J$3 Gr, H. E II HA N N I
' I I I ,
De plti^ma Pe^suuih
- Maior y er o ,’ imxtio maxima caussa diuidendorum
versuum* in ancipitum syllabarum notatione pósita est,
quâe quum saepe auacruseos iambicâe sedem indicânt,
turn vërQ magis etiam, vbi fines versuum constituendi
sint, ostendunt. Nam, vt in libre* de metris demonstra-
vimus, et iambica anacrusis, et versuum quöriiinuis extrema
syllaba mensuram incertain habet, praetférquam in
iis versibus, quorum aliquammulti vno numero, qui sy-
stema vocatuf a grâmmaticis fHg coniprehensi sunt, In
Pindarp quidem haee istarum syllabarum ambiguitas
adeo bactpnus ignora ta iacuit, yt fuerint, 'qui inde lau-
dem'parare Pindarp yellent, qui ita diiigens metrorum
obseruator fuisset, vt ne ea quidem, quae qulsque poeta
sumxno jure sibi concessa putaSset, admittere auderet.
Qui error inde nafus est, quod^istae syllabae pleraeqifé
omnes metricorum imperitia, a quibps fulgata versuum
descriptie prefects est, in mediis vetsibus/ delitescebant,
vt, quum in alia niimerorum distributione et fine$ yer-
suum et media vitip caritura fuissent " nunc extrema
saepe intégra sint, media vel teterrimis hiatibu's , - yel
fulcris, vel aliis insanabilibus corruptelis deformata re-
periantur, Vitandus autem est in finibus 'Versuum inda-
gandis error admodun* vulgaris, atque ab omnibus pri-
ticis commissus, in quern me ipsum incidisse, quum
superior^ anno de metris scriberem, Hoc magis indignór,
quod in illo libro ea tradidi, quae talem a me negli-
gentiam maxime rémouere debebant. Sed non decet
aduersus alios seuerum, erga se ipsum clpmentem esse.
Quare lubens ac volens, ob istos errores piacularem me
esse agnosco, nec, siquid erraui, retractare et oorrigere
pigét, Fteuim in libro primo de metris cap. XX. de-
monstraui, q-uaelibet voçabula, pariter atque ipsos versus,
suum quemdam numerum habere f eiuscjue numeri
D I S S. i- fi: E m 'Ê T I I Î S P I jn ö a r t . 189
eamdem, quae in cà'étetis numeris est, legem esse, vt
vltima Syllaba stablli mensura -careat, quae autem mediae
syllabae sunt, earum certa mensura atqfle iriunuta-
bilis Sitj tob eamqup rem,, si qüandp breuis syllaba pro-
ducenda esset, earn-syllaba tn nUn..< posse ex iis esse,
quatum èbnstans, esset e t 'certa mensura.,+ïJd quum esset
Verissime dictum, nondebebat negligi, quum in libra
tertio de versibiis asynartetis - et tragicorum choris
disputarem. Facile enim intelligitur, - quum vocàbula
in' duos versus distrahenda sunt, id nop posse aliter
fieri, nisi sic, vt m fines versuum eae Syllabae i'nçidant,
q,uae,-.plane pongrüant cüm descriptionê metroruro^ Aliter
enim et metrum violaretur, et qui in ipsis vocabu*
lis numerus' inest, penitus interitet', atque aurium quo-
que summus consequeretur crpciatuSi 'v sl^'é^ibsuisversus
vltimam syllabam certa mensura care re eontendi-
mus, lid h,anc vim habety vt, duiuscumque. mensprap vl-
tima Syllaba sit, ea pro metri cuiusque natura, si Ionga
requirituf, produci, si breuis, Siue
ita reupïa sit, siue non sit. I-taque quum hexamètrum
dàctylicum in dactyluffi ■’exire idicimus,, vltima breuis ba-
bebitur etiam in hoc versu Sopboclis in Oedipo Rege
l6%
I çîMt&FS xcd nçoTSÇetç (hotgiy <MSjo o^Pvftévttç itoièi*
Contra quum iambicum trimetrtïtâf^
mus, pro loîigà habere bonueniet vltimam in hoe versu :
m ciçt pèv,, 6* mut Att^tlov-Zs SédoçHci cue.
At is tap syllabae non solum propterea sunt ancipites,
qxiia in finem versuum inciduût, verum etiam quia in
ipsis yocabulis eum lofimn obtinent, qùi propter nume-
mm, . qui etism sine versu in vo cab ul i s n àtuia i ne s t,
mensuraé nullam notationem habêt. Quare sedulo cu-
rarunt poetae, vt mediae yoçabuloruin syllabae, quum
m fines' versuum incidunt, SiÔJxmi carerent ambiguitate..