yXvxeQov, xcà Æ ojvvôoio Ts xaçîico
5 xctl xyXtxsßötv Adrivatsvöt xsvtqov.
O Thrasybule > suauium fefrculum, carminum hocce mitlo
mensis secundis ■ in commuai sit conuiuis et Bacchi fru-*
ctui poculisque Attieis sitauis stimulus: qui ad hilaritatem
excitet. —■ Athen. 5£I. p. 480. C, tcjv ^ Axt mm xu-
Xixow (iv^fiovevett llwdaQoç ev toi ade • oj 0 q. Vix clubitari
posse videturj ad httnc locum respexisse Suidam, cum in
.voce ^Ad'iivaïoç auctöritate Pindari èv aqôXaïç, vt vulgo
legehatur, seu èv SitoUoiç, vt recte Kusterus emendauit,
do cere vellet, * A&rivaïoç dici etiam interdum pro.4.^m -
xoçj quod grammaticoruxn filii recte fieri negabant, vt
videre licet ex Falcoperio ad ïhscr. Athlet, p. 2523. Thesauri
Gronov. Rationem ex Megaclide repetit cum Suida
Eustathius ad Homer, (p. 84- '1. P p. 169» -edit.
Politi. Videtur ergo in < superiori Pindari loco A&i}-
vaioiai X6VTQ0V legendum esse. De Thrasÿbulo Xeno cra-
tis. Agrigentini filio satis constat ex Pyth. VI. ët Isthm. I l,
quae ad eundem missae fuerunt. Confer ibi doctas ve-
nerandi praeceptoris mei annotationes. Schw. Ipsa car-
minis verba ducere videntur eo, vt illud fio’n tâm Scô-
lion illud sit, quam vt Scolio pro comité datünij èïedas.
Metrum Herman, sic constituit:
ta OqaövßovX', èçaTcév àoiiïccv
TOVTO ns[i7i(o fisraàoçTUOV. èy §vvco xsv sïrj
OVfinoTCUölv T s yXvxtQov,
x a ï Alcovvôolo xccqteoi
xecl xvXixsôôtv AiXavçcioiôc xsvtqov. '
IV . Zd XX o. (p . 17. )
Athen. X. p. 427. E. tu 2xôXm naXovfism yéXi] t,wv
uQyuuav Tiotr] T(dv TcXrjçi] (rtfç T oïl uoÎTafiov pvijpqç) sort*
Xe'yco âè dlov nul IltvduQog nenoi/r\ne \
— %aQtTcig .ts acpQodiöicmv sqcSreov,
Cvv %st[ia(Hö [is&vcoy
Ayct&covt dè xaXa xortaßov.
Casaubonus malebat etuxuXS) rel tcS xaXoi. Vltimum fere
probaueritnj sed vel sic sensus interruptus haeret. An
fojtasse in ^ei/xu()cp latet avv W* lytQm ?, Sed hoc hariolari
‘ést. (bapra apposita. et scrib. qaQordg r3 cupQ- Etiam inter
Scolia refertur ab Athenaeo XY. p. 694- D. quod in Par-
theniis habetur inf. p. 29. ’Zw ÏIuv, 3 Agmudiag — .)
n A P O E N I A .
De charactere horum carminum praeclarus est locus
Dionysii Haliç., de Demosth. T. II. p. 304. ed. Huds. vbi
de uQiJiovia avaxriQu nul uq^u'iu ait: TtctQadefyfiaTct dè avTijç
TioiijTÓJV [lèv nul (leXorcoim ij te Aîa%vXov XéÇtç oXiyov deïy
,imoa, nul i] .IhvduQov, %o)Qlq qtv pq tu ÏIuQ’d'évsta, nul eï
Tivu Toviotg ofiOMf nur toviolç evyévEiu nul aeyvoTrjç açr-
(lovîaç Tov. UQ%aïov cpvXuTTOvaa nïvov. Plutarchus de Musics
p. 1136. E. tradit, Pindarum, Simonidem, Bacchyli-
dem multa HuQ-d’éveia /twqia (Dorica harmonia) compo-
suisse j abstinuisse vero Pindarum (chromatico
genere) in cantu ibidem p. 1137. F. monet. De natura
huius carminis pauca tradita in veterum grammaticorum
libris reperiuntur, vnde parum perspicitur. Fateor.igitur,
parum me hic videre, sed in lectoris tarnen gratiam po-
»am praecipua loca, quae ad earn rem spectant. Ari-
stoph. Av. s u m 7CS7toii]ica — xvkXkx te noXXà, nul
Uaqd'evetu (ita ibi scribitur) nul xatu tu Smojvtdov. vbi
Schol. üaQ'd'Evéta, uvtv tov, a al naO'd'évov ndov. Alius
grammaticus ad eum locum: nQonpQianmfiémg dè to ovo fi a
tu IlaQ'd'EvsLa' sati dè ru elq TvctQ&évovç uöópeva. Proclus
in Chrestomathia : ta dè Xeyôytva Uuq&éviu %°qoïç naad'é-
voiv èveyQÔupçjo. Sunt porro in genere Juqmifoçtmv, si