"■ Ilf
550 G. H e r m a n n i
D I S S E R T A T I O II.
P E. M E T R O R Y M Q Y O R V M D AM
M E N S V R A R H Y T H M I C A
3 JiiX quo metroriim scientia ad iustae doctrinae rationem
rtsuj^ari' cqepta est, èx omnibus, qui ad ha ne rem stu*
dia sua-cônthlerunt, nemo ei malus incrementuol, mea
quipem sententia, àttuKt', qua ni Seîdlet us ,• versibus do-
chymiacis aecûiatius ■ expMcandiiv|t Alii , ma|ora 'profess!,
vel plane destitueront qjuam fédérant spem,, vel alia,
quam qua^ exspedtaba»tur,^in médium attulere-
,,qiiibus si qui nuper, recéntioriRus magis quam Graecis
li|;teris im^uti*,j %üilamqùe nisi ingenix ad negata ani-
mosi laudem sectfetesy qûum aequafem^; pedum mènsù^
ram Graeeis vindicare conarentur, vel editis mdgrtis de
re metrica voluininibus, vel; in diariis quibusdam* asse-
. clarum suorum rudimenta1* commendantes, omnem argu-
tandi calumniarulique sollertiam adhibuerunt,' vt audien-
tiam sibi fecisse creuerentur, naturam numerorum in
quadam imagine imaginisque imagine positam ostensuri:
. nq r quidem, ban© communem ‘omnium reputantes doetri-
narum sortem esse, vt etiam deuia suum consequantur
fastigium, aliis quaerendUm rêlinquamus_, quis Mùsarùm
sacerdos, pedem Ionicum a maioré in duâbus syllabis
vnaue modulans, caxmina non prius audita ,virginibus
puerisque cantety daturas aliquando , ‘ vt sperare licet,
etiam monosyllabum versum heroicum., Alia via, vt
par erat, rem aggressus est A. Roeckhius, vir et doctissimqs
et ' studipsi^siinhsv^ri : ;^ulte qUxqw ipsef quoque .
nöua opus .esse nfetrorilm doctrina sibi persuasisset, non . -
solum naturam* ntqnerorum süo quodam; proprio' modo
explicftre studuit,* se^etiam, qqoniam aipsf veterum mu-
sieae ea in 'S aliquem vsum fore dnteîligçbar, ad hanô
qxioque, tamqüarri âd "fon.tem largos haustiis’ promitten- y
tem, pra'eciphà quadain cura cursum. dispütatîoixis siiae
defléxit. *-Q,uae inusicaq veteris peruestigatio^non dubi- 4
ta mus quin admödum fruetuosa rei metricae fxqissdtpi;si *
vir praestantissimus admirabilem illam industriam sixain
eo, -qup*\ maxime- debebat, contulisSqt. Natta quünj duae
sint< partes musidâe , harmonica et rhythmica, quarutn
h^xAomnaf^t^nui quidam iét hodfê vjpt e^pMeabili ||yiA*
cùliO'- çum metrica doctrina .coba^rety rhylhmica ^tS|em
-cognata eî.esÇ coniunctaque maxime: harinpïucam dilir
genter ille pertractauit, rbytbmicam au tem, de qua vel
sala, vel prapcipuei'eum dietuiTam exspectabanlus^ obîtér
tantum attigit, afférens magis, quam explicaqs, quae in
ho<f gënereyâ iveteri^Us tra<|ita%u|it. Est ilia Saqe longe y
obscurissima pafs veteris musicae^ quae non aliter,, vt
yideÉlî, excplanari poterit, quam si Aristoxeni elenxeuta
rhythmica reperiantur, -vel Pselli^saltem introductio m
fùtèm 'jhythmicam, cuiüs ape^imina^ qp.äeqfcArp. ellids
dédit, in lùcem pjodeat. % At tanto egutius. incedere
oportet, si quis numéros Graecorum ex ipsa illiua gen-
lis "dôctrina iudicare instituit.,:
Prorsus enim diuefsae* 'erant*hyt|iiniëa. £t$ metripa.
Metrica, quae ad solam versuum compbsitlönem specta-
bat, quoniam in serporie duae tantum piensurae vsur-
pantqr ,<4n sqlis, duplicis- jpensurae varietatibus 3 qonsistev
bat; rhythmica autem, quae ad cantum pertxnebat,
quum mensurarun\ ma it> vem,?^ h a b eb at yarietatem, tum
pedibus* vtebatur et aliisÿïdt aliter cpnsociatis. Inde me-
De iHi> Pstelli scripto v. praèfat. ad EÎem, «doctR «ie|]r. pâg».
; VIT. • ■