subangulatæ, truncato-obtusissimæ, flavescentes, glabræ, bilocularcs, supra duobus poris sub-
rotundis polliniferæ. Flores fem in e i : et ipsi confertissimi, totidem pistilla nuda constituentes.
Ovaria subturbinato-globosa, supra discoideo-convexa et purpurascentia, latere varié angulata
et décolora, carnosa, glabra, bilocularia. Ovula in singulis loculis solitaria, angulo interno affixa,
ascendentia, in extremitate inferiori torulosa. S tigm a sessile, crassum, subdidymum, quasi ex
duobus coadunitis conoideo-obtusis papillosis formatum. Baccas maturas equidem non vidi .
immaturæ erant ovoideo-turbinatæ, duobus seminibus intus plano-excavatis, in dorso convexis.
EXPLICATIO FIGURARUM.
Tab. 34. A . Tuber magnitudine admodum reductum, ut et folium B. — C. Inflorescentia, magn. nat. — D. Spadix
spatha denudatus, itidera magn. nat., ceteris figuris magis minusve magn. auetis. (Latodr plantam , Blume analysin
del.)
1. Anthera. — 2. Pistillum. — 3. Idem transversè persectum. — 4. Idem longitudine persectnm. — 8. Semen nondum
maturum interna facie conspectum.
s. AMORPHOPHALLUS SATIVUS.
Tac ca sa tiva . T ac ca. Rumph. H e rb . Am b . V . p . 324. (figura Tab. 112 adjuncta mala est, nec fortasse
hue referenda ),.
Habit. In Moluccis insulis, ubi inter radices edules refertur, atque hune in finem præcipuè in Banda atque orâ orientali
insulæ Ceram simili labore colitur, quo quædam Dioscorideæ. Nomen Malaicum est Tacca, quod Rtmpnios ab Amboi-
nico Tàa, Bandicè Tofa dérivât. Malaici quidam hanc plantam vocant Leeker, Balienses Ty.
OBSERYATIO.
G um Ruhphius neque spatham nec spadicem descri bit, ne character quidem hujus speciei determinari potest, quæ tarnen
procul dubio ob scapum pedes très et dimidiùm longum A . gigànteo magis affinis est, quam A . campanulato. Ceterum
sequentia è descriptione Rdhphiana excerpta eam utrisque longé humiliorem esse doeebunt.
Descr. T u b e r paniculo inverso simile, nonnunquam sphæroideum, interdum formæ irregularis, gibbis
et nodis, e quibus plerumque solitarius excrescit petiolus, aut si duo inde aut très oriuntur,
unus tantummodo ad perfectionem pervenit. In agris fertilibus tuber hoc ad magnitudinem
casei Edamensis (itaque circiter capitis pueri annotini) crescere solet, supra in medio cum
cavitate, cui petiolus insidet et hic fibris multis dependentibus albidis circumsessum, quæ in
inferiori ejus facie non deprehenduntur, — externè rufum epidermide tenui tectum, interné
albidum aut parum rufescens. P e tiolus 2-3 pedes altus, rectus, ultra digitum crassus, cylindraceus,
herbaceus, substantiæ succosæ, rugosus, punctis asperis obsessus, atque hic præterea maculis
albidis magnis instar pellis serpentis insignitus, apice in très ramos radiato-expansos divisus,
qui conjunctim trium ferè pedum latitudinem complectuntur. Singuli horum ramorum iterum
in binos minores sunt subdivisi, folium exhibentes inæqualiter pinnati-partitum, costâ crassâ
albidâ, pro loco Crescendi plures paucioresve gerens lacinias inæquales atro-virides glabras nitidas,
nervis multis parallelis ad margines arcuato-confluentibus, quarum inferiores sunt minores.
Plantæ cultæ non proférant inflorescentiam ; at ubi sibi relinquuntur, postquam emortuus est
petiolus, exoritur sca p u s altitudinis trium cum dimidio pedum, ultra pollicem crassus, ex viridi
cinereus, non maculatus, terminatus spadice (quem Rüïiphiüs belgicè Move appellavit) ultra
spithamam longo, arctè obsesso baccis oblongis, sessilibus, semimaturis olivis minoribus,'infernè
latioribus quam supernè fermé marsupii instar, primo viridibus, deinde luteis, tandem lætè
rubentibus. P e r ic a rp ium molle, rubrum;, duobus seminibus plano-convexis lævibus e viridi
nigricantibus alterâ extremitate fissis, aliquando uno tantum semine, quod muscis quibusdam
sive insectis noxiis conforme esse refert Rumphius.