puijque celui à qui S . Paulin écrit, eft an t une perfonne de qualité & déjà Prêtre
, S.Sulpice ne luy auroit pas donné le jimple titre .de moine. Ainji nous aimons
mieux avouer que nous ne voyons rien d\ ajfuré pour lè temps; de. Ça conver-
fion , ny deslettres que S. Paulin luy écrivit. Hæc ille de Apro , ôc alia -milita in
Vita .Paullini Nolani §. X L II. Ôc feqq., quæ omnia fere a.d vexbum latine
exprelfit Le-Brunitis in DilTert. V. quæ eft de S. Apro , ut ôc iofain
Paullini V itam. Ceterum quas proponit fibi Tillemontins diüicultates, ne
unum Aprum ftatuat hune de quo Sulpicius cum eo cujus meminit Paullinus,
non tant! momenti funt -, ut folvi aliquo pa&o non poflint. nam
primum neque hic locus exat ,u t ejus viri, quibus nuntium jamxemiferat, fæ-
culi dignitates deferiberet, neque adhuc foxtalfe Aper præter quam mona-
chus erat, feu monachi vitam ruri agitans. E x ipfamet nihilominus Seve-
ri narratione apparet, magnæ au&oritatis apud omnes -qui turn apud .Sul-
picîum convenerant, eum fuilfe : liquidem, utfequitur, cum multi fæ-
culares, nec infimi fubfellii homines pro foribus ejus ftarent., orantes xit
admitterentur ; Aper eos .minime .recipiendos çenfuit, eique Severus licet
invitus morem gélïit, •vixque ab eodem impet ravit ut unum & altem m
præ ceteris dignitate confpicuum admitteret ..At pergit Tillemontius.' Jam
tum presbyter erat Aper .ille ad quem feribebat Paullinus. Quid ni potius
epifcopus? xerte Paullini yerba .de epifcopi dignitate interpretanda funt.
integrum ejus locum dabimus ex epift. X X X VII. alias 29. num. 10. P a rus
y .ut fer ibis y urbium frequent.ator familiäre fecretum taciti ruris adamafti,
non otium.negotio praferens, neque.te eecclefia f t ica utilitatifvbtrahens y fe d jam p a ne
forerifibus J urbis .æmùlos ecclefî arum tumult us concilia inquiéta declinans..
Arbitror autem idipfum majorïbus ecclefia utilitatibus praparari, quod falubri
confilio inflruftioni fanfta vacas, (S intent us ftudiis fpiritalibus, quibus folitudo
arnica eft y formas in te quotidie confirmafque Cbriftum y quo <& fervus utilior
(S magifter doftior digniorem te ea in qua nutu Dei pofïtus e s , fede perficias-y
opéré pari ter & verbo potensj ut lingua (S mente .tibi .concors , ver am te àpofto-
lica àifciplince formul am prabeas praceptiDomimci a ftor & doftor. It a demum
conftabit non humano fufftr.agio, fed .divino te -ejfe judicio facerdotem. Accedit,
quod epillolæ hujus titulus in editionihus Le-Bruniana prioribus epifeopum
palam dëllgnabat Aprum, ut monuit Tillemontius §. X L IV . L e titre de
la 29. lettre du Saint , attribue .à Aper le nom d* Evefque : ce qui donne lieu
de croire qu'il le fut dans la fuite ,ôcc... Sed quid obftat quo minus credamus
epiftolam hanc poftDialogos a'Severo feriptas datam elfe-, adeoque Aprum
eo adhuc tempore laicum , feu monachum .fuilfe ? Aecedunt præterea
quæ unum eumdemque Aprum fuilfe fuadeant, .turn tempus ôc .patria \
nam ut hic in Aquitania degëbat, ita alter indidem, feu ex Galliis fuif-
fe xreditur.; .turn quod hic Severi , alter Paullini amicus elfet : communes
autem habuilfe amicos Paüllinum Ôc Severum pluribus exemplis con-
firmari polïit. Sed .de his fatis..
Pag. 125. E u chéri um ex vicariis) 'Sic infra cap. X IV . Lycontius ex vie a-
riis . Intellige eos Vicarii dignitatem munufque jam adminiltrafse .
ërant autem Vicarii Præfe&orum , & pro præfeftis plures provincias ad-
miniftrabant. Antiquus grammaticus' Cledonius Romanus in Arte: Sape
quafitum eft utrum Vicarius did .debeat is cui Magnificentijftmi P ra fe iïi vices
fuas in fpeciali caujfa mandaverunt. Nequaquam ; nam Vicarius dicitur is qui
or dine codicillorum vices agit AmpliJJima ProefeElurx. ille vera cui vices mandantur
dantur propter abfentiam Prafeélorum, non Vicarius y fed Viccs-agenSy nec P ra -
feélura , fed Prafeéîorum dicitur tantum.. Paullinus lib. V. verfu 796. de
Lycontio loquuturus, ita Severi verba interpretatus. eft ::
Tèflis adeft cl ara celfus vice Prafeél ur a , <5cc..
Qui itaque Vicaria Præfefti dignitate perfunftus erat , Eucherius fea
Lycontius , non ut apud Severum ex: vicariis y fed E x vicarius vel exVica-
r/o dicendus videretur: quemadmodum E xeon fui vel ex-Conjule•, Exprafe-
Eus & ex Prafefto , Exquaftor Sc ex Quxftore dicitur vel apud Severum
hoc ipfo Dialogo, vel apud alioS. Ulitatior tarnen Sèverf ætate pofterior
dicendi formula -lie ex Magiftro equitum-, ex Comitélargitiorium , & cetera hujuf-
modi multa., præcipue apud Ammianum Marcellinum , qui lib. xxvi 1. cap. 7.
habet Avitianus ex Vicario, & lib. x x vm . cap: 1. Chilo ex V ic a r io & lib.
XVIII. cap. i. Pratextatus ex- Urbi Prafefto y ex. Vicario Venuftus, ex
Confulari Minervius. Idem lib. xxi. cap. vi. Amphilochius quidam ex Tri-
bunô j qui locus emendandum fuadet Severum cap. ÿ: hujus Dialogi , ubi
legitur, ab Evagrio fideli viro ex. Tribunis. Nihil tarnen: præter MSS- fidein.
mutavimus - .
Pag. 126. linea IO. dein pujillum olei cum' exorcifmi prafatione benedicit.)
DürCangius notât exorcifmum ufurpari etiam in rebus inanimatis , quæ
fcilicet benedicuntur cum. adjuratione , qua ab eis repelliintur dæmones.
ita. Exorcifmum florum, olei,. chrifmalis olei , olei catechumenorum, &c. habet
O.rdo Romanus. Quod autem exorcifmi prafationem dicit, precationem , feu
orationis fórmulkm. fólemnem intelligë .. ftc Prxfatio chrifmalis apud Ma-
billonium. in Liturgia GaJlicana, 6c alia hujufmodi. Quæ vulgo Prafatio-.
ne sdicuntur , olim, apudi Gallos præcipue, Conteftationes dicebantur..
Pâg. 128. lin. 18Ï Avitiani quondam Cômitisy Sec.) Notât Hbrniiis hunc
Avitianum fuilfe ( fed venus, elfe potuilfe,) ilium qui fuit fub ƒuliano Vicarius
Afrieæ,. ut patet ex lege-15 : God. Tlieod. De curf. publ.., 6c lége'2. Cod.
De indulg-deb.., 6c lege 2. Cod. De itin: muniendo : ejus-quoque memi-
nilfe Ammianum Marcellinum libro XXVII. fùb Valentiniano 6c Valente,
quern Exvicarium. vocat - Concordant: Valelïus ,. Tillemontius. 6c alii.
Pàg.129: lin.i. ƒ:quentibus eum mifèrabïli fâcie ordinibus eaten at i s , diverfa
perdendis parari jubet genera poenarum. ) S. Hilarius libro i.ad Conftantium,
num. 6. Sacerdotes carceribus continentur y plebs in cuftodia catenati ordinis con-
ftrifta difponitur, virgines- nudantur-ad pcenam . Ammianus Màrcellinus lib.
xiv. cap. 5. de Pàullo quodàm Avitiano û in ili: RèverfuÇque ad Principis
caftra (pàullo ante-adComit-atum Impcratoris dixerat:: lie Græci ’•
vide: canonem- v in . fvnodi Sàrdicenlis) multos cooper t os pane catenis addu-
xit y in. fqualorem dejeftos at que maftitidm ? quorum advent u int endeb ant ur ecu-
lei y. uncofque parabat carnifex (Si torment a ..
Pag. 135*-linea 5. quem eminus fu t verbo y quia ita necejfé eft, parum latino
loquamurf exfufflans , Ôcc. ) Vorftius ad hunc locum.* Quod ad verbum
exfufflare at t inet , eft id auftoribus ejus a vi ecclèfiafticis perufitatum. merit 0
autem fe exeufat Auftory quod verbo parum latino! ut at u r. Sufflare quidem
vêtus eft; at exfufflare fequiore; avo eft formatum, Ôcc. Verum non ita Se-
verus alibi caftigatus feverufque cenfor;verborum fuit, ut noa nili ex; pu-
Bbb 2 ris