stadiis, praecipue in omnibus illis regionibus animadvertitur, ubi vegetatio aut paulatim
evanescit aut sensim oritur. Tales plantae sunt vel in terrarum regione lineae nivali proxi
nia, vel in cavernis subterraneis vel sub aquarum superficie deprehendendae. Etenim fere
calidior telluris crustae aquarum que temperatura quam multi primae aetati telluris credunt
propriam, atque ilia meteorologica aëris natura singularis, quae priscis temporibus illi vulgo
tribuitur, sufficientes causae erant, ut prima haec vegetatio vel supprimeretur vel ex-
cluderetur. Fucorum et Ulvarum ectypa fossilia non nisi in formationibus montium multo
recentioribus, praesertim in illis, quas tertiarias dicimus, deprehenduntur, temperatura mox
memorata jamjam mutata et plantis dicötyledóneis jam eyolutis.
S e c u n d um s ta d ium p r im i g r a d u s evolutionis végetabilium in illis plantis invenie-
mus, in quibus gemma d ^ la ta tu r a u t c -o n frah itu r in o rg a n a parites f lo r a le s p ra e -
s a g ie n ti a. Hujusmodi su n tL ich en e s, H e p a tic a e , M u sc i, — plantae in ipsa Europa ver-
nali potissimum et autumnali tempore in umbrosis sylvarum vel montium lateribus septen-
trionalibus laete virentes , imo in regionibus nivibus proximis potissimum degentes, iisdem
porro ex causis a primaeva vegetatione exclusae, quas supra ad stadium primum in Algis et
Fungis commemorayknus. Nam o nines corticum ectypa adèo cernuntur pura et integra, ut
vix crediderim, alias quoque plantas parasiticas illis adhaesisse. Quam saepissime tarnen in-
veniunturLycopodia et verae Filices, quae wilbrand6 judicante ob naturalem earumindolem,
id est, physiologicam rationem., cum prioribus plantis unam tantum familiam seu cohorte
n principalem efformant. Plures quoque adsunt corticum nitidissimae expressiones, quae
ex formarum similitudine et vegetationis ratione analogica inter Filices hucusque nobis pror-
sus ignotas recensendae sunt, quamquam nostris temporibus vegetabilia talia plane dësi-
derantur.
T e r tium formarum vegëtabilium evolutionis s ta d ium in p rim o vegetationis g ra d u
cyclum eo claudit, quod.ge.mma p e r p lu r e s m e tam o rp h o s e s tr a n s ie n s ta n d em in
r e c e p ta c u lo in v o lu 'c ra to f r u c tu s c o n t in e n t e m ax imum su um in c r em e n tum
a ttin g it. Haec tertia cardinalis familia plantarum, primi vegetationis gradus u ltim um stad
ium eßbrmans, e pluribus propriis ordinibus colligitur conflaturque, ut sunt E q u is e ta céa è
(E q u ise tüm ) M a rs ile a c e a e , (M a rs ile a , S a lv in ia , P illu la r i a , Isö ë t es) Naj ad.es
(M y r io p b y ilum , C e ra to p h y llum , N a ja s , L ëm n a , H ip p u ris ,, C h a ra , C a lli-
tr i c h e , Rirp p ia , Z a n ic b -e llia ), denique Cycadeae (Zam-ia, Cy c a s.)
Evolutio gemmae in E q u i s e t a c e i s propria, squamae sejunguntur ab ovarïö tantum
indigitato; ovarium stigmatis rudimento praeditum, quoque de staminibus ad basin ovarii nil
nisi rudimenta conspiciuntur. Gemma in Equisetis coalescit in receptaculum spicaeforme more
Graminearum; E q u is e ta c e a rum evolutio inde indicat G ram in e a s moxnascituras. Grami
num culmus fistulosus, nodosus et vaginatus, et evolutio foliorume vaginis in E q u is e ta ceis
jam per tenebras dignoscuntur. F o li is veris tarnen Equisetum adhuc plane destitutum est.
De familia Calamitum agentes, cujus frusta supersunt, e quibus facile concludendum,
arbores fuisse stupendae magnitudinis, uti nostris temporibus nullibi inveniuntur, indicamus
et alias species verosimili-ter herbaceas spicis pppositis et verticillatis praeditas, et ab omnibus
hucusque cognitis Equisetis plane abludentes. Hisce demonstramus, maximam quidem
differentiam inter Equiseta, quae in prisco illo aevo vigebant et hodierna intercedere, nihilo
minus tarnen ordinem E q u is e ta c e a rum nunc vigentiuin habita ratione organisationis
coelo et solo adaequatae in illis indigitatam fuisse certissimum esse.
In zonis calidioribus Cycadeae evolutionem gemmae fructiferae simillimam sequuntur,
et affinitatem cum Palmis habitu suo extcrno demonstrant; Equisetis vero e diametro oppo-
sitae J sunt. Ectypa plantarum hujus ordinis in formationibus lithantraci superimpositis seu
recentioribus nonnulla, quamquam rarius, reperiuntur.
Ill
N a jad e s inter E qniseta ceas et C y c a d e a e si évolutio gemmae fructiferae et habitus
totius plantae.respiciatur-medium teneut.' Quo* gemmae fructiferae- evolutionem atti-
net, stigmata et stamina jam adsunt, non quidem perfects, ut in monocotyledonibus inveniuntur,
tamen eum usque in gradum evoluta, ut rudimenta ampliusi dim non possunt ; gemma
fructifera-mox ad.:*àlahastrum. transitum. faciena ordinem huuc perfectioribus plantis associât.
Huic plantarum ordini nostrh1 gênera Rotu la riâi,; Annudariai, B e c h e r a v qua fragmenta
H ip p u r id um , C e ra to p h y .llo rum , C h a ra , etc. adnumeramus.
-S e cu n d u s evolutionis , yegetabilium. g r a du s consistit in eo,
q u o d gemma in
e t g e n i t a l e s , d e-
seu folio acuminato
a la b a s trum tra n sm u ta t.a s it, q u o d p rim o , p a r t e s floralea :
n iq u e s,emen in s in u suo fo v et. Semen hoc unica cotyledone.
g e rm in a t .M o n o c o t y l e d o n e s plantae.
Indolem harum plantarum constituit organisatio foliorum, quae cum ea caudicis vel
trunci nondum e diametro opposita cernitur.
A-d te r tium et ultimum evolutionis vegptahilium gradum eae numerantur plantae,
quae duabus v e l p lu r ib u s c o ty le d o n ib u s d iv e r s im p d e fo rm a t i s , sempe r
tarnen oppo.sitis, g e rm in a n t , e t in q u ib u s^ o r g a n is a t io ac e v o lu t io fo l ip rum
cum ea t r u n c i v e l c a u lis jam p e r fe c te e diametro p p p o s i t a , o o n s id e r a r i
possunt.
Si omnes uwilbrando prolatas rationes simul' et quasi uria obtutu contemplamur, nullum
nobis d u b ium E q u is e ta c e a s ,, N ajad es et Cy cad eäs ob suam naturalem indolem
maxime affines esse, quamvis figura externa liabitusve superficialis maximopere.varians', contra
dicat, ideoquegqua ordines affinea unam quasi cohortem efficientes et gradatim in Mo-
n o c o ty le d o n e s transeuntes servandae.
His praemissis clare elucet, primaevam vegetationem in angustum primi evolutionis ve-
getabilium gradus spatium coarctandam esse, in quo tamen habita ratione climatis aërisque
maxime a hodiernis alienata vegetatio procerior et vigore opulentior fuisse videtur, quam nunc
climate permutato in iisdem ordinibus plantarum invenitur, etiamsi et bas ipsas climatis mu-
tationes ad novas plantarum formas progignendas conferre potuisse non negamus.
Si vero externam primaevo tempori adscriptarum plantarum formam, solam nobis in
ectypis relictam, seorsim a gemmarum evolutionc progressiva consideramus, singulas videmus
summa cum simplicitate incipere, et plerumque earn perfectionem assequi, quae transitum ad
sequentem ordinem indicare videtur, vel vice versa a forma perfection in simpliciorem de-
crescere, ut cum proxima conjungi possit. Nonnulla vegetabilia plane interiisse videntur; aliae
hucdum isolatae quasi orbatae conspiciuntur sociarum vel affinium detectionem expectantes,
multarum, quin plurimarum, nihil nisi fragmenta nobis supersunt.
Caeterum, quamquam tarn exiguam modo habeamus suppellectilem barum vegetabilium
reliquiarum, tamen si quis singula ectypa cum hodiernis plantarum generibus velit conferre,
quae microscopicis nituntur characteribus in ectypis vix unquam scrvandis, is profecto oleum
et operam perdet. Characteres vero ex organisatione externa petiti tantum in nostro opere
valent, nec facile quis dubitabit, in genere Lycopodiolite a clariss. schlotiieimio constitute,
vera L y c o p o d ia , in L e p id o d e n d r is et F i l i c i t ib u s veras F ili c e s , in Cala-
mitib u s E q u i s e ta , in A n n u la riis et R o tu l a r ii s N a ja d e s praefiguratas esse.
Vegetatio tertiariae formationis montium saxis cretaceis superpositae, ubi verae P a lm a e
A 2