2 3 0 . PHASIANUS pictus.
P. cauda acuminata, crista uropygioque flavis, cucullo aureo
nigro - fasciato, pectore ruberrimo.
Phasianus chinensis, Albin, av. III. tab. 36.
Phasianus pictus, Edward, av. II. tab. 68. mas, 6g. foemi-
na. Lin. syst. XII. I. p. 27a. sp. 5.
Phasianus aureus sinensis, Brisson. orn. I. p. 27t. sp. 4*
Phasianus aureus vel tricolor cristatus chinensis, Buff on.
om. II. p. 353. D’aubent. piet. n. 217.
Mongolis et Dauuris Altan - Gorgoldèi.
Sinensibus Tsphintschï. ' „ .
Tin australibus Dauuriae et deserti mongolici maxime orientalis
spontaneus occurrit, interdum ad Amur usque fl. advolans aestate,
imo quandoque in districtu Nertschinensi captus. Pelles farctae a
Sinensibus Kjachtam adferuntur.
2 3 x. PHASIANUS auritus.
P. cauda ineürvata, area oculorum nuda, plumis aurium pro-
ductis.
A Sinensibus inter alias rariores avium exuvias, haec quoque
Phasiani species adlata fuit, quam ad Academiam Scient. Petropo-
litanam transmisit Excellenties, tunc Ircutensis Gubernator Franc, a
K lit s ch k a . Species interioris Chinae quantum novi, a nemine huc-
usque Ornithologorum dicta.
Descr. Magnitudo media inter Phasianum et Gallopavonem.
Rostrum majusculum, obtusum, cornei coloris; maxilla superiore ab
ipsa basi ultra medium late fornicata, convexa ; inferior basi plumu-
lis albis arrectis utrinque subbarbata. Kares nudae, cera obsoleta
cinctae, lunatae, supra fornice crasso corneo obumbratae. — Caput
minusculum, verticis plumulis atro - coerulescentibus, reflexo - arrectis,
holosericeis. Area lateralis oculos late ambiens nuda, papilloso-rubra,
antice versus ceram angulo excurrens, fimbriata plumulis prostratis
albo - nigris. — Gula alba,. utrinque plumis elongatis continuata aures
tegentibus, retrorsum arrectis, setaceis, sesquipollicaribus. Collum
tenue, una cum toto trunco usque ad uropygium, cumque basibus
alarum, colore uniformi, plurnbeo- coerulescente; plumae ubique
laxae, rarae, setaceae. Alae uropygium exsuperantes, fornicatae,
pennis rigidis. Remiges universae 21. quarum interiores dorso sub-
concolores, primariae fuscae, 2, 3, quartaque exterius a medio an-
gustatae, ibique albo - marginatae. Cauda majuscula, rectricibus latis
18. composita; intermediae 4* comosae, lacero - discerptae , extremo
incurvatae, ex atro coerulescentes ; proximae utrinque 4. integrae,
latissimae, atrae, extremo coerulantes et incurvatae, subaequales;
reliqüae laterales gradatim decrescentes, ultra medium albae, extre-
mitate coerulanti - atrae. Subcaudales majores albae, apice atrae.
Fedes in specinnne misso deerant, secundum reliquum autem habitum,
et colli caudaeque longitudinem, proceriores videntur fuisse, quam
Phasianis reliquis.
Ko t a. In summis Caucasi, referentibus monticolis et itinerato-
ribus, datur species, ut videtur, Phasiani, quae Ossetis Sym, Circas-
sis Dshnmaruk, et mas ob quintum (ut perhibent) digitum (calcar
puto) Beschbarmak i. e. qumque digitatus, appellatur. Pulchra plu-
magine dicitur ornatus, major Phasiano colchico, voce fistulari, lon-
ge exaudienda, quam viso praesertim homine edit, Aegagns et Ru-
picapris periculam nuncians.