postquam forte plures voces exciderunt. (f. fuit roß
&eov q>rtmv êîtaxovoy™ /ppv.otxaü.&Q'd'àv sjjlicißmvvpivpy
tov K û ^ o v .) Vtrobique vero Pindarus de nuptiis Càdmi
loqui videtur, quibus Apollo cum Musis affuisse diçun-
tur. (Quod aliquotes in Epiniciis-atfigit, vt Pyth. III,
156 sqq:) Quod denique epicedium istud a Plutarcho
laudatum attinét/ decerptus est versiculus ex eo carminé,
quod in Antbol. Wechel. L . III. p. 393. sub Leonidae
nomine legitur cjum insigni verborum. varietate:
'Htuoç ï]v geivoiôivi otvrjç ods, xai epikog âôroïç,
IlivbciQOç svep&vav JJcsçîScjv ÏÏQOTIO Xoç.
Salmasius în libro suo annotaueratj Antipatro S'idonio
tribuunt membranae ; eaèdsm alio loco Platoni assenait.
Inter Platonis epigrammata edidit ill. Brunck in Ana-
leèt. gr. poetar. *T. I. p. i 74v
V il. (p. 35.)
Aristides T. II. p. 125.' rtértOv&ag tuvtov tco Htvbâ-
çov ïlqXeï, og rtjg te gag ôtrj pagre x ùctl tov Èvgvtima
q)iXov ovin aîntp vcQoadtéep'd'stgs. vbi Scholiastes : pépvrjtut
sv 1 'Ypvotg IlivdaQoç, on tov Evgvrioyvà tov tov 'Iqov tov
vAxrogog rtaïda, sv' ovxa to$v ^ Agyovavrtav, àvv &ijqsvovt et
axeov ànéyaevve JTr[Xevç‘ qpiXov de Xéyèî, êrcsidt} &ifÿèvTjç
iov tov rjv‘ TlrjXevg. yag ngo OertSog &vyaréga "Axtoqoç rrtv
IToXvutjXov (UoXvfi^Xriv) d%e yvvaïxq. O de vAxreog wt na-
%r[g'fgov, ,ogttatàa è'trys tov Evgvrtëava. Actoris filiam/Zb-
XvfiqXtôa 'appellat Tzetzes ad Lycophr. v. i 7J. Alias scri-
pturae varietates in hoc nomine reperies diligenter collectas
apud Bachet de Meziriac sur les Epitres d’Ovide
T. I. p. 4*. Historiam Pelëi illustrant loca Nicandri ap.
Anton. Liber aient p. 3ß. Pausan. (Il, 29.) Argolicis p. 17.9.
Pindari Nem. IV, 90. Etymol, M. v. Avxtôv, quae diligens
lector comparabit. Schbî. Prôpius ad rem spectant loca
Apoliodori 111, 13. pr. et Notae p. 706 sq,
e x H y m n is. 55
y ï i i .
i Schol. Pindari ad Pyth. IV, 288- Pindarum sv"Yfivoig
Iphryxi nouercam Jrmoà'wr}V (sic corr. appelbasse
tradit.
ÏX. e , v v .
Schol. ad Nem. VIÏ, n < 5. <*>g ml avrog èv aXXotg"
‘Tepaîvoe S* lApv&aavîdcuç
notxiXov avSrj/ucc.
X; ^
* Schol. Aristoph. ad Plutum v. 9. xul re/e^ey yrsgitov
Mlv&ipv vQLTtoôog dtacpogmç îgtoqqvusvu s v t-o 1 g l i t v.d a-?
g q v v pv ot ç^ evxaigwg ypiiv dielXtinrat. vbi auctor scholii,
forte Didymus, commentarios suos in Hymnos Pindari
respiciebat.
XI. (p. 37-> ,
Quintilianus VIII, 6. p. 4ï2. ed. Gesn. „Exquisitam
’vero figuram huius rei (loquitur tie hyperbole) deprehen-
I(disse apud principem Lyricorum videor in libro eo,
iquem inscripsit yj[itvovg* Is nam que Herculis impetum
laduersus Meropas, qui in insula Co. dicuntur habitasse,
lïion igrii, nec vetttis, nec mari, sed fulmini dicit simi-
[lem fuisse, vt ilia minora, hoc par esset.“
Admoneo' lectorem, ne sibi. persuadeat, me pmnia
lloca, quaecunque ex hymnis' Pindari relata tradiderunt
[nobis grammaticiy pro fragmeiitis hymnorum proprie di-
fetorum venditare. Vsus enim huius nominis oihnia carmi-
|.num genera peruagatus est apud ipsos veteres auctores.
IVide quae «Didjmu^ in • libro. Ak’ poeüs-ilyfietis tradit in
tetymol. M. v. vpvog, v.. rrçoGepdlay.^nQOGmdtov. Schn.
|inprimis Menandr. xhet. de Ençomiis in Rhetor. Aid. et
Iseorsum ed. et illust;r. ab Heeren. j.785. Latent forte in
Hymnorum, nomine comprehensa alia carmin a lyrica,
I quae Pindaro auctori apud S ui.d am .tri buuntur, vt Aacp vr\—
mmtjfVàm Nihil superest ex ^Ev&QOVtafiotg et Baxyixoïç.
[’ A^atétsTSQov. IlivdçsQog ''Tpvoig. JBekkeri Anecd^.
11. p. 80* 8« HEaM.]