b) -‘iffê'grdxjf.
In qua rè .nihil mutât vltimaé^pijoduciioj quia ea syll&ba
tarnen pro breui est. -; Quid’BoeeM}io aucf<j#e etiam làéft-
sirram iif secundo pede prima âyllàba breuiorëm y ^pàm
îjà primd, habet« tîic 'ènim lib. X. cap. extremQ, vt ae-
qûalem pedum? mensurâin, qua ‘hodie musici vtuütur, etiam
iuiGra'ecàm müsîcam infèiret, quuni id quosdam per
qjuncta, qùibus sescupluin ad dimidiym compara tur, fru-
stra Hentarë intelligeret, rëra excogitàuit, cüi rite éx^e-
quetida% ipse Apollo impar sit, mensuram dipodiaé tfo-
chaicae, trtfchdfeuîn irrationalem habentis, ex! llis •constare
ratiwibuô i a. ». ’ Efito i^[tiis ébim bodie inc£|dîbiliîQrefo£
pndet ? At quid bet praé'ceptis Vetemm rhy-
thmicôrum? Nam quum i|- ut Mp bancTationem habeânt,
quam 4 et 3, triplicis et quadruplicis mensurae coUsociatib
Vsitatissima forêt, quam tarnen vetéres. vel ^lane réîèctam,
vekraro certe vsurpatam perhibënt. Deinde, si. dicunt
yeteres, posteriorem spondei irrationalis syllabam 'breui
lçmgiarem esse, quis tarnen eorura dixit-y“ priôrçm sylla-
. bim breuiorem esse longa Dênique quis dixit, irrationalem
syllabam cum irrational! consocîari, quâe ratio
aperte .e&clusa est et ab Aristoxeàôbà frith.. p. 1É0&i§ëî ®
Bacchin p. 25. Quae quum ifa. sint , manebit^ v t opinor,
etiam secundi pedis initio eadém,* quae primi, mensura
in dkroeb'aeo, etiam ai posterior pes irrationalis sit. Sed
^ id dipemusrde ille geilere^ quale höc e£t,
ÿtoQÎ<&j[:(p(üvàv svGCQfiöÊcu *
quod isto modo |C legimus, mensura vtriusque pedis pari,
priore autei^jxedëmaiorem percussionem habente j oimiis
périt nugieroEum grauitas et magniflceiitia. Quod genus
neminëm, qui àliquo. venustatis sensu polleat, qlitpr, nuam
j2 P rioris pçdis initip minorem , altprius maiorem ,habente
pbfcussi#nenif,récitaturum putamt^s, ijtSQ sëhSu illuç inclinante,
vt pedem, qui posterior est, spondeum, - quarn trochaeunx
irrationalem esse malit. Id vero» pianissimo,
eonfirmatur iis, quae supra aituliujus. Nam si spondeus
tam -coriitaptey u^urpatur, ut non ipse, sed tro-
ebaeusj si is aliquando inveuiatur, excusatione indigeat,
quid alimd, quam. non èx duobus trocbaeis, sed ex tro»
ebaeo et ^pondeo hoe genus ctqnpositum esse dicemus?
At boe qpeqne dubitationem babet dón exiguam. Nam
si iste non ditroebaens, sed epitritus. est, quid caussae
est, cur rhythmici, quum Hic numerus apud lyricos usi-
tatis^imus, apud tragicos minime rarus sit, tarnen, vbi
de divxsione numerorum loqnuntur, tria faciant genera,
par, duplex,jsesoupiexj q.uartum genus autem, epitri-
tum, vt quod exigui vsus sit, a quibusdam tantum ad-
iici referent, ^eluti A^ristides p. 3(5, bis^ Porpbyrius in
iGomment. ad iPtolem. pagt ago. Psellus pag. 300. iQuin
Aristoxenus jplane. boc genus ejsclusit, ita scribehs in
ène fragmpiti: <tb Bè [iéye&og ov% èfat ^tat-
QSGiv. iroötmiv.’ 'Xanftavopéiirm %óy<uv, J f
ovBsig èaxiv s^V'O’uog * év d eïg^ fiév èmiv b tov ènytQiTQv *
BevTSQögi -Bk,.o Tcov névvs nqbg xct 8vo * x^lxog Be, b tov
^ i a g r s T^éfiitTQt av eyqaemi&If.êr bxtaayjjup.jtsyé*-
&ei: numerauerat autem quattuor ante genera* trium,
quattuor, quinque, sex temporum. Ex quo apertum
est, quern diximus epitrifeum apud Pindarum inueniri,
ab rhytlimicis aut ad trocbaeos xelatum, aut certe ne
pro epitrito quidem 'babitum, esse. Atqui ne ad tro-
cbaeo.s referatur, obstant, .quae paullo ante commemo-
rauijnus: quodsi ne epitritus quidem est, quid tandem
erit aïiud ? Laudabo., qui ad boe ita respondent, vt
locus dubitationi non relinquatur. Ego satis babebo,
distinctius constituenda qnaestione etiam augere dubi-
tandi materiam. Sens urn isi consulas, quern solum in
hoe genere., et quamquam non .contenmendum, attamen
ne omni quidem ex parte .certum duc.em habemus, facile
adducaris, vt grauitafcem Dorii numeri ne sponde®„
Vind. Vol. Hl Q