ctum praetlarum interitobliuixmi traditum (h. , e. carmin®
haud commendatum.) Addit Dionysius Halicarnassen-
*is, ex quo fragmentum hoc r e f e r o d e Demosthene
T, IL >p. 292. h 11. 13. ) TlivdaQog rovto. nmiocrjxsv sîç
j£Xe%etv$QOv toV Maxsàoitciy ‘irspo tcx fiëXrj xal tovç •Qv-d'fiovg
ftaMov rj iteQl?Ti^vXé^ivèGT€Ovdax(ôg. Posui Veto totum
locum, prouti a Barnesio nescio quam recte distinctus
est, nisi quod vetustam lecfcionem çxf&bj cui ille ytj'd'ij-
Vcu> nulle sensu substituèrat, reliqui, et Sylburgianum
iaXolatv pro, vulgatq oXmoWj cum altera eiusdem viri do-
cti emendatkme, qua êmra&èv in inihacs&hv mutauity au-
dacter recepi. - Néscio quid Barnesiura adduxerit, vt
èmXouS&sv in diyad'ev mutaret, neci ntelligo, quod in veE-
sione lâtina posuit : Tantum ■. dud/er^. . h&t est. quo scilicet
graecum suura [iovov Qijttijvcu redder© conatus est. Sciiit.
Vltinioi-um'Hr ersuum metrum sic restituit Hermannus ;
tovto yap aS'avaTOig t i-~
pàïfg. ycoTiifjccyitï ppvov
çtf&bVt &ycc6%u â' STuhac&èv k oKpv Jçyov*
V. E lg ' I é ç é v a . (p. j.)
I
Refert Scholiastes Pindari ad Pyth. I l, 127. Pinda*
rum, cum Hieroni pro mercede carmen laudatoriûm in vi-
ctoriam Pythicam (iarmxtpr) perfecisset, delude êx ne-
qsttov ffvyyçajpap mrv nQoïita moçytifiçx, ov fj àç'/q' „ovvsç
o tt Xéyo)> &&é(ov teQù)V ènMVfiE.“ Percipe, quod dico»
iiomen a praeclaris sacris adepte: quia Hiçro un6 tou, le-
çov, dictus. Vocauerat poeta carmen hoc xciGroQEtov, yt
docet Schol. eod. loco : 0- dtj xotffroQeiov ‘élire âtù to ttjv
ei àirXov oçyijatv xa% tviov'Çt tovg ProGxovQovg evQsïv. Ad de
Schol. ad Nem. VIT, t. vbi initium ipsum integrius exstat:
jfiyvsç, o z's , %sy<o ï 'flwd'eioy Isqojv QjMwvu^e xtiotoq
Mzvdç/f ^ Ip&e pindarus eod. loco secundum Pythicum
èliôç appellauit xaaroçsiov et viroQyiyA.ctTixbv, quo nia m
scilicet plurima eius fxéXr} saltatione l ejcpressa fuérunt.
Hinc equidem nullus duhitàui ad idem referre carmen,
quae veteres grammatici löca ‘tv Tlv&ixrj eiç ‘léçcova oidîJ/v
vel vnoçyrjfAUTir in Hieronem, vel denique oxolup in Hie-
aronem laudant. Sed totum hunc Pindari locum rectius
conBtituere licet ex Aristophanis Auibus v. p^5, vbi ri-
diculus dithyramborum poeta carmen adPindaricos modos
compositum in nouam auium ciuitatem elFundit :
A lX â rig àxsïu Movöacov (p(XTig>
oïaiztQ Ïtcticov àpaçvyoc.
Cv d , co TrarsQy xtiótoq Aïrvag,
'i Ça&sav ' iiQG/v opoevvps, ‘ '
5 êdg èfûv3 6. r i TttQ: f8
T^:.X£(pakà ' $£,kf}0 ‘'f
nqocpQtov dô/Lisv ê/uîv, thv.
ad quae Cbmici verba haec in Scholiis leguntur ; êx
roiv ïhvduQOv lTiro(jy/rjuuTcov ‘
1 . £vvéç O Ti Xéyô), '
Ça&küv ieçà/v ôpcavvp.8
^cti0tôq Aïtvàg.
èiterdrj 0 cIéçwv èxziaev avTrjv, Porro ad versum 9^1, èfilvt
x-ëïv legitur haec veteris grammatici annotatio: yXevaÇei
vôSv âi’d'vPccfiâojTomv iov avveyîj liv) rolç toiovtqiç JwQiof/ôv,
nod (xciharu % bv IJlvdagoy avvsyoeç Xéyovru èv rôti g aîrriaeat
TO lu fy . Totus vero Aristophanis locus mihi videtur
expressus esse ex Pindari carminibus, quorum vnum
saltern fragmentum ex ipso carminis in Hieronem initio
decerptum -iam certissime tenemus. De reliquis verbis
nihil; constituere licet. Sed prosequamur vlterius vestigia
carminis Aristophanei, quae nos statiin ad plurium
Pindaricorum fragmentorum cubile perducent. Pergit
igitur Comicus y. 937.