XII. i8* nedavyu£(tiv Nem. X. 1x4. vbi £od. - Aug, ed.
Rom. aliique libri 'iiffi avyciycóv, .Pb'tV'o ' ryth.
VIII. 135- quod in "Doricis est* icpafisoói/ et sq)fiy,e^i(ii.
*Vüm 'èv pró % Eyth. II. 21., V . '5ö^%r;'hiö-''Aëoïïcó''''ir&-
gment, 'p. 6j' Nusquam hóe in Doricis' inuenitun, ni-si
forte libïariorum erfore, aüt grammaticottim inuehtö., Vt
Pyth. IV. 45£. Ibidem V. 376. pro èg &ïïow <T enètT* èvt]-
fo^éHAcribéndum est, versuum quöque distinctive postulante,
sg 0 aaii> <P ëjtéixsv tjXv&ov. Hoe S'rceiisVj quod
Aéliüs Dionysius apud Eustath. p. 1158, 39- ïönicüin
esse et apud Hèrodottiin' iriueniri tesfatuf, Pbrynidho
p. 48- Atticös réspicienti, et inde Eauöïiiio in vV site,
'êóyatfug fiaQpctQO'v vocatum, Pindaróë tiara Nfem. III. ®.
fio èv, Vt iam Pauwips Süspicbbatür, rëstiluendum.
Cod. Aug. ibi èiti ibv. Aeöliéis caYmimbus- 'etiam
-ovvfia^ai tribuendüm videtur, Pytlb. -II. 82; T H . è.
XI. iö. In caeteris ehim eómAiudts ftirma intiënitur,
t)Wju«0#sr Ol. IX . ft. wvópaasv Pyth. XII. 4 1. vbi
nemo paullo döctidr avvfxaa&EV et -tovvfiaósv scribi volet.
Nomen autem ovqu« ét in Dorico et in Aêoliéö carmine
locum habet: Ol. VI. 95. Nem. VI. 82. rièqüe vsquaïh
mvuu apud Pindarüm est. Etiain aCcusatiuus pluralis
secundae declinationis in og terminates ih -solis Afedliels
carminibus videtur admissus esse: vchsog Ol. II.
êélog Nem. Hf. 50. vbi quidém cod.^Aug. èaXov. Alibi
si haec forma inuenitur, expellenda est, non minus qtmh
Dorica wg, qua ifüsquam vsum esse Pindarum puto.
CTraxit énim aliquid labis hic ;illie Pindarüs a gr^oinia-
ticis, neque a reOéntioribus, sed a Veterrimis et ëiafïs^i-
*nis, quod vél haéC, quae habemus, sebolia östenduAt';
muit o clarius intelligcfretur, si reperirentur, qualia ad
'Hiadem. 01. I. 85- genuina scriptura est 'xaxayoQog. Nem.
III. 42. v%EQO%a)g, quod editum, vel vnsQÓ^ovg duorum
non adêo ignotum etedMeram, compositomm alium esse, quant
sünplicium vsum.
librorum, metro çonueniret, si sanum esset, quod *
et sensus et pr^estantissbna apud 6Gholiasten lectio dtu
tüEvma.ê corruptum esse arguunt. Restitue tres lit-
teras ob praecedentium siniilitudinem iteglectas: ,'dàfims.
ds ’StrjQoig iv 0£?^y.sa^' vtySQOxog • âtu re- 22
vayÉoiv- $oug-' ■ Jlshaym -et accusatiuum y^eQO^pg^ accentu
nomiqatixii scriptum, praebüit optimus codex, cuius sae-
piós iam facta est .mentip.' jSE^irUvI- 5& 6xis^'«qoi mes-
tro "repugnans êaXog scriberent scliolia docent.
Scribe, èe,lQvgt> Aristarclii apud sphol,iasten cerb^ in çqd.
• ]\qS. sic sqripta : M a^ida arjfiçiGiu to
-«peie^cum
edd.; ovv., et hoe dicet Aristarchus,’ ;antiquvQ .^xore Pind^- .
_ri4m o ^cripsisse., q|rqd es^et ov pronUnciapduip. a to u .
X. itd/^od. Apg. ' quae vetüs lectio fuit. Ari- .
starchus »et Apollo do rus ;■ scribebant ifpevor, .Didymus
yfthog ^ p r o ' t Ed. Rom. al. îjftévmSr Accusatiunm
s eu. plumlem seu sipgularem agnpseunt Heynio ponune- ’
moxati .Pausanias et ; scholiastes Aristopbanis, apetorita-
tem, opiner, sequuti^gr9mmati-corum. >:MibipPindarus,
sprèto Jncredibili, commenté, vt facit 01. I. q.3. ss. no- g
minatiuo casu ‘videtur tj.u-ev’oç de Eyncéo dixisse. De,^
nique in Aeolico fragmento p. do. v, 10. non ^ebfebat
ïmtog \in ïnnmg mutari. Aeolicoxjim carminqm propria
sunt ëtiam verba in f«> terqiinata pror.contractis :• qtV^us
fragm. p. -110. Sed in alio. Aeolico fragrn. p_, 79. festi-
tuendus' optatiuus «jiyoïjue. Nis-i fallor, etiam Dorica
quaëâàin, quae in Aeolicis carminibus inueniuntui:, a
Doricîs abiudicanda erunt. Sic nolvuâXm reçte videtur
legi 01. I. 19- recte vero etiam fxijXa Pythr;.IV. 2Ö3.
IX., 1x4. JJL 47. jMq3.o/?ôrou XII^ 5. jir{ko§ÔTa
Istbm. I. 67. 'Vnde Cl. VIL X15. 145. vbi scriptura
. fluctuât, communem form am praetulerim.
Aeólismi illius, quem poeta in omnibus carminibus
vsurpat, aliquot exempla iam supra dispersimus. His
, Pind. FÜ. ÏII. a