
fcriptores idem valet. Genuinam porro hanc efle Paulli mentem fatis liquet,
fi quis attendat reâe dici, Hoc fieri non pracipio, Jedpermitto ; minime
verofibi cohærere orationem, ft dicas, Hoc fieri nonjubeo,fedfaBumignofco,
condom, præter quam quod peccatis quæ quis jamcommiferit, re&evenia &
condonatio dari dicitur, non vero iis quæ impofterumadmiffurusfit. Hæc
fufius de Paulli loco perfequi placuit, quoniam ad eum referendam Seve-
ri fententiam , & ex eo interpretandam cenfui,
Pa®. 1 1 7 . linea 20. illam virginem pradicaret) Margarines de la Bigne
texens indicem Au&orum , quos inferuit a fe editae Bibliothecae P P ., in
Sulpicio Severe 'hæc notât: Pratermittendum non puto---- virginem illam,
quam ita penitus ab oculis fe removiffe ait Dialogo 2. cap. 13* uf ne ipfum qr.i-
dem S.Martinum ad fe admitteret, in Annalibus Aquitanicis dici S.Triafiamy
quee cum ex Gracia in urbem Piélavienfem S. Florentia comes commigrajfet,
paullo ante obitum fuum fit collocuta quidem cum S . Martino , tamen ita ut
mutuo fe non vidèrent, intercederentque ferrei cancelli. Utrum Annales Aquita-
nicos a Joanne Bouchet fcriptos laudaverit Margarinus, ignore ; immo vix
mihi perfuadeo : illud fcio hæc de Boucheto habere Tillemontium inSan&o
Hilario §. X X . Du Bouchet parle fort d’ une fainte vierge nommée Triai fe
( Trojacia ) , qui abandonna fes parens & fes ricbeJTes , pour venir à Poitiers
fe faire infiruire par S. Hilaire', en fuite de quoy elle s'enferma dans une cellule
auprès dePoitiers, & n’ enfortit point jufque à fa mort. I l y. a aujourd’hui
une èglife paroiciale de fon nom , au lieu ou ,l’ on croit qu elle a termine fainte-
went fa v ie , i l on fait fa fefie dans le diocefe de Poitiers le 16. d aoufl. Quelques
uns prétendent que c‘ ejl cette vierge que S . Martin louoit f i fo r t , parcequ’
elle s’ efloit excusée de le voir. * Mais on ne raporte aucun fondement de cette
opinion, & Mr duSaujfay ne l’ ha osé fu iv re . Tillemontii verba Coutantius
in Vita Milarii num. ,132. , w w i " . ut alia pleraque , latine expreffit
ufque ad eum locum quem afterifco notavinjus.
Pagina a 20. linea 20. Mercurium maxime patiebatur infeflum , Jovem bru-
turn atque hebetem ejfe dicebat. j Opinari libet Mercurium Martino maxime
infeftum exftitiffe, quod fub illo idolo daemon a Gallis potiflimum colere-
tur, quos fanftus epifcopus ah errore avertere fatagebat. Cæfar De Bello
Gallico libre VI. Gallorum mores pingens, cap. X V II. hæc habet : Deum
maxime Mercurium colunt. hitjus funt plurima fimulacra. hune omnium inven-
torem artium ferunt : hune viarum atque itinerum ducem : jaune ad quafius pe-
cunia mercaturafque habere vim maximum arbitrant u r . pofi hune, Apollinem
é? Martem <8 Jovem iÿ Minervam, &c, Quod ait Cæfar Mercurii elfe plurima
inGalliis fimulacra, confirmari poffit iino omnium, quæ quidem Pii-
nius noverit, propter magnitudinem celeberrimo, de quo hæc habet lib-
j XXXI'V. cap. 7. Verum .omnium amplitudinem fiatuarum ejus generis vicit a-
tate noflra Zenodorus, Mercurio faélo in civitftte Gallia Arvernis per anrns decern
H. S. C C C C . manupretio. Eidem Mercurio dicatum fuifle conjecit Al-
teferra templum illud de quo ,Gregorius Turon. H. F. Jib. I. cap. go. juxta
Ruin. edit., alias 32. Venions vero Arvernps, delubrum illud quod Gallica
lingua Vaflo Galata vocant, incendit, dirait atque Jubvertit. Mira enim opéré
faBum fu i t , &c. fed obfervant Vafio di<ftum Martem prifeis Gallis. Ut
ad Merciirium redeamus, Minuoius in Otlavio : Inde adeo per univerfa imperia
, provincias j oppidft videm.us flngulçs facrorum rit us gentiles habere, çÿ
dees côlere municipes , ut Eleufinios Cererem, Phrygas Martem, Epidaurios
Æfculapium , Cbaldaos Belum , Aftartem Syros , Dianam Taurios, Gallos
Mercurium, univerfa Romanos.. Ccterum quod de Gallis Julius Cæfar , id
deGermanis affirmât Cornelius Tacitus in libre De Moribus Germanorum.
Deilm maxime Mercurium colunt, jcui certis diebus hnmanis quoque hojtiis litare
fa s habent .
Pa®. '12 1. lin. 14. Geterum cum ab eo de fine flcculi quxrcremus , .ait nobis ,
& c.)In V. noftraDiflertationeSeverum inter Chiliaftas anriumeratum im-
merito ex hoc loco fuiffe, fatis u t pure evidenter demon-ftratum eft ; ne-
que idcirco ’tamen imrmmem àh errore omnino afferimus . Greaorius Tu-
ronenfis Severum & ( ut.folet ) tranferibere & tacite emetidare^forte vo-
luit , eum in Præfatione libri 1 . H. F. ita fcripfit : De -fine vero mundi ea
fentio qua a prioribus. didici. Anticbrifius vero primum eircumcifionem inducet
( in Cod. Câlin, apud Ruinartium, didici Antichriflum prias ejfe venturum,
qui fe afferent, &c. : i-n-Corb. poil venturum lemiltnea detrita eil, poil quam
fequitur ,'Jfed primum 'eircumcifionem) fe afferent Chriflum: delude & in ’temple
Hicvofolymis fiatuam fuam collocabit adorandam , fient Dominum dixijfe ic-
gimus, Videbitis abominationem defolationis ftantem in loco fanfto. Sed
diem illam omnibus hominibus ignorari, ipfe Dominas manifefiat, disent, De die
autem, &ç. Marci XIII. 32.
Pag. 224. linea 12. Evagrius presbyter j Non -pôiïum omittere quæ de
hoc Evagrio Scriptores , ex Benedidina familia , Hîlloriæ ilitterariæ Gallia--
rum tomq IT. opinati funt, quantum ex litterariis ephemeridibus percepic
hune nimirum effe Evagrium, qui inter Scriptores Eccleliafticos annume-
ratus fuit a Gennadio cap. L. , quem exfcripfit Marcellinus Cornes in'Chro-
nico. Gennadii teftimonium hoc eft : Evagrius alter fcripfit altercationem
Simonin Ju d a i Theophili 'Chrifiiani , qua pane .omnibus nota c jl. Arguments
quibus eorum conjeélura innititur, ad hæc quatuor capita redeunt. pri--
mo, quod Evagrius diaiogi feriptor monaclnis inftituto , dignkate presbyter
fuerit, & latine-feripferit : fecundogconvenire -tempus quo vixilfe ex Ci en-
mdio coliigi poteft, qui eum collocat inter ftriptores qui ante annum
CCCCL.ftoruerunt: tertio , verba Gennadii fuadere illud opus in Gallia
originem -habmffe ; præter quam quod plerique ab eo laudati fcriptores
Cxalli funtpoftremo , quod is liber in Diaiogi fpeciem lit compofitus,
hoc an Eva®num noftrum ufquequaque convenire , -qui Sulpicii Seven
exemplum fibi imitandum propofuerit. Hæc illi..
Ibidem lin. 1 3- Aper , Sebafiianus) In Notrs monui hoc loco Capitnla-
codicem habere Sabbatium . Dubitari rtaque poffit, &■ quidem potiori
Y v t r C ^‘7 iS ri° faftum fuit, num idle lit de quo fcribit-Gennadius cap.
•XX V* appeilatque Gallicana Ecclefia epifeopum. de Apro vero quæritùr,
nut^,!s 1 qnem aliquot deditSanftns Paullinus Nolanus epiftolas . Ne-
gatTiliemontius, aut certe in hanc propend-et partem- Entre ceux qu iaf--
fifterent cette année mefme (404.) ou la fuivante, à l ’ entretien de Callus qui•
fait le fujet'des dialogues de S . Sulpice , il y a un moine nommé Aper . f i cet'
Aper. ejl le mefme que celui à qui S . Paulin écrit , H ne peut l’ avoir fa it ptuf-
tqrd que cette annee, puifque Aper n* avoit quitté la vie feeuliere que depuis
a fiez peu de temps. Mais il y a a j f d ’ apparence que ce n’ ejl pas le mefme,
Sulpicii Severi Tom. I . B b b puifque