OBSERVATIO.
Hoc genus in honorem Antonii Todd. T homson a V. Cl. W allicu ita nomiuatum est, quiin annotatione operis sui splendi-
dissimi monuit, ne fortè confunderetur cum Thompsonid Roberti Brown e familia Passiflorearum, quam De Candolle in
Prodr. Syst. Veg. I I I . p. 337 ad Deidamiam retulit. Quodsi nihilominus Thompsonia Rob. Br. genus a Deidamia diversum
esset censen'dum, utriusque generis nomen, licet tantum non idem, satis tarnen differret, ut ita memoria duorum virorura
egregiè de botönioes studio meritorum servaretur, nequeillud rautari fas esset. Sequentia e Wallichii descriptione sunt
desumpta.
i. THOMSONIA NEPALENSIS.
Descr. Planta erecta, carnosa, glabra. Tuber magnum, placentæforme, depresso-orbiculatum, vertice
fibris pluribus crassiusculis comosum. Folium magnum, solitarium, petiolatum, umbraculiformi-
bipinnathtrisectum (tripartito decomposilum) : segmenta secundaria (pinnis)lanceolata, acuminata,
2-3-pollicaria, atro-viridia, subtus reticulato-penninervia, exteriora sensim majora, extima nunc
pinnatipartita. Petiolus crassus, cylindricus, scapo minor : rachides profundè sulcatæ, a segmentis
decurrentibus submarginatæ. Scapus 1 - 2 - pedalis, cyliûdraceo-attenuatus, pallidè viridis, pur-
pureo-variegatus, infernè squamis duabus inæqualibus membranaceis rufescentibus obtusis laxè
involutes. Spatha erecta, sexpollicaris, coriacea, crassa, cymbiformis, obtusa, infernè conyoluta,
supernè cucullata, extus atro-viridis, intus yiridi-flayicans. Spadix arrectus, clayatus, obtusus,
longitudine spathæ, basi semipollicari femineus, inde usque ad medium masculus, denique
parte tripollicari crassiore densè obsitâ tuberculis verrucæformibus inæqualibus flàvidis. Antheroe
sessiles, densissimè aggregate, 4 aut 5 stellatim fasciculate, oblongæ, leyiter compressæ, in
yertice truncato munitæ glandulâ (sive potius crista connectivi prominentis) oblongâ transversali,
camosæ, flayicantes, intus quadriloculares, loculis angusto-tubulosis, per paria oppositis, in
yertice ad latera glandulæ utrinque poris duobus tumido-marginatis déhiscentes. Ovaria crebra,
ovoidea, foveolis spadicis subimmersa, densè spiraliter digesta, unilocularia, ovulo solitario
erecto. Stylus cylindricus, subincuryus, ovario yix longior. Stigma crassum, carnosum, subla-
terale, trilobum; lobi triangulares, acuti, tumido-marginati, subvalvatim conniyentes, æquales.
Quamvis mihi non esset in animo plura huic addere Capiti, tarnen in fine ejus de genere quodam
Indiae orientali proprio breyiter agere constitui, quo una ex analysibus in Tab. 36 expressis spectaf,
et cujus, quod ad structuram organorum fructificationis, intima est affinitas cum utroque genere e
Tribu Thomsoniearum, de quo proxime lociiti sumus. Hoc genus vix nomine notum est Aglaonema
Schtt. e Tribu Anaporearum, quod accuratius hie spectabimus et in eo simul cuidam Aroideamm,
a Rumphio nostro descripte et depicte, necdum vero in libris systematicis scientise amabilis receptae,
suum locum assignabimus.
XVI. AGLAONEMA.
S chtt. in Melet. bot. I. p. 18. XXIX. (1).
CHARACTER ESSENTIALS.
Spatha subconvoluta. Spadix continuo-androgynus : organa rudimentaria antheris
(1) Aglaonema Schtt. « Spatha hians, tandem reel usa. Spadix infernè pseudo-hermaphrod itus. Ovaria T-locularia, ovulo
unico fundo affixo. Stylus vix manifestas. Stigma placenliforme concavum.
Indica fortassis planta, erecta, petiolis fere ad apicem usque vaginatis, Inminis oblongis, pedunculis brevissiinis,
spathâ albidâ suaveolenti.
Ag. inlegr{folium Schtt. (Arum inlegrifolium Link.)»
AGLAONEMA. 151
conformia. Antheroe imâ fasciculatiiji-concretæ, in vertice quadriporosæ. Ovaria libera,
ovulo solitario, basifixo, anatropo. Stigma sessile, discoideum. Baccoe monospermæ.
Embryon exalbuminosum.
CHARACTER NATUR ALIS.
Spatha monophylla, erecta, concava, imâ parte conyoluta, decidua. Spadix pedunculatus s. imâ
nudus, crassus, cylindricus, obtusus, rigidus, confertissimè floribus monoicis nudis obsessus,
basi femineâ solummodo persistente. Flores masculi : antheroe creberrimæ, contiguæ, sessiles, quinæ
aut septenæ in fasciculos concrete, crassæ, solidiusculæ, truncate, compresso - quadranguläres aut
varié obtusè-angulosæ, nisi numerus earum mutilatione sit deminutus quatuor loculos polliniferos
bilaterales, geminatim inter se discretos, abbreviato-tubulosos, parallelos, gerentes, qui in ipso anlhe-
rarum yertice per totidem poros rotundos aut lunulares pollen farinosum emittunt. Flores hi masculi
majorera spadicis partem, postea destructam et déciduam, occupant, quorum fasciculi inferiores
interdum loculis polliniferis sunt destituti ac plané steriles, licet fertilibus conformes. Flores feminei:
numéro longé minori quam masculi, nüllo inter hos inlervallo. Ovaria ovoideo-globosa, libera, pres-
sione mutuâ perpaulum laterata, inferiora insertione obliquâ deorsum subgibbera, carnosa, lævia,
loculamento unico, cujus fundo ovulum solitarium anatropum sessile inhæret. Stigma sessile, magnum,
crassum, orbiculato-discoideum, licet exsiccalum et marcidum persistens. Baccoe glomerate, elongato-
ellipsoideæ, monospermæ. Pericarpium parum crassum, succulente-carnosum. Semen inversum,
vertice in extjremitate inferiori affixum, ellipsoideum, læviusculum, latere ventrali chalazâ magna
depressâ, raphe e basi seminis hinc assurgente obtectâ, exsculptum, exalbuminosum. Embryon figura
seminis, constans corpore solido carnoso, ad imam partem squamulas nonnullas imbricatas, alias
àliam obtegentes, gerente.
Veget. Stirpes biennes aut etiam perennes, glabræ, caudice simplicissimo, cylindraceo, elongato, infernè radicante,
supernè frondoso. Folia oblonga, indivisa, laterinervia, petiolis vaginanti-amplexicaulibus. Spadices axillares el
terminales, scapis ad basin spathellatis suffulti, in primo efflorescentiæ stadio odorem gravem, subnarcoticum,
cetèrum non insuavem et florum quarundam Magnoliacearuni baud absimilem, spargentes.
Adf. Quâtenus genus hocce a Caladio Vent, différât, manifestum est, si conformatio florum et inasculorum et femineorum
utriusque generis inter se comparetur. In Caladio antheræ reverâ e pluribus sunt compositæ intimé in unum corpus
prismaticum unitis, ad latera loculis polliniferis longitudinalibus ibique sese aperientibus. In antheris Aglaonemoe
licet quoedam proclivitas ad talem coadunilionem conspiciatur, hæc tarnen non nisi ad basin earum pertinet. Cum
hic porro loculi ipsi antberarum substantiae sive potius lateribus earum utrinque involutis sint immersi, non ut in
Caladio extrorsum dehiscunt, sed per poros in facie superiori antheræ ipsius. Quod ad flores femineos, ovaria in
Caladio ovula multa oophoris parietalibus affixa continent, itaque longé différant ab iis, quæ in Aglaonemd obser-
vantur. Est et aliud Aroideamm genus, a Schottio Diejfenbachia nominatum, quocum nostrum cum Crescendi modo,
tum ovariis pariter uniovulatis magis etiam congruit. Structura vero antherarum in Diefferibachid prorsus est
diversa, ut suo loco disertius indicabitur. Ceterum hocce genus inprimis insignitur seminibus acotyledoniis, qualia in
Amorphophallis et quibusdam Dracontiis reperiuntur. Horum nempe structura plané eadem est, quæ in Amorpho-
phalli s , hoc tantum levi discrimine, quod squamulæ inferiorem embryi extremitalem occupantes in hoc genere
formæ sint planæ, in altero illo subcucullatæ. In hac seminum conformatiône primo Certain consensum cum
Ruppid maritimd Linn. agnoscere mibividebar; deinde vero mutavi sententiam, quod hæc quidem sunt exalbu-
minosa , neo vero acotyledonea, et contra squamulæ Aglaonemoe et Amorphoplialü non habendæ sunt partes eôtyle-
donares, sed tantum accessorise, extremitatem embryi radicularem obtegentes. Pars, quam V. Cl. Gærtner de Fruct.
et Sem. pi. I I . p. 23. tab. 84. in seminibus Ruppioe marilimoe vitellum nominal, haud procul dubio alia est, ac ipsum
embryon, ex cujus vertice sulco exsculpto processus parvus teretiusculus conicus sive cotyledon exoritur, quam
Gærtner embryon ipsum esse censuit.
Distrib. Species cognilæ duæ paludosas silvas insularum Malaicarum et Moluccarum inhabitant, quibus accedit tertia,
valdè dubia, quæ insulas Philippinas habitai.