j*o6 G. H E ft M A N S I
o «al rifuôXiov Xeyexai, 8m xo èysiv xov xs b)*b«XrtQOV n68a
y al vjfuffv xovxov. T b xéxaQvov nawvwbv 8L[16xqov a«axa~
)x]«xov. (Omisit scriba Lie partem eorum quae die quinto
versu notaueràt scholiastes.) -o $ rcavç xQifiQayvç. T b j§fT
puxxov xyoyaïxbv ano îafjtfiixijç avÇuytaç TQifjiexQOV àxaxcéiiy-
xxovy elç xo, jLctïov (vërsu 70.) awt^riatg. T b s^$o,uov’/(o-
nttbv SifisxQov âxaxaki\xxov. s'v xiai 8è i « ' nauayoç e a u
-Aai ( nniissum erat «al ) 8üoifÂ,^ov. ' T b xj îaufiixbv fuxxov
a n o xQoyalwv xQiixsxQOV v.axai'rjy.TiKov. èfioi 8s 8o«eï uvxi-
anaaxwbv êtvai è% smxQkov f î «al îctfjiptov. oîxéîot yàç al
na8e$ àvTianâaxfo. èn i rcu xéXsi ixuoxriç ènw8ov xa çiy&évxa
tiyiAeta. Haec_ qüidem, quod ad descriptionem versuum at-
tinet, plane congruunt cum. vulgatis seboliis.. A qua
descriptione quare discesserim, diligentius exponam, vt
vno ç§pte exemplo demonstrem, qua ratione bdG.totum
genus tractauerim. Ac qui yulgo secundus stropbarum
versus estj is vltimam vbique breuem babet, ter etiam
in diuiso vocabulo, v. 74- n o , 146. vt. facile, appareat,
eo loco lion fuisse ançipitexn syllabam a Pindaro adhi-
bitam, sed numerum vlterius processisse/||^eque ^ille
commode frniri poterat #nte finem tertii Versus,, qui
vulgo nuineratur, in quo vltima communis finiëndum
jjumeruin do cet. Quartum versum metric! éboriambicum
catalecticum appellant;, id est, qui in creticpm pkeat.
Atqui numerum vitra prpeedere., vltima syllaba deapon-
strat, quae non modo vbique breuis est, sed etiarn in medio
vocabulo longaé vicém sustinet v. ig. .40* 54- 7^. 9°*
u 2 . 1,4g. 162. "quod fieri non posse supra ostendimus. Ita-
que qui olim quartus, qüintus et sextus versus numera-
bantur, hune in duos diuisi sunt, ita vt primus ex dipodia
iambica et ordiné paeônico, alter e duobus Creticis con-
stet. Eaque ratio, si quis versus omnes inter ipsos coptule-
ïit, et ad numerum et ad. Vocabulprum diuisionem inter
caeteras aptisslma est. Etsi dubitari potest, an prior yer-
D I S S. I. DE M E T J1 1 S P IJTD A R I. 207
sus pentliemimeres iambicum et duos Creticos eontineat.
Septimus versus, qui> nobis quintus est, e trochaeo
et stropbo constat, quern quoinodo scholiastes lonicum
a minore dimetrum catalecticum appellet, .'nulla ratione
potest intelligi. Qui vulgo octauus versus est,
cum eo, qui sequebatur, in vnuin coniungendus erat,
quod non modo vltima octaui syllaba, quae, vbique
longa est, suadebat, sed iure suo postulabant v. 116. et
130. in quibus ol)m et a vSeua vulgo male diuiduntur.
Turn vero etiam v. 152* verba, ig -bs to itav, elegantius
in eodexn numero continuantur. Versus decimus,
ysyavrjtsov oni,
ex iambo et stropho constat, quern pessime metrici an-
tis^asticum esse putant; 'Versus i2. ;
SQSiC'fz ^dxQc^yavroQ,
si esset antispasticus dimeter bracbycatalecticus, quod
isti volunt, ictum in vltima syllaba haberet, quo nibil,
durius potest. Geiiique postremos duos stropha-
rum versus in vnum- coniunxrmus 'propter malam voca-
bulorum diuisionem v. 27. 121. 13-5. 171,
In epodo secundus et tertius versus qoniungi debe-
bant propter diuisionem vocabulorum 1 -y. 133. 174. Et
ita etiam v. 103, elegantius enclitica rig ab initip versus
yemouetur. Pariter’ v. 4. et 5. coniunximus propter
v. 104.^ Denique quod in vltiinis versibus aliam dispo-
sitionem sequuti sumus, duae caussae fuerunt, primum,
ne ib eodem versu anacrusis tbesin exciperet, .
nrjpia 'd'vaoxtc [ nakiyxoxov docpiceG&sVj
qui asperior numerus est; deinde quia boc loco, quo
nos diuisimus, vbique verbum terminatur, quod non est
m vetere metri descriptione.
Tales vero tantique grammaticorum errores per to-
tum PindarUm' continuantur, neque ista e pessimis exem-
pla deproxfapta sunt. Quae qui degustauerit, is facile,