XX P R iE F A T IO.
1 XI.
RelJqua Clerici ntfeiitT# fupra propofita diluuntur.
Sed jam ad fe nos revocat Clericusquandoquidem quse ipfe omiferat,
fatt&> ut pu-to , a nobis fuppleta funt. Ejus itaque repetamus canones
quos fingillatim excutiendos nobis propofueramus , recolamufque animo
quoufque ille ratiocinando proceflerit : nimirum , ut quoties conftat
quempiam deceptum ab aliis non fuifle in iis qua; narrat miraculis, id
unum fit qiiaerenclum , num ipfe fallendi animum habuerit. Quam porro
mala ipfe fide & animo fallendi incautos le&ores in eo fe examine pras-
fliterit, non erit mihi opus multis verbis ut declarem . Quoties qui men-
tiatur ( inquit) magna ex eo fibi arceffat incommoda, contra vero nulla
fi taceat ; toties credere par erit eum nolle loquendo in caput ftium
mentiri. Rede id quidem, fi obvio fenfu accipias , ut probet eum non
menfcitum, qui, licet impendentia fibi loquuto non levia mala perfentiat,
maluit eloqui quam fecurum filentium tenere: perperam autem , fi ex
eo capite mentitum aliquem velis demonftrare , quod prodere ei impune
licuerit qua; loquitur, ut fi quis teftis in judicium vocctur , veriflima
quidem dicere credendus eft , quum nulla privata ftimulatus injuria adverfus
violentum & impotentem virum palam dicit teftimonium, licet ftri&as in
fe ficas gladiofque paratos profpiciat > neque tamen protinus mendax ha-
bendus, qui nuilo fuo incommodo, aut etiam aliquo propofito. prcemio
reum aliquem indiqat : ita prodeffe quidem apoftolis, exempli gratia,
debuit ad conciliandam fibi fidem, quod a Chrifto vel a feChrifti nomine
edita figna, veluti illud eft de quo A&orum capite IV. agitur, coram.
magiftratibus non fine capitis periculo libere prasdicantes, proteftarentur
infuper conftanter, non pofte fe qua; viderant & audierant non eloqui ,
Deoque fibi potius quam hominibus effe obtemperandum; non tamen
obeffe debuit eis quibus nulla ejufmodi gravior poena timenda erat , aut
etiam quibus nonnulla gloria; fpecula effet propofita , quod opera Dei,
mirifica ceteris manifeftare verbo & fcriptis curaverint. Quid enim ? fi
apoftolis cum pertinacibus Hebra;is , cum caecis gentilibus, furente in
chriftianos Imperatorum rabie, res non fuiffet , fed cum ehriftianis &
catholicis populis fub Principibus piiflimis, Conftantino puta autTheo-
dofio; vera ne definerent eflTe quascumqne mirabilia & prodigiofa fece-
runt, facrifque litteris prodita funt? Et tamen hoc eft Clerici arguments
tn 5 hue collineant, ut ex ejufdem verbis mox patebit , Clerici fubti-
litTimae difputationes: Severus aliique quarti & quinti faeculi feriptores.
nihil habuerunt quod timerent, cum miracula feriberent; ergo miracula
qua; ipfi narrant, iis deftituta funt notis atque indiciisquibus vera demon-
ftrentur: proinde prorfus repudianda funt. Et tamen hoc ipfum, in quo-
major argumenti vis videtur ineffe , jam fupra vidimus quam verum non
fit: nam licet ponamus, tunc toto fere orbe ehriftiano ethnicos nihil e-
jufmodi miraculorum venditatores laedere aufos aut faltem refellere; plu-
rimum tamen eis fuiffet timendum ab ipfis ehriftianis, bonis , malis j
catholicis, hasreticis promlfcue, licet contrariis de cauffis y ubi eorum fraus x
quod erat £a&u facillimum, dete&a fuiflet..
P R i F A T I O ; XXI
§. XIL
Quo fenfu verum f i t , quo fal fum, miracula omnia in confirmationem
dogma turn catholicfidei fieri & fa i l a efie..
Permit Clericus afiud proponens in hujufmodi rebus, & quidem mani->
feftius° ut ipfi videtur, indicium: cum nimirum qui miraculum narrat,.
afferit id faftunt ad confirmandam doft'rinam aliquam qu® fit rationi o-
mnino confentanea. Omitto his verbis errorem maximum infinuarr, quo
dogmata fidei & religionis noftr» hnmance mentis judfeio , qu« vera qux
falla fint , expendenda fubjiciuntur : juxta quam regufam falfa omnra
qua; ab apoftolis & apoftolicis viris edita fuerunt magno numero prodr-
gia jure i'iabuifTent & pronuntiaflent turn Hebraei turn gentiles, memo-
Sue ab iifdem chriftiani fuiflent appellati pr^ftigiatores & venefici; nam
do<yma chriftianum , ut ait Paullus, Hehia'is quidem fcandalum , gentibur
autem flultitia videbatur .^ Omitto etiam, ordine omnino pr^poftero ftatut
ex doamatum veritate miraculorum certitudinem efle arguendam , cum
contra ex miraculorum certitudine doftrina; catholics; veritas demon-
flrari a primis ufque Ecclefiae incunabulis ad noffram ulque statenx per-
petuo conrueverlr; idque ex praeferipto reScx rationis, quse docet ex ux
quae magis nobis com pert a flint, minus certa & obreura eiTe demonfrrau-
da . cerra autem unicuiqne effe poffunt Sc debent miracirfa 3 quar vei pio-
priis oculis infpexerit, vel ex teftibus fide efignis acceperit: contra, cum
de doamatibus fidei quseftio ' proponitur , neque fiipremo & infailibili
Ecclefioe jndici'o acqniefcas, nullus fit difputandi finis , totque fere tea-
tentice emergantquot funt' capita . Ut ha;c , inquam, omnia Brevitatis caul-
fa omittam , id unum dixero, hoc eodem fere quo fuperius argumentum
vitio'raborare, ex Clerici fco^oq fciKcer,ut cum aliquot miraaila aftrue-
re' videatur, cetera deftruat. neque enim ea omnia ad chrift'iam dogmatis
confirmationem potillimum facia funt r quamquam verillimirm fit omnia
quacumque tandem canffa fiant , mirum in mod'um confirmare dogmata
cathoficse Ecclefioe, extra quam quemadinodum' non traditur fana de fide
dofirina , ita nec vera fiunt miracufa C adeo ut non fit necefle , lit qur
miracula narrat, dicat ea faila fuilfe ad afiqnod dogma- confinnandum f
nam fi ceteroqui vera fint , fatis per le ipfi loquunrur. Jam vero in toto
Evanoelio facrifque litteris nuflibi re.perias1 traditum, mrracuta faclum
xri tantnm , quoties opus fi t confirmatione alicufus dogmatis paled ea pro-
mi ttvmtur fidei potiffimum & meritis eorum qui a Deo aliqirod hujufmodi
pofiant. Nam fi earn regufam minis, ureeas, dubitate tute ipfe co-
ceris de aliquibus miraculis qua: Chriftus' ipfe geffir. nam peto a tT;,
Quod potiffimum dogma afferere VO 111 it , cum ad mi-ptias. vocaius aquam
eonvertit in vinum,quod primum fuit ejus lignum r quod cum feminam
eu[j.oppo*ffca/ , cum Simonis locrum febre laborantem, aliolque mulros fina-
vit Dices , Bis miraculis Chrilfi doft'rinam in univerfiim commendatanT,,
eoque divino teffimonio ejufdem .'«n x ir confirmatajn fuiffe- C^iitf nt
idem (tatramns de Martini miraculis? nam licet lii eis patrrandis alip forte
fpeftaverit ilie, non ne per ea populis ejus finSitas vitas, doftrimeque
frnceritas a Deo comprobabatur turn ad convellenda penitus Ariafforum
quas in Gallia eo adhuc tempore fiiperarant germina , turn ad illiimi-
- naadam.