks strijdende was »met de hoicheit ende vornementheit dieses Fursten-
dombs; derhalve in den jaere 157p by de alinge Lantschappe geresolveert is geweest, geene
placcaten off ordonnancien Yan der Munte vortaen te admitteren, dan alleinlick die geene die
bij den Gecommiteerden uth de Ritterschappen, beneffens die van den Rhaede ende Reeke-
ninge dieses Furstendoms ende Graeffschaps bestemmet souden sijn, wil men sijne ;Hoicht
deses in .aller,reVerentien ende onderdaenicheit vermaent hebben, ten einde die guede geliefte
desselfs zy , in conformite van den tractate sijner aenneminge, in diese ende toecoemende
saecken van der Munte die generaäl soüden mögen syn, te willen gebruiken, ende sich doen
dienen bij den voirsz. gecommitteerden, d;en van den Raede ende Rekeninghe, sampt Gene.
rael deser Munte respectivelijk tott desen gecommitteert, sonder, te gebruicken alleenlick, die
men bevindt by de voirsz. propositie gehoert geweest te syn.”
Daar Anjou niet schijnt toegegeven te hebben , vergehoegde men zieh met het enkel niet
opvolgen zijner bevelen.
Ook in Holland was men overeengekomen geene muhten te slaan met het wapen-van Frank-
rijk. (Resolutie H. en W. Fr. 18; Juli 1582).
Bij missive uit Antwerpen, gedagteekend 16 Octöber 1582, herhaalde Anjou zijn bevel,