RUMPHIA.
depresso-globosa, subcubica, carnosa, superae aeque ac Stylus termiualis fere semipollicaris clavalus
dcciduus . glabra ac purpurascentia, intus loculis binis, raro ternis, uniovulatis. Ovula ad basin
angulo interno loculamentorum affixa, ascendentia, obovoidea, anatropa. Stigma valde incras-
satum, amplum, carnosum, depresso-sub-bi- aut tri-lobatum, flayescens, papilloso-velutinum.
Fructus mihi incognitus.
EXPLICATIO FIGURARUM.
Tab. 32. Inflorescentia cum tuberc magn. nat. (uti et Tab. seq. a pi cto re Latodr del.)
T ab. 33. A. Folium minus amplum a petiolo sejunctum, magn. nat.
1. Spadix cum spalhà plané explanatà, imâ sejunctâ, ut sequens figura magu. nat. — 2. Spadix longitudine resectus.
— 3. Ànthera, ut reliquæ magn. auctà. — 4. Eadem magis a latere conspecta. — 6. Eadem longitudine dissecta. —
6. Eadem sectione transversa. — 7. Pistillum cum stigmate subbilobato. — 8. Idem, cui stigma est subtrilobatum. —
9. Ovarium transversa sectione. — 10. Idem longitudine dissectum.
2. AMORPHOPHALLUS DUB1US.
A. petiolis glabris, spathâ spadice supernè rotundato-obtuso longiore.
Dracontium polypkyllum D enst. (haud Link. ) Clav. Hort. Mal. p. 38.
Schena. Hort. Mal. XI. p. 35. tab. 18. •
Dracunculus Zeylanicus, polyphyllus, caule loevi, ex viridi et albo variegato Tournée. Inst. bot.
p. 161 et B urm. Thés. Zeyl. p. 90 (cujus tarnen Synon. Markgr. , Hort. Beaumont et P lukn. exclu-
dantur).
Dracontium Zeylanicum ramoso folio caule ex viridi et albo variegato loevi P aul. H ermann. Par ad.
Batav.p. 90.
Habit. In arenosis Malabariæ et si postrenia citata hue pertinent, id quod vix addubitäre licet, etiam in Zeylaniä.
OBSERYATIO.
Character hujus speciei supra indicatus ex unâ Horti Mal. figurä et descriptione, ad quam lectorem relegatum volo,
desumtus est. Argumenta, quibus inducor, ut eam ab A . campanulato diversam existimem, hic repetere nolui, propterea
quod ea jam ante descriptionem illius speciei exposueram. Ceterum pistillorum in figura Breédiara delineatio confirmât
meam sententiam, quare earn ad hanc sectionem referendam censeam. A Pablo Hermarro etiam 1. c. hue relata est Schena,
nec vero Mulenschena Horti Mal., quod probat, Cohhel. in Hort. Med. Amst. p. 99. hæc nomina confudisse, quemad-
modum supra jam doeui. Hanc^ equidem sectionem locupletari posse censeo planta zeylanicâ jam a Pablo Herharro
memoratà, quæ sanè A . campanulato magis quam A . dubio affinis est. Hæc idem est, quem Lirræds in Fiord Zeylanicd suâ
p. 198 sub n° 422 memoravit, « Dracunculus Zeylanicus polyphyllus max imus, caule trifido Tournee. Inst. bot. p. 161 et
Bdrh. Th. Zeyl. p. 90, » id est Dracontium Zeylanicum, ramoso fflio, maximum Farad. Batav. Hem . Hue autem Lirræds
eodem loco sub ß refert Dracunculum non spinosum esculcntum Borh. Thés. Zeyl. p. 89, in notis addens : « plantes a et ß
» cert'e eoedem in Herbario Herharri. » Hoc vero vehementer dubitare licet : vix enim Dracontio Zeylanico, ramoso folio,
maximo Herh. pétioles lævis tribui potest, cum ipse Hermann, hanc plantam non admodum absimilem Dracontio Zeylanico
ramoso folio, carde ex viridi etflavo variegato, aspero Farad. B at. p. 89 (quod noster est A . giganteus) censuerit, neque si
ab eo petiolis non tuberculato-éxasperatis differret, hoc notare discrimen omisisset. Contra Dracunculo non spinoso
esculenlo Bdrh. sive Dracontio Zeylanico, non spinoso, qsculento Herh. M us. Zeyl.p. 21, cujus folium ex Herbario J . Bor-
harri ante oculos habeo, petiolus plané lævis est neque folium maximum dici potest, quod, me quidem judice, non
alii plantæ est tribuendum, quam A. Zeylanico infra describendo. Quorsum autem altera ista Aroidca, ab Herharro in
Pàrad. Bat. p . 89 et 90 copiosius descripta, referenda est, cum sané hujus sit generis? — Si quæ 1. c. de inflorescentia
dicuntur accuratè considerantur, magna quidem ejus cum A . campanülati, inprimis quod ad spatham, apparet similitudo;
nec tarnen quæ de magnitudine spadicis aut de formé et colore apicis ejus nudi referuntur cum A . campanulato congruunt.
Hæc enim legimus : « spadix (pistillus Herh.) inflavescentem et dense conge»tarn uvam oxibat, qui quo ceteris longitudine
” inf erior eo quoque crassitudine superior erat. »Hujus itaque speciei dubiæ, quæ non absurdè A . leucocephalus yocari
posset, determinatio illis qui denuo Zeylaniam lustrabunt inprimis commendata sit.