hue alias latere species hüjus generis; neque eniffi Glareolam Sene-
galensem B r is so n ii (V. p. 148. sp. 4.) hue pertinere dubito; imo
forte Avis apud Forskaleum dubie pro Lari specie delineata (Icon,
rer. natural, orientis tab. 21). Glareolae quoque species erit, certe
nostratem habitu aeinulatur. Etiam Turdi grallatorii brachyuri,
quos B r is so n iu s ( orn. II. tab. 3a.) et Edwards (av. lab. 324.)
delinèarunt, aliquam cum Glareola et Rallis affinitatem produnt.
269. GLAREOLA Pratincola.
G. cauda forcipata, circulo nigro gulam includente.
Gallinula erythropus ? minor, Gesner. av. p. 5 i 3. Aldrov.
ornilh. III. p. 454*
Hirundo marina, Aldrov. om. II. p. 696. icon 697. Jonst.
av. p. 84. Willughb. om. p. i 56.
Hirundinis ripariae genus, Marsil. danub. V. p. 96. tab. 46.
Pratincola, Cramer, austr. p. 381. tab. 1. bona.
Glareola Brisson. om. V. p. 14'. gen. 73. tab. 21. fig. 1.
Hirundo Pratincola, Lin. syst. XII. I. p. 345. sp. 12.
Trachelia Pratincola, Scopol. an. I. p. n o . n. 161.
Perdrix de mer, D’aubent. pict. tab. 882.
Austrian Pratincole, Latham, av. V. p. 222. tab. 85.
Rossice Stepnaja Lastotschka, Stépnoi Strish ( campestris Hirundo),
Tschernobrofka ( supercilium nigrum) et a voce Tir*
kuschka; item Lugowiza quod latinum nomen proxime ex-
primit.
In omni deserto Tatarico a Volga usque fere ad Irtin, quous-
que campestris et inhabitata regio pat-et, frequentissima, a line
Aprilis ad autumnum, avis ; ultra Irtin ét in reliqua Sibiria nusquam
apparuit. Omnium copiosissime desertum Jaïcense ad Samaram usque
fréquentât, nec multo ulterius ad septentrionem evagatui\ Di-
citur, instar Meropis, in cuniculis praeruptorum nidulari ; saltim ni-
dum, in tanta illarum multitudine obtinere nunquam potui. Semper
subgregaria in desertis vagatur, post educatam prolem congregatur
copiosius. Aquas nunquam fréquentât, sed in aridissimis, praesertim
salsuginosis, venatur Gryllos aliaque Insecta, maxime sub vesperam;
vidi ad Samaram cum Turture congregatas Insecta legentes, etGryl-
lorum praesertim copiam egregie minuunt. Currit instar Charadrii;
hominem parum timet. Subvolat cum clamore ( Tirék-tirik ! ) ferè
Sternae, vel Vanelli, etiam volantis si terreatur. Volatus fere Ster-
nae. Tempestive ad austrum migrât.
Des er. Magniludo Turturis. Capitis forma, rostrum et rictus
omnino Cuculi. Rostrum convevo - compressum, subincurvum , nigrum,
marginibus versus angulos oris fulvis; os tamen intus albet.
Lingua cartilaginea , triquetro - plana, acuta, integra. Nares ad basin
rostri imperviae, depressae, semiovales, membrana ultra dimi-
dium clausae , apertura lineari. Irides oculorum luteo - fuscae ; pal-
pebra inferior alba, utriusque margines nudi, nigri. Vertex gryseo-
fuscescens. Lora nigra, sub oculis continuata in anmdum ovalem nigrum
, gulam sordide albam usque ad medium collum includentem.
Reliqua subtus cinerascunt ; venter albidior. Supra avis tota gryseo-
fuscescens, Lusciniae fere colore. Alae longissimae, angustae, cau-
dam exsuperantes, subtus nigrae, praeter rhaches remigum albas ;
remiges 25. quarum extima longissima. Uropygii latera alba. Caur
da longiuscula, ( proportione Sternae ) , forcipata , rectricibus mediis
latiusculis , dimidiato - albis, tribus utrinque extimis gradatim loir-
gioribus, albis, apice angustissimo nigris. Pedes, ut in Charadriis,
longi, (non rubri, ut Gesnerus et B r is so n iu s , sed) fusci, supra