pen, öm hem tot Bisichop der thans
ledigftaande kerke van Uytrecht aan
te Hellen. Ansfrid ,• zoo dra hem de
Keyzer met. de hand öp zyde geleyd
en van dat voorneemen opening ge-
daan hadt, ftondt niet weynig ver-
iteld, en vertoonde des, om zieh
dien last te onttrekken, hoe by niet
geestlyk maar in den ( i) krygsdienst
verouderd zynde, des bet aanvaarden
van zoo hoog Geefielyk beroep met recht,
als flrydigJegen bet totnogtoe onder-
houde gebruyk, by ieder als onbetaamelyk
zoude worden uytgekreeten. Dan des on-
aangezien door den Keyzer dit aan
hem gedaan verzoek met des te meer
ernst ziende aandringen, verzogt hy
eenigen tyd om [zieh met de zynen des-
wege. te beraaden. Dit hem zynde in-
gewilligd verreysde Ansfrid naar (2)
Aken en fmeet zieh voor ’t altaar,
aan Gode ter eere van de Moeder
maagd toegewyd, op Zyne knien ter
aarde,haar zeer vuuriglyk imeekende
ten eynde zoo ongewoone aanßelling,
zoo die wettig was, mögt voltrokken,
zoo niet, door haare voorjpraake verbinderd
worden. Dan ziende zieh im-
middels zoo door den Keyzer als door
Evergerus Aartsbisichop van Ko-
len, alle des zelfs onderhoorige Bisichoppen,
midsgaders de verdere om-
flaande menigte met eene gemeene
flem tot Bisichop uytroepen, beaam-
de hy eyndelyk in de hem aldus als
opgedronge verbejpng. Des leggende
zyn (3) ridderlyk zwaard , ’t gene
hy totnogtoe op zyde gevoerd hadt,
op den voorgemelden altäar neder,
betuygde de benoemde kerkvoogd
dat, gelyk hy met bet zelve voorheen
de werreldfche eer hadt bekomen, en
00k totnogtoe met bet zelve Gods vyancien
en die der weduwen en weezen te
keer gegaan, zieh zoo thans ' 00k in
haare hoede en voorjpraak, op dat hy
00k de eeuwige eer en zaligheyd erlangen
mögt, ten dierße aanbeval. Déeze
verklaaring, met Zeer veel naadruks
zynde gedaan, trok de traanen uyt
aller omftaanderen oogen, en wierdt
Ansfrid gevolglyk door den voorgemelden
Evergerus tot Bisichop der
Uytrechtfche kerke gewyd, midsgaders
zyn Neef (4) Unroch, in des
zelfs plaats, tot Graaf van het daar-
door opengevalle Graaffchap (5)
Teysterband door den Keyzer aan-
gefteld.
Welke ledert in Zypen derden togt
naar Italie en het jaar duyzenden-
twee, zoo als eenige (6) fchryvers
wil-
1002
.EÖÖ
qui in nostra ditione haftenus erat, quemque Ans-
fridus Comes illuster v i r , qui ilium ad præfens'tene-
b a t, pro Dei honore &.prædi&orum Îanftorum ve-
neratione ipfiusque Episcopi amore reddiderat, perpetuo
habendo concederemus, &c.
(O ' Alpertus de diver/, temp. Lib. I. cap. 12. gCum-'
que ille remitter etur-, jamque Je fenem in militaribus
armisomni tempore vita fua ver fatum, clericatus officia
füscipere omnino abfurdum videri contenderei, & rex
vehementer inilans ut ad fùscipiendum compelleret ;
perfpiciens quia-, regi refistere non p os fe t, utcum
fuis rem délibérant, exposcit. Quare impetrata &
ab fuis oratione accepta, quai rex imperarat fe fac-
¿lurum pollicecur.
(2 ) Ditmari Cbron. Lib. I F . fol. 355. Illud prof
e t o dum audivit Capellam Aquenfem introiit, &
mundi Dominam exoravit, utfiesfet a Deo Canonice,
perficeretur, f i non , mifericorditer annullareter. Sed
postquam Evergerus Colonienfis Archiepiscopus fuf-
fraganeorum ^ confenfu, Imperatori fibique in medium
confuluit, v ellet, nollec ad Episcopum accla-
matur.
; (3) Alpert. de diverf temp. Lib. I. cap. 12, Atque
accepto gladio, quo erat accin&us, fuper altare
Sanche Mari® pofuit, dicens: battenti* hoc honorem
terrenum obtinui, & bostes pauperum Cbristi fi?
viduarum expuli ; me deinceps buie Domina mea Santtce
Maria, qua virtute honorem fi? falutem obtiheam, commendo,
t l x c cuni diceret omnium obórtìs lacrimis,
applaufu omnium , qui aderant, digìiis, ejus meritis
tribui tur infula Pontificalis..
( 4) Ibidem, cap. i<5. Aderat in exequiis ejus fina
ìpfius venerabilìs Abbatisfa Tòrnenfìs monaster
i , confanguineusque ejus de quo fupra diximus,
UntUoch Comes. %
■f|J Diplom. Henrici I I . apud Hedam fot. ioo. In
comicatu Unrochi Còmitis in pago Testerbant.
(6 ) Reynerus in Vita Walbodonis Leodienf. §. 9.
Crescendi uxor fpe imperandi Imperatorem ad fuum
illexerat amorem. Sea cum doleret repatriantem &
nuptiis fé frustrari, mfsfo claln veneno illum in-
Éèirecit.:
Vita Meinwerci cap. 10. Rex ergo cum isto Syl-
vestro papa Na'tali domini Tudertina? celebrato,
cum confufionem tam in beati Petri écclefia, quam
m repubKca faótam decenter compofuisfet, incidit
: in
willen, door Stephania, wier man
Krescentius h y , om des zelfs opiland,
hadt laaten onthoofden, en met welke
weduwe hy zieh ledert in minne-
ryen.ltaande zyn verblyf te Rome
hadt ingelaaten, zou vergeeven zyn;
als hy Zieh gereed maakte om te rüg
naar Duytsehland te keeren, en zy
aldus de opgevatte hoope verlooren
hadt, van met dien vorst in den echt
te zullen treeden. Hoe ’t zy ; hy
overleedt' den vierentwintigilen van
Louwmaand des zelvenjaars in'zyn
leger te Paterne omtrent ( i ) hetFu-
ciner tneer, wordende zyne inge-
wanden te (2) Augsburg en zyn
overig lyk, volgens den door hem
gegeeven last, te Aken begraaven.
Otto de III op deeze zoo onge-
lukkige wyze en zönder eenige (3)
kinderen naa te laaten uyt het leeven
gerukt zynde, wierdt zyn Neef Henrik
d e l l l . Hertogvan Beijere,Wiens
Grootvader Henrik de I , nevens
in infidias muiieris malas, ejus videlicet, cujus vi-
rum Crescen.tium fibi rebellantem captum jusferac
capitalém fubirè fentèntiam : quam förmae elegäntis-
fim$ nimis infipienter thotö iuö foCiàns, àb. eà non
praecaveiis, quamvis -a Sanfto viro Heriberto ,fie-
pius esfet ädmonitus, verienò intra cubiculum dor-
miens infedtus est; & fequenti d ie , beato Heriberto
pestem , quam perceperat, ;confesfus , cupi fe
mori fenfisfèt ut cor'püs fuum Aquisgrani fepelien-
dum transferret, peciic : & fic Paternum ingresfus,
cum generali omnium’ dolore nónó KalendasEbbiua-
rii obiit.
( 1 ) Collett, attor. SS. in Notis ad vitam Lamberti
Tuitienfis cvp. i .. Paternum ad lacum fucinum fi-
tum fuisfe dieünt.
(2) Herrn. Contratti. Cbron. ad am. ioor. Otto
Imperator in Italia io Calend. Febr. obiit, & intestina
ejus Augusts , reliquuih corpus Aquisgrani fepelitür.
Hepidanni Monachi Annal. ad arin. 1088. Otto
Imperator Roms fine herede defunftus est : Cui
fuccesfit Heinricus.
Qf) B. Struvii Corpus Hifi. Germ. tom. I. fol. 270,
Cercum igitur, quod fine liberis fuerit defunàus.
(4 ) Annal. Saxo ad ann. 10Ó2. Erat hic Heinricus
filius Heinrici ducis, qui füit natus de.Heinricö
Duce fratre primi Ottonis.
Cbron. Corn, de Marka fol. 382. Prsdifto Ottone
defuncto , Henricus Dux B a v a r is , filius Ilenrici
Ducis, qui fuit gènitus de flinrico fratre priitìi Öc-
tonis Imperatoris fuccedit, & unguitur in Regem ab
Archiepiscopo Moguntino.
C5) Ditmari Cbron. Lib. V. fdl. 365. Hujus (Lo-
tharii) confilio Dux quendam militem ad civitatem,
q us Werlu dicicur, ad Neptes fuas conförofes So-
phiam & Ethelheidam & ad omnes, qui cune ibi ton-
Gizelbert Hertog van Lotteringe, te-
gen zynen Broeder (4) Koning Otto
den I , even gelyk zyn vader zelf
tegen den laatllen Keyzer by den aan-
vang van des zelfs regeeringe waaren
opgeltaan, op den befchreeven land-
dag ( 5)-te Werla door de keus der
voornaamlle ryksvorllen opden aldùs
opengevallen troon des. Duytlchen
ryks verheven en gevolglyk den (6 )
zesden van Zomermaand door Wil-
legizus Aartsbisichop van Méhts,
in die hoedaaniglicyd gezalfd: dan
mids dir in het afweezen der voor-
naamile'' Lotieringlèhe ryksprinlen
gelchied was, verlcheen de nieuwe
Vorst nog in ’t zelve jaar te Aken,
alwaar de voorheen gedaane keus
door alle de in die llad verlcheene
Lotteringfche Prinlen op nieuws (y )
hcvestigd, even gelyk ook de kròo-
ning vernietìwd wiefdt.
Op welke verkiezing en opgevolg-
de krooning, door de Lotteringfche
Kyksa
s f g e s e a ? ? ».»»81 1 gSÉI
venérunt-, regni'primates , mifit. Quo omnibus in
unum colledtis ? legationem fuam aperuic, auxilian-
tibusqué domino fuo ad regem bona plurima promi-
fit; cui mqx a màxima multiciidine v o x una fespon-
dic : flenricum Christi adjutqrio. & jure hsr.e.ditario.
regnaturaih fe paratos ad dmhià", q d s fibi unquatn
feirent esíe voluntaria. Hocque -aextris manibus
elevatis affirmatur.
(6 ) Ibidem f fò L 367. Dux àùterti Henricus , habito
de bis rebus cum fuis .confilio., fimulato in Ba-
variäm réditu', tfánfitüque' qüaíí disperato' > "ad iir-
bem Larfem ubi S.requiescit Nazarius, venit. Dein-
deque ad Magontiam celeriter properando, Rhett
um fecurus enavigat. Hic V i l i idus Junii ibidem
communi devotione in regem eledtus a Willig iiò ,
ejusdem Sedis Archiepiscopo, fuffraganeorumque fui-
met. auxilio, accepta regali unftione, cunftis p rs-
fentibus Deum collaiídantibús j Cofonatur Francorum
& Mufelenénfium primatus, regi manùs tunc
appiicàns;gràtiam ejusdem meruit.
( 7 ) Àdelbold. Trdjett' Èpiscop. in T?ita Hènricì cap.
12. ; Cum plurima igitur difficultate fedato tuiqulcu,
çastigîitisq'üe iliis , qùoTurh ftiiìtitia Caufa feditionis
èxcitit : Inde Rex Dinsberg pioperat & illic Lotharièn-
fium adventum exfpëélat. Occüïrürit primi Leodi-
cénfis, & Cameràcén'fis Episcòpi, nil de regis prudéntià
dubitances,nilde fide ejus hsficantes. Occurric etiam
Colòniénfis Archìòpiscòpus, fed qiiahto ditiorj tàn-;
to mórofius ; erat infuper caufa dilätionis Moguntis
accepta còfoiia bènediftiònià.' Hi fimul regís effi-
ciuntur , fidem prömittünt, proTnisfam facràmeflto
cönclududt. Çum his rex Aquásgrahi pérvenièns,
cæteris Lotharienfibus conveni'en'tibús in natìvi'tàte,
post partum virgmis eligicur, collaüdatur, in regiam
. fedem extollitur, glorificatdr.