vero Aeolica harmoniavocabatur, vt Heraclides-^Ponti-
cus apud Athenaeum docet XIV. p. 624., E. F. et 625. A.
Eamdem harmoniam poeta tan git bis verbis in‘ scnoL. ad
Pyth. IL 127* ^iioXsyg efimvs ,4jloqLosv nê\Ew&'6'ii> y urm’*
Alterum, quod obiicietur, haec verba sunt, Pyth. II. 125.
rods fièv xarèc Oo'wioauv epnoXuv fxéXog vtïsq no?uag ’aXbg
trêfinsTfu • ro Kaajoyetov d* èv ^éioXidsoat yoodatg S'êXcóv
a&QriGOV %uqiv smcnirviiov (pôçfuyyoç avróiisvog. Nam, si
schpliastaâ audias, Pindarus hoc carmen., quod nobis
Aeolicis numeris scriptum videtur, pretio emptum mitti
dicit, distinguens illud ab Aeolico carmine, gratis niissa,
cuius initihin fuerit, avvsg o vt Xlyta, Ça&éoiv îsçüv opaL-
vvuSj xvIgtoq uétvvag. , Fuçruht sane hui us quoque car-
minis numeri,, vt exordium docet, Aeolici: sed inepta
tradçre scholiastas iam Heynius et Gedickius senserunt:
qui quidem nollem ad ejnendationem ponfugissent, quam
xiec res, nee inetrum admittit. înepta spnt in scholii-
Starum explicatione haeç duo, vnunq quod do mercena-
i;io carmine et gratis misso poetam lóqui putant; alte-
20 rum, quod hie eum istud gratis missum carmen Ilieropi
commendare eredunt, quod in ipso illo carmine ftei^de-
hebat. Ytraquecriminatione liberahitur Pindarus, si
.eum hoc dicere statuas : hoc carmen., j. e. ipsa carmims
vpxhay^ Tjyiae mercis mojla, i.. e* naui, tibi. mittitur:
ipsum vero chori in g re ssumcarmpn hoc Aeolicis fidibus,
canentis, benigne excipias. Kctovoystov enim psXog,
.©bscurius memoratum, Isthm. I. 21. canebatur apud La-
^cedaemonips, ; quum açie instructs hosti obuiam irent:
- y . Plutarch, de mus. p. i i 4P 'C . et alios, quo s citauit
Heynius ad Pyth. IL. init. Est autem carmen Pyth. II.
.vel maxime in his^ quorum numeri Aeolicap harmoniae
conueniunt.. Eosdem numéros eamdemque harmonisai
habuit Lasi. hynrnus in Cererem, vt ex eius initio, ap-
paret, seruato apud Athenaeum XIY. pag. 624; E. Jdr
ftccryu néhr oj Kooav % s K.X v[iévoio ctXoyov jyisXlfi oiav} vpvcov.
muymi) ^AioXid' %« /?qpu$JO(uov uouoviav. Tertia „denique
a'riridaro mempratur Lydia harmonia Ol. V. 44* XIV.
24. «, Npm i y .£i 73*1 YJII. ,&0*,/ .Quae* ceyrmipa, . numeris
mirificeldiuers,av hoc tarnen commune habent, quod npc
; tam concitatis numeris simt, vt AeoltcaJ nee tam graui-
„ tus, vt !Qoriça. . Ad Doricos numéros propius accpdit
Nenn VIII. ad Aepljeos Ol. XIY. maxime omnium proprie
Lydios numéros dixerim ^ qui sunt in Nem. IV.
Quantum ex tam tenuibus indiciis culligi potpst, Dori-
cam harmoniam in his carminibus fuisse çoniicio : 01.
III. VI. VIII. XL XIL Pyth. I. III. IV. ,Nem. I, V.
X. XI. Isthm. I. II. III. et IV. ( V. VI. Aeolicam
in his: OL I. II. X. Pyth. IL VIII. XI. ,
Nem. ;ÎH ^VD VII. Lydiae vestigia reperire nrihi
dpor in his : 01. i ÿ . V. WIT. JX. ‘ x i l l . XIV. Pyth.
IX. X. XIL Nem. II. JV . VIII. IX. Isthm. VII. VIII.
Redeo nunc ad A00^ 11111111' Ac veri simile .est,
concitatiores Aeolicae harmoniae numéros : maiorein sibi
dialecti libertatem yindicasse. Lyd ii enim numeri,- 1er
vibres Doricis , non aliam, quam b i, . linguam habent.
Aeolicis . igittir numeris, hae videntur | propriae • formae
esse: .Tcol pro irov Pyth. V. i 35* çxpeJlen.dum Ol. ;IIL
7. vbi cpd. Pal. recte, voi. In Doricis puim et Lydiis
parminibns gvov dicit, vt Pyth. IV- .154. X. ig. Isthm.
13^ 37. he ab Aeolicis qui^bo1 prbrsuS alienuini; yt 0 4
1^ , 4* Deinde nédçi. Pyth. iV. 62.5 '(in , qupt tarnen 5 car* 21
mine y.; S2Ó. [léiot sine libris non nvutandum) VIH. xo®
fragm. pag. 115. apud Athen- pag. 641. Ç. e Schneider!
emendatione nsdéyysvat Nem. VTI. 109. | Composita târ
men etiam in Doricis Ttéda admittunt: *) nedâfistxfm1 01.
Boeckhitis pag. 2 ^ ,,quod Hermanpus .hoc - excusat in conrr1,
„pósitis, nihil ést: qind eiuin hac quidein in re interest inter
,,‘^8’d« simplex et ddm 'töinpöäiiun ? h Kdi, nihil, sed
i ! im i®hqùid dictum esse fatehitur yir toptinjius, vbi teputaüerit, vel
a tragicis n0a in compositis adiç,issiun inueniri, Ottnûnoque,