dorum compofitos à S. Ephræmo
Hymnos non cantet, aut præfcri-
ptas ab illo precandi formas non
recitet ï Nihil enim verius illa veteram
quafi paræmia ; Experientia
tandem innotefcit, queis in rebus quis
Tind.od.i. eximior fuerit. E ’v o •roaç» -nhos
'Ksm' yenf. Utinam illi ipïi
fui Dodoris de veræ Ecclefiæ nods
Serrnones attenderent, nonuti-
que à Catholica dilfiderent. Scrip-
fit S. E phræmus luculenter de_>
veræ Ecclefiæ fignis adverfus fui
temporis Hærefes ; quatuor autem
præcipue enumerat, & expend it.
Atque in primis ipfarum novita-
ti opponit Catholicæ Ecclefiæ an-
tiquitatem , perpetuum deinde_>
cum Difdpulis Chrifti in dodri-
na confenfum : Epifcoporum rur-
fus fucceffionem, & légitimas Mi-
niftrorum per manus impofitio-
nem Ordinationes, à fuis primor-
diis dedudas ; ipfum denique Catholicæ
nomen, quod nullus ha-
denus hominum coetus extra ip-
fam fibi vindicare potuiffet. Quæ
veræ Ecclefiæ ornamenta adhuc
magis declarat propofitis ex ad-
verfo Hæreticorum notis. Ex hoe
Tradatu difcimus , Marcionis ,
Manethis, Bardefanis, & Eutadi
vulgatos in Syria errores, & Se-
darum nomina B. E p h r æ m i æta-
tem præcedentium : (• ex eodem
poftea Theodoritus plura in fuum
adverfus Hærefes commentarium
tranftuliffe videtur. ) Ubi etiam_>
infignem habemus locum, unde_,
antiquitatem Authoris manifefte
colligimus i fcribere fe quippe_»
dicit quarto ineunte à Servatoris ad-
ventu feculo , quæ ipfa eft Sandi
E p h r æ m i ætas.
Non vacat cætera retexere; nam
de altera propofitæ Thefis parte
agendum fupereft, & Ephræmia-
nis Lucubrationibus accenfæ faces
àd illuftranda Divinæ Fidei , &
Sacrarum Scripturarum arcana,
producendæ ; quo loco in ipfo ve-
lut limine fe offerunt aureæ in_>
vêtus , & novum Teftamentum_>
explanationes, quas fiquis conten-
dat, alium extra E phræmum habere
parentem, hoc unum repo-
nam, eas perinde ut cæteros, quos
edimus S. E phræmi Tradatus ,
iis omnibus infigniri notis, quæ
cætera antiquitatis monumenta po-
fteritati approbarunt . Ad hanc
porro Divi Ephræmi Lucubratio-
num partem maxime pertinet
oblata Audori ab Angelo Sacri
Codicis fpeciesj turn ilia S. Gre-
gorii Nyffeni verba : Ephroemus om-
nem, & antiquam, & nootam Scri-
pturam ajjiduo ftudio, ut qums alius
ßudiofe oterfamit, accurateque ac militer
interpretatus eft ; ù' ab ipfa pro-
creatiotit Mundi ufque ad poftremum
gratia librum , qua abdita , quoeqtte
arcana , ac recondita er am, Spiritus
adjutus lumine, Commentants ïlluftra-
vit. Cui fubfcribit Metropolitan
Sobenfis , teftîs maxime idoneus,
ut qui deferiptos ex ipfis auto-
graphis Codices vid it, & recen-
fuit j quamquam eos folummodo
indicat, qui ad ejus manus venire
potuerunt,- nam plures ab eodem
præteritos fuiffe aliunde liquet.
Hanc porro Beati E phræ-
mi curam plura çommendant ;
unus videlicet ipfe nobis verfio-
nem Syriacam conferva vit, & de
ipfius antiquitate ,. & audoritate
omne dubium fuftulit , ejufque_,
c ger-
P R Æ Ï A T I O
perimento didicimus-, SanBus quippe
hic Senex animas, quos ob malamob-
flinatamque duritiemftapides dixeris,
plane emollintit, fregit, tf flexii. Perinde
miratur Photius, quod etft
indiferti Interpretis culpâ fadum
fit , ut S. E phræmi Sermones
nihil Ihpra communem, & quo-
tidianam loquendi formam excel-
lens, & fublime retineant, adeo
tamen mirabiles in auditorum ani-
mis effedus producant. Sufpicien-
dum, inquit, quomodo per tantam
‘vilitatemfverborum tanta falus, atque
utilitas in îegemes effündatur. Et
Photius quidem ex ejufmodi Ser-
monibus paucos fe legiffe fatetur -,
affirmât tamen éx fide Syrorum
ad mille eofdem excedere . Theo-
phanes vero ex illornm relatione,
qui îegerant, trecentas Carminum
myriadas E phræmum fuis Syris
reliquifle tradit.
Jure itaqueoptimo S.Ephræ-'
mus à magno Chryfoftomo præ-
dicatur . Objlupefcentiutn excitator,
affUBorum confolator , ’Juvenum di-
fciplina, InftruBor Toenitentium ,fra-
mea, & Jpiculum adnterjus Hoereticos,
vïrtutum receptaculum, & Spiritus
fanBi habitacùlum& diverforium;
meritoque à fuis Syris Spiritus fan-
£H Cithara ad Vefperas cujufvis
Dominicæ, omniumque folennita-
tum celebratur. Sed intereft inter
Beatum E p h r æ m u m , &
alios Sacros Dodores , unde ei-
dem Ecclefia aliquid amplius in
hac parte fe debere fateatur -,
quod videlicet , quum Catho-
licam Dodrinam Hymnis , &
Canticis , quæ, ut d ix i, multa_,
centena fuperant, complexus fuerit
, fadum eft, ut omnes Orientis
Nationespervaferint, & ipfam
exteris inacceflam Sinarum regio-
nem, ut alias indicavi. Hase ergo
eft illa varietas, quam- ex di-
verfarum Gentium affluxu con-
flandam Prophette praedixerunt;
hie ilk confenfus populorum, quo
S. Auguftinus in Ecclefia Catholica
fe maxime teneri profiteba-
turj eftque Sponfae Chrifti certif-
fima nota, ejufque Dignitatis in-
figne plane regale , & divinum:
hoc denique elfe dicimus illud exi-
mium, & fingulare decus Beati
E p h R jE m i Libris huic Divine
Sponfie procuratum.
Atqui fupereft aliud, unde Beati
E p h r 'jE m i operam in ornanda Chrifti
Sponfa jure laudes nam in primis
majeftatem, & fplendorem Ec-
clefiafticorum Officiorum fuis ide
lucubrationibus mirifice amplifi-
cavit j quod quidem non modo Sy-
r i, Graecive ritus Chriftiani; fed
Latinae Ecclefiae antiqua lediona-
ria teftantur. Sacrae infuper Pläl-
modiae concentum , & Martyrum
folennitates fuis Carminibus au-
xi t , excitavitque Graecas exem-
plo , ut Officia Ecclefite fuse fimi-
li cura locupletarent i quod quidem
poftea ad S. E p h R jE m i nor-
mam prseftitere Jofeph Melodes,
Andreas Cretenfis, & Joannes Da-
mafeenus, ut alios minoris nomi-
nis omittam. Quo in loco Theo-
doriti, aut Sozomeni teftimonio
non egemus, veritas nota eft, quam
quotidianus ufus ab ipfa S. Dodoris
aetate ad hanc ulque diem
continuatus facit teftatiffimam.
Quis enim Chriftianarum Gentiü
in Oriente, Coetus Chaldaeorum,
Syrorum , Maronitarum, & Indorum