dupli mensuris vsam esse musicam Qraecorum“ creda-
mus y quod fiimis inçrs et rudis foret cantps, qui tóón
niai dupli cis inensurate. variemeny jadmitteret. ,Sed hoe
qui dé m facile qimiibus prób^bitqr. ï f t t ' y er o mirum
plepsqtte ét incref^i^i» aecidet^ ^ dixerimus, ets* poe-
Éaç Graeci, propter linguae suae naturam non pluribus
ytantur-, quark' duabus xnënsuris, tarnen ex ipsis eorum
metris aliquando colligi posée, quibus ia cantu, rhythmi-’
cis mensuris^'vel .pon.^rsi, vel etiam ysi ëfcse vidêantur.
In quai're^i nkn .fallipipr^ intelligetpr^foisitan, essç ad-
: biip, pub artis périti nondum penëtrarint.
» Gónsideranti eomparantiqtie lids duö versus,
w avapöcc IlsQöidav tmhQv avril
, cpoevqv èvagpo^ar nnolXa,
quotum vtrumque* trochaicmn esse voltint, facile appa-
reat necesse e s t , posse quidem ytmmque eodém modo
retktari ,» u' e. pet. dijgpdias fferochaiéas^y potipre iejtp in
primas syllabe notatas, sed tarnen , ne » Pindaricum ita
legi velis, duo obstare, vnum, quod* vplubilitas trocbaici
nümeri, quamuis per tfochaeös ■ irration,ales ad paullo
maiorem grauitatem adducti, minime ” conueniat .sé'ueri*
tàti Doriae harmöniae, cuius iste e trochqpp spöndeo-
que, fâctus numerus proprius est ; alterum^ quod epi?
triti' vsus in hune nlimerum ita receptus. est, vt ille
non ex duobus trocbaeis, sed^ex troehaeo, et spondpo
eonstare videatur. Nam quid e s t, ■ éuf in tanta horum
numerorum apud Pindarum copia vix pauci reperiantur
versus, qui troebafeum habaént, quiun praésertixn idem
poeta in iis capminibus, in quibus vere trocbaicis nu-
iperis vsus est, * trocbaekm in fine dipodiae saepissigie
admittat, vt in Nem. VIII. *) quod, vt ipse te.statiir,
At in höc quoque carmine Donos epitritos esse, trochaeos-
/ qpe vel- smptura emendata, vel. versibus. rectius diSpositis re-
moueri, nunc perauasum habeo.
Lydiani baffnónïlm habuitrp quod pontra in Dorjis car-
minibus, vt in Pyth. iV.Jin quois te epitiltus quingen-,,
tieé vtricies' ‘ter inuenitui;, pon nisi bis" iu medio versu,-
ditvochaeum ppsïtum videmus, idque* ipsum iis in locis,
vbi—lyltaba brelis »recte pro donga poni possit. w Quae
tanta diligentia, q*iam etiam apud tragieps in ho| genere
depreliendimüsj» monet, vt loco j> qui reppgnant, de +i-\
tïo fuspectos Habeamus.» Sunt autem apud Pipdavu^v,
de' duo solo nunc dicam, bi. 01. I I I .'27.' ( 4&0 vbi ne-
*que *IoT()ia nv', neque ^laiqiav viv, neque 'ropQiavijvi vt
quidam libri babeïit, sed "farQ^vuv seribeUdum .videtur:
prOnomine eniny tanfo .miïnis opus e s t, quod istqd no-
smen"nullo modo ad- faZav pertinere potest, sed cqm se-
quente èkftóvia construencldlh e^t. ^ VIT. ^v!vC^.-^\vbil'kpf^
<itèXov, fè'vdpv, .quamuis contr^plerosque Tibros et Athe-
uaei auctorïta'éem, inuérso verbörum^ordini praefetam.
X. 4. (XI. 4.,^ vbi etsi ancèps iudicium est, quum duas *
taütum stropbas hóe carméP bab^at, v^susqke ét hic *
et vltimus .stropbarum troebaious essp possit, tamep, ^
qttum reïiqui metrorum compositio trocbaeis. nou ma-
giiopére faueat, videndüm est, ne avv nóvco vel errori,
vfell-Wrrèctorl,. in an^istrophico primai cbiiepla esse
ptk^kti , ddbéatur * poeta autem aèv dederit. ^
XII.* ' *01. Böeckhips“ sustulit,* rècte monens,
'■ opd&W trisyllabum esse. # y th .
non debebat cum utv&tgm cominutari, qüum praesertim
Pbitarcbus; grauis nee silentio praetereundus auctor,
non vnp loco pluralem tutfatur. .<iNemjj..; V. rd-iiCfS')
vbi in particula p q ' non immerito offendit Bo.eckliius, g
iep one, Iv iïwct % ov (irj xsw/v8vvevuérovP*^y IX. 32*C75*)
*) Seruata Vulgata lectione nunc rectius disposltis niembris hoe
vitium remqui.
'. Ijuanrquam hoc in exemplo, quia non epitritus, sed Cretin
cus sequitur, ferri posset &tvZ,tTUi, ”
Defeudi hic quoque potest yulgata, modo membris recta
diuisis.