obliqué insidens, basin versus sensim incrassatus, rectus ac laxiusculè florifer, supernè n u d u s, sub-
clavatus et secundum directionem laminæ spathæ curvatus. Flores monoici, n u d i, pauci tantummodo
feminei in latere antico spadicis infra copiosiores masculos, nullis organis rudimentariis sejuncti.
Masculi : stamina patentia, remotiuscula, infima pistillis contigua : filamenta brévia, crassa, sub-
conoidea, superiora sensim longitudine decrescentia aut subnulla : antheroe terminales, nephroideo-
globosæ, rimâ transversali semi-bivalves, valvulis inæqualibus, superiore minore inferiorem operculi
instar tegente. Feminei : pistilla pauca, sessilia, pressim contigua, libera. Ovaria obovoideo-globosa,
in ambitu laterata unilocularia, multi-ovulata : ovula ovoideo-oblonga, funiculis umbilicalibus brevibus
fundo carnoso cavilatis ovarii affixa, erecta. Stylus in quovis pistillo unicus, terminalis, filiformis : stigma
depresso-capitatum, subpeltatum, papillosum. Fructus : secundum Tozetti in Ann. Mus. Flor. I I. 2 ,
p. 67. capsuloe coriaceæ, uniloculares, seminibus duobus - quatuor globulosis, quæ tamen descriptio
cum naturâ non congruit. Secundum meas observationes sunt baccæ turbinatæ, supernè facie discoideo-
convexæ ibidem ambitu angulosæ e t in centro apiculo stylove instructæ, infernè mutuâ pressione
lateratæ, imæ spadicis parti insigniter incrassatæ insidentes, reliquiis spathæ emarcidæ dilaceratæ
adhuc velatæ, variæ magnitudinis, 3-8-spermæ. Pericarpium basi substantiæ crassioris magisque
carnosæ quam lateribus, intus succulentum. Semina magnitudine grani piperis n ig r i, fundo pericarpii
ope funiculorum umbilicalium crassorum indivisorum affixa, erecta, subglobosa s. hemispbærica,
longitudinaliter elevato-striata, basi hilo lato superficiali, in vertice cicatriculâ stomatis obsoletè
mucronata. Testa subcoriacea, statu siccato ferruginea, ad basin nuclei crassior. Albumen sub-
globosum aut lenticulari-convexum, læve, intus candidum, farinosum. Embryon axile ad extremi-
tatem superiorem, inversum, rectum, cylindricum, albidum , albumine baud multo brevius.
Veget. A r i vulgaris plané similis. Radix (sen potius rhizoma) est tuberosa, perennis, supernè folia squamis emarcidis
cincta infernè fibras radicales gerens, ovoideo-oblonga sive subramoso-repens. Folia petiolis longis infernè dilatato-
vaginantibus mutuo sese amplectentibus insidentia, dilatato-cordata sive hastata, ceterum indivisa, mixtinervia,
nervis basilaribus maximè divergentibus, laterabbus anastomosantibus, membranacea, glabra. Spadix e basi
vagiuanti pelioli solitarius, scapum elongatum terminans. Color spathæ e livido purpurascens.
Adf. Spatba infernè non hic longitudinaliter fissa sed tubuloso-integra, maximè vero proprio florum masculorum et
femineorum organismo a ceteris omnibus hujûs familiæ hocce genus distinguitur. Equidem ita existimo, illud
Aroideas vulgares tam arcto vinculo cum Pistiaceis conjungere, ut hinc conjicere possimus, eas non diverses
familias, sed banc quasi Tribum Aroidearum esse censendam. Ambo, quæ novimus, Pistiacearum genera, Pistia
scilicet et Ambrosinia baud ullâ aliâ re a ceteris Aroiieis différant, nisi quod spadix in illis longitudine cum spatbâ
confluons imâ basi in parle anticà unicum modo gerit pis till um, structura plané eâdem, qua Arisarum. An vero,
in structura simili organorum fructificationis, major minorve eorum numerus idoneam causam prccbet, cur diversas
familias statuamus ? — Equidem hoc eo minus probandum censeo, quo magis notum est, numerum pistillorum in
omnibus Aroiieis quam maximè instabilem esse, cujus rei vel Arisarum. luculentissimo est exemplo. Eorro, in hoc
genere organis femineis idem est situs, qui in Pistid et Ambrosinid. Quæ omnia horum generum inter se affinitatem
eorum que cum unâ eàdemque familiâ cognationem satis probare video tur.
Distrib. U traque species nobis cognita in mcridionalibus Europæ regionibus, altera etiam in Africa boreali reperitur.
l. A R I S A R U M VULGÄRE.
A. foliis cordato-sagittatis s. cordato-hastatis, spathae limbo apice acuminato incurvato.
Targioni-Tozzettx in Ann. Mus. Flor. I I. 2 . p. 6 6 . — Kunth. in Mém. du Mus. IV . p. 4 3 5 . — Spr.
Syst. Veg. IV . p. 768.
Arisarum australe Rich, im Arch. bot. 1833. p. 2 0 . tab. 2.
Arum Arisa/rum Linn. Sp. pi. p. 966. 15.'— Lam. Eno. bot. I II . p. 9. 8 . — Jacq. Hort. Schoenb. II.
p. 34. tab. 192. — W illd. Sp. pi. IV. p. 48 5 . 21.
Arum acaule, foliis cordato-oblongis, spatha bifida, spadice incurvo Linn. Sp. pi. 2 . p. 1370. —
Ejusd. Hort. Cliff, p. 4 35. — Van R oy. Lugd. Bat. p. 7 . 7 . — Mill. Diet. n° 4 , — S abbat. Hort.
Arisarum latifolium magus et alterum Bauu. Pin. p . 196. — Boerh. Ind. pi. Lugd. Bat. p. 177. —
T ournef. Inst. bot. p. 161.
Arisarum latifolium primumet alterum Clus. Hist. pi. II. p. 7 3 . — Ejusd. Pann. p. 303. — Lob.
Icon. 59 8 . — J. Bauh. Hist. pi. I I . p. 78 6 . — Raj. Hist. pi. I. p. 580. et II. p. 1211. 9.
Arum humile s. Arisarum latifolium majus Moriss. Hist. pi. I II . p. 5 4 4 . sect. 13. tab. 6 . fig. 15.
Arisarum serpentinum, rotundiore folio Barrel. Icon. 573.
Arisarum latifolium colubrinum Barrel. Icon. 1130.
Habit, in Mauritania, More», Italise, Lusitania?, Hispanisc, Provinciee Gallic® nemoribus. Ceternm lectorem ad acuratis-
simam hujus plant® descriptionem Richardi patris, quam et filius et Vir Cl. K urth in scriptis modo citatis prodide-
runt, relegatum volo.
OBSERVATIO.
Copia satis magna speciminum siccatorum ex variis regionibus, quæ præsertim in Herbario Parisiensi inspexi, cum
foliorum forinâ, magnitudine et substantia, turn spathæ magnitudine ac colore insigniter différant. Ihprimis quæ a V. Nob.
Hoffmarsegg ex Portugalliâ advecta sunt foliis triangularibus cordato-hastatis satis magnis, turn pedunculis petiolo fere
dimidio brevioribus, denique spathà fuscâ minore distinguuntur. Exemplum his plané simile sed læsum in Herbario
V. Cl. A. L. de J ussieu reperitur, anno 1717 in Extramadurâ siccatum, addita inscriptione. « Arisarum latifolium alterum
C. B . » In his itaque sinns baseos foliorum est levis ac dilatatus, cum in aliis omnibus a me inspectis exemplis profundus
est et admodum apertus. Merito igitur varietatem sistere possunt, latifoliam scilicet, fortasse specie ab A . vulgari diversam.
His foliorum magnitudine vix inferiora sunt specimina, a V..-C1. Desfortaires aliisque in Barbarin et septentrionali
Africæ orâ collecta. Hanc varietatem ob crassiorem foliorum substantiam crassi/bliam dico. Spatha ejus longissimè
pedunculata paulo major est quam A . vulgaris, in Europa meridionali crescentis, lætius purpureo-striata, limbo acumi-
natiore. Porro foliis apice subacuminatis insignitur, cum A . vulgaris sunt apice acuta s. obtusa, quin etiam rotundata,
ut v. c. in exemplo ab Abb. de J ussieu in insulâ Cyclopum reperto et mecum communicato : lobi baseos, ut A . vulgaris,
magis minusve sunt obtusi, æqui- s. inæquilongi, siuu magis minusve profundo aperto a se invicem distantes. Specimina
a Despreaux in Mored circa Modon collecta (in Herbario De Lessert) foliis nigro-maculatis, et alia ex insulâ Cwpreis in
sinu Neapolitano allata varietatem afram manifesto cum A . vulgari connectunt, ut dubius hæream, utri earum specierum
sint tribuenda. Frustra quoque operam dedi, ut collatâ utrâque varietate indagarem, an forte peculiari spadicis forma
distingui possent, cum hic, haud secus quam in A . vulgari, apice aut obiter tantum, aut sæpe satis validé incrassatus et
pro periodo inflorescentiæ magis minusve longus est.
2. A R I S A R U M PROBOSCIDEUM.
A. foliis cordato-hastatis, spathæ limbo apice filiformi-subulato declinato.
Arum proboscideum Linn. Sp. pi. p. 966. 14. — Lam. Enc. bot. I I I . p. 10. 11. — W illd. Sp. pi. IV.
p. 4 8 5 . 21 (excl. var. P- ad Ambrosiniam p e rtin en s). — Spr. Syst. Veg. I II . p. 768. 9.
Arisarum flore in tenuem caudam abeunte T ournef. Inst. bot. p. 1 6 1 .— P etiv. Gaz. tab. 129. fig. 21.
’—• Mill. Diet. n° 3. ■— Sabbat. Hort. Rom. 2 . tab. 78.
Arisarum minus proboscideum Bocc. Mus. II. p. 61. tab. 50. — Raj. Hist. pi. I. p. 580. 9.
Arisarum latifolium minus repens cespitosum Barrel. Rar. 182. e t Icon. 1150.
Habit. In monte Apennino. Nostrum Herbarium habet exemplaria a Gussohe in saltibus nemorosis prope Cajetam et
Stabiam collecta; unum quoque a Jaubbrt in ripa lacus Castel Gandolfo in Etrurid repertum.
OBSERVATIO.
Differt base species a priori cum spatha acuminata multo longiori, turn maximè spadice acumine magis incrassato ibique
leviter muricato. An Arum Pyrenceum Lapeyr., mihi nonnisi brevi Cl. Sprergel (1. c. 7.) diagnosi notum, pariter ad
hocce genus sit referendum et ab A . proboscideo satis differat, diligentior ostendet investigatio.