Britann., Vol. II, p .y 8 7 4 , en Engl. Flora,
Vol. 111, p. 418)/ dat Gnaphalium arvense
Willd. = Filag&arvensis L., in Engeland in
het geheel piet gevonden wordt; voor ons land
vertrouw ik kan alzoo gezegd worden dat zij er
uiterst zeldzaam is.
Zoo als Gnaphalium montanum Willd. in de
Kruidkundige boeken beschreven staat, en deze
in de Flora Danica PI. 1276 afgebeeldis geworden,
volstrekt zóó komt zij niet alleen zeer menigvuldig
op zandgronden in het Slicht van Utrecht
en in Gelderland voor, maar groeit zij ook in
onze duinen, — eh dit zij genoeg gezegd om
er mede te kennen te geven, dat de plant
welke men hier op PI. 2 IS der Flora Batava
voor zich heeft, niet de echte Gnaphalium
montanum Willd. is: ook niet naar de beschrijving
welke van deze in de Flora Belg. Sept.
te vinden is. Maar vergelijkt men haar naauw-
keurig met de afbeelding van Gnaph. minimum
Sm. , in Engl. Bot. Vol. XVII. t. 1137, dan
ziet men dat het verschil tusschen beide alleen
daarin bestaat, dat de aldaar afgebeelde plant
minder getakt en uitgespreid i s ; doch voor
het overige bevindt men dat dezelve, maar ook
de beschrijving van Gnaph. minimum Sm. in
Engl. Flora, Vol. III, p. 417 sq ., er geheel
aan beantwoordt. — Maar Gnaph. montanum
Willd. en Gnaph. minimum Sm. door. sommigen,
zoo als door J. Gay. Ann.des Sc.Nalur.
Vol. X X V I , p. 2 1 6 , en ook bij Bltiff en Fin-
gerhüth, Compend. Flor. Germ., voor eene en
dezelfde soort gehouden wordende, •— doch door
anderen, b. v. door de Lamarck en de Candolle,
Flore Franp. (Ed. 5a.) T. IV, p. 15 7 , (a)
(*) Cf. de Candolle , Prodr. Syst. Nat. regni veget. T. VI.
p. 248.
pense que quant à notre pays celte plante y est
extrêmement rare.
Tel que le Gnaphalium montanum Willd. est
décrit dans les traités de botanique, et tel qu’il
est représenté dans la Flora Dan. PI. 1276, exactement
de même non seulement il abonde dans
les terrains sablonneux des provinces d'Utrecht
et de Gueldre, maisil croît aussi dans nos dunes.
— Cette observation suffit pour faire entendre
que la plante figurée ici, PI. 215 de la Flora
Batava, n’est pas non plus le véritable Gnaphalium
montanum'WiUjÿ. ,— ni d’après la description
qui en est donnée dans la Flora Belg. Sept.
Mais si on le compare attentivement avec la re:
présentation du Gnaphalium minimum Sm. de
Y Engl. Bot. Vol. XVII. t. 1157, on voit qu’il
n’en diffère qu’en ce que la plante qui y est figurée
est moins rameuse et moins étalée; mais
au reste on trouve que non seulement la Planche,
mais aussi la description du Gnaph. minimum
Sm. dé YEngl. Flora Vol. 111. p. 417 sq.
y répond complètement. Mais le Gnaphalium
montanum Willd. , et le Gnaph. minimum Sm.
ayant été regardés comme identiques par quelques
uns, comme par J. Gay. Ann. des Sciences
Natur. Vol. XXVI, p. 216, ainsi que par Bluff
et Fingrhuth , Compend. Florae Germ., — tandis
que d’autres, p. e. Lamarcx et Decandolle, Flore
Française (Ed. 5e) T. IV, p. 157 ("); Persoon
Stjnops. Plant. T. II. p. 422; Sprengel, Syst.
Veget. {Ed. 15e) T. III. p. 481; Van Hall,
Cf. De Candolle, Prodr. Syst. Nat. regni veget. T. VI,
248.
Persoon, Synops. Plant. T. I I , p. 422; Sprengel
, Syst. Veget. (Ed. 15a.) T. I II , p. 481;
van Hall , Flora Belg. Sept. Vol. I. P. I I , p.
5 9 2 , — weêr niet, t- en daar ik uit den
omtrek van Zeist Exemplaren gezien heb, welke
ten eenemale met de afgebeelde plant op de 215de
Plaat der Flora Batava overeenkomen, — zoo
zoude ik , naar het mij allezins voorkomt,
Gnaphalium minimum Sm. voor eene bijzondere
soort houden, indien ik na alles er mij niet
meerder van overtuigd hield, dat onze plant
in kwestie een vorm van Gnaphalium montanum
Willd. i s ; derhalve noem ik haar:
GNAPHALIUM MONTANUM Willd. (3. MINIMUM:
Caule erecto ramoso, foliis lanceolatis acu-
tis planis, floribus subconfertis et solita-
riis, lateralibus et terminalibus.
125. Ik zag deze plant in de duinen genaamd
Staalduin- of gewoonlijk Stalduinen,
tusschen 's Gravezande en Maaslandsluis, in
duinvalleijen bij Zandvoort, in het land van
Axel, aan den dijk van Axel naar Zaamslag,
en aan eenen bij het Spui tusschen Axel en
Ter N&uze, en op verscheidene plaatsen aan
de dijken op Zuid-Beveland; voornamelijk met
Carlina vulgaris en Verbena officinalis.— Volgens
Dr. van den Bosch is dezelve op Walcheren
en Zuid-Beveland algemeen, en groeit zij ook
op het eiland Schouwen, v.d.B1, p. 2 5 , doch
dit alles neemt niet weg, dat zij onder de
zeldzaamste planten van ons Vaderland geteld
kan worden.
124. In vrij aanzienlijke hoeveelheid trof ik
het Moeras Aschkruid onder dezen vorm, op
Flora Belg. Sept. Vol. I. P. II. p. 592, sont
d’une opinion contraire ; et comme j’ai vu des
exemplaires tirés des environs de Zeist, qui
sont complètement analogues à la plante représentée
dans la Planche 215“ e de la Flora Batava,
je n’hésiterais pas , ce me semble, à regarder le
Gnaphalium minimum Sm. comme une espèce
particulière, si d’ailleurs je n’étais pas pleinement
convaincu que notre plante en question est
une forme du Gnaphalium montanum Willd ; conséquemment
, je la nomme :
GNAPHALIUM MONTANUM Willd. (3. MINIMUM:
Caule erecto ramoso , foliis lanceolatis acu-
tis planis, floribus subconfertis et solita-
riis, lateralibus et terminalibus.
125. J’ai vu cette plante dans les dunes nommées
Staalduinen,' ou vulgairement Stalduinen,
entre ’s Gravezande et Maaslandsluis ; dans des
valle'es des dunes près de Zandvoort; aux environs
Ôl Axel, contre la digue d'Axel à Zaamslag, et
contre une autre près du Spui, entre Axel et
Ter Neuzen, et en plusieurs endroits le long
des digues dans Sud-Beveland ; principalement
accompagnée de Carlina vulgaris et de Verbena
officinalis. — Suivant le Dr. van den Bosco , elle
est commune dans Walcheren et Sud-Beveland,
et croît aussi dans l’ile de Schouwen, v.d.B*.
p. 2 5 ; mais tout cela n’empêche pas qu’elle
peut être rangée parmi les plantes les plus rares
de notre patrie.
124. Je trouvai la Cinéraire des marais en
quantité considérable sous celte forme , sur des
12