edita, longeque exaudienda poëtarum laudes jure meruit et upud
vulgus Rossorum et barbarorum nomine inde distinguitur. Etiam
quae de morientis Cygni carmine traduntur, non omni fundamento
carent, quandoquidem mortali vulnere tactus Olor, ultimum reddens
halitum, similem sonum, aëre e trachea exspirante, profert et
Sic, ubi fata vocant, udis abjectus in herbis,
Ad vada Maeandri concinit albus Olor.
Not. i. Varietas duplex Oloris in Sibiria observatur:
u. Major, qualis Europae et Rossiae maritimis esse solet, qui
pondere plerumque libras triginta, vel triginta - quinque, rarius qua-
draginta medicas aequat. Juniores a a6 ad 3o libras pendent. Huic
remiges 3 6 . rectrices 20. Indes subfulvae. Cutis toto corpore fusca.
Trachea usque in sterni sinum recta, compressa, hinc teres facta • et
celebri anfractu flexuosa thoracem demum ingreditur. Intestinum 14.
pedes fere aequat; coeca pedalia. Vertebrae colli 23. Hi plerumque
candidissimi.
ß. Minor altera, quinta fere parte longitudinis priori cedens,
pondere circiter 16 librarum. Irides huic cinerascentes vel pallidae.
Rostrum forma praecedentis, basi fulvum. Rectrices 18. vel 20. remiges
34. saepe 32. Cutis livido-rubet, quasi frigore exusta. Fron-
tis , verticis , collique plumae apice fulvescente - aureolae; latera capitis
obsoletius. Palpebrarum margines nudi, flavi. ( In ejusmodi
varietate ad Selengam descripta mensuravi longitudinem a sumrao
rostro ad uropygium 3'. 10". o. ad humeros 2'. 5 ". 8 ". ad nucham
7". 5"'. rostri ad frontem 4 /- ad angulos oris 3". 9'". altitudinem ba-
seos rostri 1". g'". latitudinem extremi 1". 3* expansas alas 6'. 7",
o. ulnam alarum 1'. n ". 3'". long. caudae 8". 3"‘. tibiae l±’. 11 di-
giti medii 5". 6"'.j Collum fere longius, rostrumque paulo majus
quam in priore. Tracheae rami non, ut illius, ampullacei. Intestini
longitudo eadem, licet avis minor. Générât pullos primo anno cine-
reos. — StelleruS prodidit ad inferiorem Lenam Oloris dari varie-
tatem vix Ansere erythrôpode majorem, quae multa habeat peculia-
r ia , sed cujus descriptio nusquam in MS:tis ejus exstat, et forte de
Ansere hyperboreo relatio intelligenda, quem Ostiaci quoque Cygnum
mutum ' appellant.
Not. 2. Ob magnam Cygnorum copiam lanugo eoruminomni
Sibiria, Rossiaque australiore, parum populosa, copiosissime colligi
posset. Sed plerumque negligitur et barbari praesertim Cygnos pro-
pter carnes tantum occidunt et plumas igné amburunt, ne longius fa-
cessant negotium. Capiuntur autem variis laqueis retibusque, ut an-
seres ; magna vero copia in locis desertis, ubi solitudine et victus
abundantia securi pennas mutant et abjectis remigibus volare nescii
sünt, perticis fustibusque caeduntur. Jacuti dicuntur noctu in lacu-
bus, quos Cygni fréquentant, accenso subitaneo igné allectos occi-
dere. In genere Cygni spontanei pinguissimi, et juniores praesertim
delicatas pro mensis carnes praebent.
3 i 7 . C Y G N U S s i b i lu s .
C. collo flexuoso, rostro coccineo, baseos tubere lorisque nigris.
Cygnus mansuetus Auctorum, Zool. brit. pag. 149» sp. 2.
tab. Q.
Cygnus, Frisch. av. tab. i 5a. Edward, av. II. p. et tab.
i 5o. Caput.
Mute Swan, Penn. Zool. arct. II. p. 543. n. /pjo. Latham.
av. VI. p. 436. n. 2.
Anas Olor, Gmelin. syst.Lin. II. p. 5oi. sp. 2.
Rossice a stridore, quem pro voce edit Schipûn.