apud praefectum provinciae vivam vidit et accepit earn in Dauuria
cum antecedente vivere, a qua certe diversa et ob parvitatem nulli
alii speciei adnumeranda videtur, licet ex iconis proportionibus om-
nino junior avis videatur,
Descr. "Minor adhuc G. Virgine. Rostrum tenuius, quam illi,
„5". 3"'. longum, e viridi albicans. Caput anterius et sub oculis
„cinereum, nigrisque pilis respersum. Verticem, qui cum superiors
„parte colli plumis flavescentibus et albis per longitudinem striatus
„e s t, fascia cingit alba , utrinque versus collum descendens. Irides
„flavae. Palpebrae coccineae, circumcirca pilis nigris obsitae. In
„genis area. .cinerea, plumis rarae texturae vestita" (aures) "quae
„ annulo coccineo obscuriore, a palpebris producto cingitur. Gula
,,primo alba, bine cinerea, collum reliquum album. Inferior pars
„ vestitricum alba, superior earundem regio, cum dorso, cinerea.
,,Remiges nigrae. Tota prona facie , cinerea , nisi versus caudam,
,,ubi alba. Pedes pallide rubentes, ungues nigricantes, adunci.“
Gmel•
Not. Nisi parvitas obstaret, cum pennarum perfectione juncta,
pro Vipione seu pullo Gruis Antigones babuissem.
XXXVII. C I C O N I A E .
Ratio non facile datur, quare Ciconiarum species adeo locale*
sunt, quum tarnen fere ubique pabulum adaequatum invenire queant.
Equidem planum est, Hispaniam, Galliam et Tauricam Chersonesum
ideo ab illis non frequentari, quod propter aestivi humoris defectum
et penuriam lacuum et aquarum stagnantium, ranae et pisces ibi
desint; ob contrariam contra rationem copiosas esse in aquosis Aegypti
et Belgii. Difficilior autem indagatio causae, propter quam
Ciconia nigra usque in Sibiriam ubique frequens, : C. alba tantum in
occidentalibus temperatis Rossiae, et in Europa familiaris sit. Nisi
forte dicas, banc praecipue Ranas pro victu eligere, quae in Rossia
borealiore et omni Sibiria fere desunt; illam contra aquatilibus pro*
miscue pascatur. Et tarnen ad Volgam Ranarum abunde est, Ciconia
alba autem vix occurrit; et clima etiam aestivum multo magis
favet, quam in Belgio et magna parte Germaniae. Utraque vero
nestrarum Ciconiarum Americae deest, quae species hujus generis
babet proprias , australiori regioni dicatas (*).
243. CICONIA. alba.
C. rostro pedibusque rubris, corpore albo , remigibus nigris.
Ciconia alba auctorum, Marsil. danub. V. tab. 11. Frisch,
av. tab. 196. Frisson, om. p. 365. tab. 32. D’aubenton.
pict. tab. 366.
Ardea Ciconia, Lin. syst. XII. I. p. 235. sp. 7.
Rossice Bussell ptiza; Malorossis et ad Terekum Botschan et
Nekleika.
Bocharo-Tataris Leglek. An Baschkirorum Kordai?
Calmuccis Zenn.
In regionibus Imperii Poloniae finitimis , australioribus, et de-
bellata parte regni Polonici, uti in Europa frequens; etiam ad Terec
fluv. sub Caucaso fluentem quötannis copiose nidulatur; unde pro
Ornithotrophio Imperiali Petropolin mitti solet. Per reliquam Rossiam
et Sibiriam etiam australiorem nunquam observata, licet in oppositis
(*) De condendo Ciconiae genere egi in Spied. Zool. in descr. Tsopbiat.
iS