186 m H E É .MA N N I
spiciuntur. Quo magis oportet. curam adhibere, vt
band omnem rationem, sine qua nihil in hoc genere
certi e s t, diligenter explicemus. Quae quoniam prae-
termissa ab nobis- est in iis , quae supëriore anno de
metris poetarum Graecorum et Hôïrianorum scripsimus,
bib de ea clare at'que accurate dicendum putauimus.
bfam. et res ipsa faeilius intelligetut , si omnia in vuum
locum congcsta vno conspeçtu intueri licehit, et commode
'etiam consuietur lectorum nostrôque, si semel
explicatis legibus, quas in disponendis Pindari versibus
sequuti sumus , in singulis carminibus repetitiOnis tae-
dium vitabimus. Itadue in altera huiuS disjmtatîôma
parte, dbsistiptis vniusCutusque carminis metris-, ea, *c[uae
in Ipso poeta vitiosa ^i.debântü^; , corrigere studuimus.
In qüa re insigni comitate vsi sumusJ|eynii, qui quum
metri taiitummodo curam nobis demandasset, tamen etiam
, si quid praeter metri necessitatein mutandum cen-
seremus, id silentio ab nobis praeteriri noluit. Ac nu-
meramus hqc in recreationis et prope etiam beneficii loco,
quod fessis nobis metrorum peruestigationéy quarh exiïem,
si" qùis vnice in ea elaboret, et liberali ingenio non satis
digiiam censenius, ad iucundiora artis eriticae studia
redire licuit. Itaque'in adnotationibiis nestris hauc ration
em tenuimus, v t , quae corrigenda nobis viderentur,
omnia indiearemus, nec nisi necessitate adducti ad interpretation
em accederemus , quae, dummodo lectio per-
pirt-gata sit, pro cuiusque sensu atqfie arbitrio institüi
potest. Sequucti- autem sumus in hac tota disseitatione
nouissimam recensionem Heynii, quae quo magis-caete-
ris omnibus praestat, eo mains mutationum, metricarum
praesertiin, quae in caeteris'recensianibus iunuroerabiles
futurae erant, fecimus, compendium. Quairtobrem sae-
pissime nihil monitum est, vbi recepta lectio ad vulgar em
quidem metrorum rationem non congrueret, sed cum nostra
tamen descriptione conspiraret.
H i s s . I* b e m e t r i s P i n d a r ï . 187
H.
De int er punct tone.
Sed dicatur iam de iis, \ quae verae sunt ac genuin
e versuum distribnendorum caussae.' In quibus primo
loco commemoranda interpunctio e s t, orationisque termination
- Quae etsi non magnam vim habent in finibus
atque initiis yersuüm/inueniendis, hand tamen sper-
nenda earum. admoniti^st. j Saepissiine enim, vt par
est, vbi versus et numeri terminantur, ibi etiam oratio-
nis aliqua incisio .et pausa fit.' Neque enim sine qua-
dam molestia, .vbi numeri vjterius progrediuntur, fini«
qratio potestj nec cipntra, quum .desipunt numeri, recte
eontinuabitur orationis çîrcukus. Qnfio^qnemadmodum
ii poetae, qui elegiaco carmine vsi sunt, obsèrüarunt,
yt singulis dijStichis singplas v^borum complexiones in- /
cluderent ,, ita Iyrici etiam ( poetae .earadem legem te-
nuerei ,« IN^ec tamen in ea religiosius inbaerendum puta-"
runt : magnaque adhibendîy cautio es t, ne temere oratio
nis. incisionibus accommodare . numéros laboremus,
ÎSf^ni vt elegiaci. poetae. saepius ab ilia aequabiUtate re-
cesserunt, ita Iyrici iure sud longe sunt in hac re libe-
• ripres, quprum et dieendi genus conçitatius est atque
ab elfigiäcorum moderatione prorsus alienum, et numeri
saepf! inter sè dissimillimi sunt, ac leni illo atque ae-
qy.abili decu^suj vacui. Vnde baud raro ne in. stropba-
rum quidem descriptionibus oratio se continet, sed partem,
quae reliqua est,'ad sequentes numéros transmittit.
Itafque etsi, quae hinc ducitur versuum disponendorum
ratio, lubrica admodum est atque incerta, non debebat
ea tamen praeteriri, quia saepe modo sola per se, turn
aliis etiam adiuncta caussis veram versuum tenninatio-
nem prodit.