quuntur, in quibus arduum sibi esse dicit, iustas Aea*
cidarum generi laudes tr'ibuere. Id Sest eniin odog xvqw
2,6 yo)V-
83. Seruata interpunctione, quam adsciuit Heynius^
tarnen ovx retinendum censeo, turn propter librorum
auctpritatem, turn quod id maiorem hie, vim habet,
quam. vocabulum ovde..
88- Aldi anoßtyu'iTTEb etiam metro verum esse’ argui-*
tur. Sed leniore, quam Schmidius, mutatione scriben-.
dum existimo:
OsctQiüV)
Tiv d* soixota xcuqov oXßov .
hibtoöiy: r62,fj.ccv ts xaXuv ccQOfisvh
övvtöiv ovx axoßXdxtei ipQtvcov.
Mofya, inquit, tibi corfsilii vsum non impedit. JSvveGig
scribi coepit, vbi .cmoßXinei nat.um esset.“ Aoristi se-
cundi participium metri| caussa reponeadum erat.'
94. Ov semel positum pro rbpetito ferri nön potest*
Verbo oixtwv 'non significat locum, in quo nunc est iste
AchaeuS) (praesentem enim esse vult) sed?vnde oriun-
dus 'e»t.
96. Delendum xuL *Neque enim olxmv disyllabum
esse potest, *; quum secundus stropbarum versus cretico
terminetur.
X03. Ev^svidu vocatiutis AeolicuS) vltima correpta.
Nam • Ionici maioris loco troebaetim et tribracbxim adhi-
buit. C.aeterum locus hie aliter • interpungendus vide-
tur. ■ Nain non itiodo durae sunt illäe parentheses, sed
languidam etiam reddunt orationein, quia id, quod sum*
mum rei est, et ad quod omnia dirigenda eranl, in
transitu tantum adiicitur, og i^ensfupag itaXaia^arcov ail-*
y&va xui afisvog udtavxov j atd'oivi itQiv «Äup yvtov eints~
ostv* Quin hoc quoque mirum, quod ipse Sogenes
euum corpus ixneixipca, e certamine dicitur, quod non
emisisse inde, sed; retulisse dipéndus erat. Itaque Aldi^
et scholiastse auctoritate adductus ita scribendum at-
que interpun gen düm püto:
Ev&vlha nocTQcc&è ^oyyjsvsg, dnoftvvaj
/Li/), tsQ/ua nQQ.ßaQ, dxovxh’
û)ç ts xalxàriaç>ao v, . oqöcu
’ ■ d'octv yXojööav * og egsnsjuif/sv naXaiöfidztov
av0vct xcel öß&vogccdiccvrov, ai~
‘d'ave nçlv ccXîoe yvïov s/nntöslv/' <
si novo g ryv, to tsQitvdv nXsov 7itdsQ%£tou.
see [is. vixoevti ys %äqiv, u t i nsqav dsç&ùÿ
< âvsxçayov, ov tQa%vg si/lii xatad'ß^tv.
In bis oe £|«2rsptps de iaculö intèlligo v 'vt schöliastes*
qui ad v. 109. ita scribit: 0 axeov, <pvmv, ulxiog y&rape-'
vog tqç navTsXovg vixrig > ovx èivolijffs yçeiav as ëyetv roîi
Stà nâûijs es ysvéo’d'cu tâïv uVTuyonxGTmvy göv aßge-
XTOV iov oivyéVa è^éitefii^is tqv àyâivog. Sic enim scidben»
dum, ,nisi etiam itsQtysvio&tti pro ÿevéad'at Suit. Probat
hanc scholiastae interpretationem Boechhius. At sic
inepta addidisset poeta ilia, ÿ p itôvog q r , to xeçmov
ithéov irsdegyeuu, quibus laudem et laetitiam victoris
imminuisset’. • Haeç non jrefutauerit, qui lectorem ad
ipsa certamina Graecorum spectatum ablegarit, quo non
siqe labore vibrari iaculuxn intelligat. Recte, si quid
video^ scholiastes de omisça lucta cogitau^t, sed male
idem haeo ad Sogenem' retulit. Sunt enim vniuerse dicta
: „deiero, me non terminos- egressum, aerei iaculi
instaç, celerem concitasse linguam, quod non sudantem
a lucta ceruicem ante feruidiôres solis radios, dimisit :
si labor fuit, plus consequitur voliiptatis, v Sine me. Si
longius fe ro r ,* victori pou piget débitas laxides persol-
vere.u Mens poetaé haec est: non ego texnere ac ieüi
opera plus iusto te laudo, vt qui in quinquertio iactu
«•