"22A O . H e il a 'bï. k i . |
(noiQäv | yjivoiV \ ta v WcfXv^ia-
■ Säv T&'^aTQav XaQttow,:
libri fluctuant, tyaXvfoadoiïr et ^aXv^aduv praébéntes,
Quorum :*posterius praéfëram, -modo Wahvxyadäv siqri-
batür.' ‘i
In mediis membris epitritqrum necessario cuiusque
^pïtriti vl|ima syliabä'longa est, sed et in finte' membrt
cuiusque, et vbi aïxus numerus, etiam jn^ épdft^-iïxeiiibro
séquitur, ^ yeluti dactylicus aut Cïeticus , anceps^èst ea
syllaba, vt etiain in média vóce breuem poni conc<5s-
siiiin. sit/' -Ded qua.r re dictum inv dissertatie ne de men-
sulia- rbythmica:et jn Klementis doctrinae metric'a,ev Ex
his obseruationihaa efiicitur, | nusquäia in medio, numero
vltimam epitriti anpipitpm ^.essury,..^am siue, bipos epi-
tritos £rlii ^^ biny.ep^iti^ seq_up^t^^ ^rlstbm- III» fiwe
epitritüm dactylicus aut Crefäcus numerus e’xcipit, fini?
tus éssè'numerus censendus est. Exceptionem sttia ad-
miltunt ugmina pfbpria^: cuius. réi non nisi yhum 'ëxstat'
ekemplum, IstbnL I ï. 2 i .
TCfV Z&VOXQCCTSl lloÓttSdoXV O7ta0UlQ- i
Aïterüm. ènim, ïstbm. IV- i^g^j nUnp bac mefrórum de*
scriptione fsublatuiïi- est : - ' *
yV(*>{.ia TldTlvQ'WV 7to%vßpv—. [
% X(0 ÖVV WQÖSgï Sé.„ VVV
'tc@jta£o [zat^vegjcVav .smöv&Qav ,%aqiv.
Hoe tarnen' in Ib c ë s i quis continuari epitritps' post da-
ctylicuin nümeruiit völet, is non malë försitan scribat,
oëV-Ö^aêé d’ üVT& fiV. Siibilitèr/rëliquis 'Üri^löcfs^ * vbi
epitriti loco ditrochaeus numero nondum finito -pösitus
videri p o t ë r a tn ü n c vel meliore deacriptione’ Uaexnbro-
rum rem o turn est vitium, de. qua re dictum est in dis-
sertatione de mensura rhytbmica pag. 8* y e l scriptuïa
emendauda est, vt Olymp. ÏH. 4 ^. sJMeppi IX. ,75* ***•
* ' AM' D i s s . I. DE^IE'TaiS P I ND A R I. . 225
1 ï s t b m . r :5afi;'/.Itavyifuia dumtaxat titochaei malevpösiti
exemplum relinquitur, 01/ y i l . 3- ^ J If W ïm
svSov ajUTtéXov éPa^Xa^oiöav" Scotia, >'
qüod. ipsbuf quare distinctfö’ne irfembrójrum,mutanda nunc
J || éxpulérim, infra cap. XlX-f osteudam.
x Vi i .
* JDe^pcteohicis aliisque liberioribus numeris. I
Maximamfdimëultatem habet .explicatiö ébrum ver~
süum, in quibus multa-e breües syllabae continuantur.
Quoniam enira tam diligëns ést Pindarus in harum syl-
I . fabarüm obseruatione, vt^ eas %ix ysquam contractipne
aliqua " variet, incerta plerumquë arsram et thesium distin
ctiö' est/ L quo f i t f vt saepe 4de tqio nülierq‘ xion cöïi-
stet. - Sêd' etsr'multi ex, bis numeris nihil vicïentür'nisi sö-
lutioriês esSe ysitatorum generum, tameja nimis angpstis
finibus libertatem lyricaetpoieseos coercerey qüi paeonico
[.■ ' aiiisque numeris,^quêrupi in.tbesi plüres, quam duae brè-
vqs sint, reiectis,., vbiqtie iambicos vël tröchaicos vel Gly-^
, eoneos versus restitutum iret. Quod* si quis regulas ré-
qnifet, ex quibus, vbi coptractiones lion faciant indicium^
djiudidasi liberiores isti nurfleri ab vsitatioribus possint,
ingexiue rateor; etiam mine vsitatiora metra sic* tantum a
^1 me ictibus positis indicata esx’e, si ea ex contractiombus
vél tota carminist-co’nforinatione prqbabiliter erui ptosse
vidër.entuf! ^bi auteni’ alit bulla essent liaec indicia, aut
nimis dpbia, ita positos ^esse. ictus, ac si tbesis vel anacrusis
trium essèt pluriumue' breuium syllabarum, non
quod vbi(|uë persuasum mibïf dé^iila rè h'aberëm, .sed ne
prmarrem Pindarym numeris, quibus' veum potuissè saltern
vfi existimarem. Efènim .banc totain disputation
nem, quae^est de inuesfigandis numeris versuum ex mui-
tis brèuibus sy'Ilabis compositorum, in praesebs tempus
m Oirmitendam"‘duxi„ Nam baëe rë s , si quid quam -in boe
Pmd. Foï. UI. P r ' ;:,y ' ; ' ' J» ' '