versalis os tendit oophora, peractâ démuni fecundatione magis magisque intumescenti-reflexa,
quæ in floris ovariis tantum laminas angustas, semibifidas, ovulis creberrimis obtectas, sistunt,
versus quas innumeri fasciculi tubulorum fecundantium e sumrùâ cavitate ovarii descendunt.
Bacca siliquæformis, cylindrica, rarissimè obsoletè triquetra, basi gynostemii apiculata, carnosa,
esuturata, lævis, rubicunda, indehiscens, seminibus innumeris partim in ambitu spermophororum
crassorum^ pulposorum, partim in axe fructus, quâ spermophora inter se confluunt, sine ordine
nidulantibus. Semina minutissima, multilateralia, vertice in extremitate inferiori funiculo umbi-
licali perbrevi affixa, lenticulari-compressa, subrotunda vel obovoidea, nitida, raphe excurrenti
filiformi et in extremitate inferiori cicatrice obsolelâ stomatis notata. Testa nucleo multo amplior,
fragilis, brunnea, obsoletè striolata. Nucleus lenticulari-compressus, subrotundus vel turbinato-
ovoideus, cuticulæ tenerrimæ arachnoideæ decolori inclusus, carnosus, albidus, exalbuminosus.
Huic Capiti, jam anno 1835 ineunte conscripto, hæc addenda est animadversio, Virum 111. L indley in
alterâ editione libri præstantissimi Natural System o f Botany, London 1836. p. 341 Genera Vanilla
Sw. et Epistephium Kth., ob causas supra relatas, a ceteris Orchideis disjunxisse et tanquam pecu-
liarem Ordinem, Vanillacearum scilicet exposuisse. Nos autem, ob simillimam organorum fructifica-
tionis fabricant, satius judicavimus, hæc, tanquam Tribus, Generi illi adjicere. Ceterum et sequens
Genus ad Tribum Vanillearum videtur referendum, seminibus margine membranaceo cinctis diser-
tissimè ostendens, hanc Tribum ceteris plantis Orchideis quam maximè esse affinem. Novi hujus Generis
typum exhibet planta magnitudine spectabilis, quam Cyrtosiam altissimam nominaveram et hoc etiam
nomine in tab. 70 hujus libri depingendam curaveram, quum nuper admodum, speciminibus cum
fructibus acceptis, intellexi, eam, quamvis intimé cum Cyrtosiâ conjunctam, tarnen ab hac esse
secernendam, utpote gynostemio apice incrassato non dilatato-cucullato, fructibus capsularibus non
baccatis, et seminibus membranaceo-marginatis præcipuè diversam.
ERYTHRORCHIS b l .
Perigonium pentaphyllum, erecto-conniveD s. Labeilum ecalcarätum, coneavran,ima
basi ungui gynostemii concretum : limbo erecto, sublobato. Gynostemium brevissime
unguiculatum, subincurvum, clavatum. Anthera terminalis, opercularis, bilocularis.
Pollinia duo, conduplicata, sobdiuscula, libera. Cäpsulce siliqnaeformes, inanes, rimis
2- 3 longitudinalibus debiscentes. Semina membranaceo-marginata.— Herba terrestris,
aphylla. Caules sarmentosi, nodoso-articulati, ad nodos radicantes squamis solitariis,
pro foliis, instructi. Flores laxe spicati.
ERYTHRORCHIS ALTISSIMA. Tab. 70.
Cyrtosia altissima Bl. B'ydr. Flor. Ned. Ind. p. 396 (et hoc nomine in tab. 70 hujus libri depicta).
— Lindl. Gen. and Sp. Orchid, p. 26.
Habit. In occidentalibus Javce provinciis in sylvis, proesertim montium calcariorum, veluti in montibus Sorilu. Etiani in
agro Preangerano hanc speciem magnitudinc insignem mense Augusto florentem inveni. Hortnlanus Zippeliüs eam
cum fructibus circa Djatsinga collegit, quibus mihi persuasum est, hanc plantam a Genere Cyrtotid esse abdu-
cendam. Fructuum analysin alio loco hujus operis adjicere conabor.
Descr. Radix e congerie fibrarum carnosarum crassitie digiti formata. Caules ramosissimi, arboribus
alligati, ad 50-120 pedum longitudinem succrescentes, pennä anserinä crassiores, teretes, flexuosi,
obscure nodoso-articulati, substantiae exsuccae carnosae, sordidè rubescentes, glabri, aphylli, sed