SECT. I. MYRISTICA.
Antheroe per totam longitudinem in columnâ cylindraceâ connatæ. Stigma emarginato-
subbilobum. Cotyledones plicatæ.
1. MYRISTICA FRAGRÂNS. Tab. 55.
M. foliis oblongis acuminatis basi subacutis glabris, pedunculis axillaribus ( aut supraaxillaribus)
i — s. paucifloris, perianthiis urceolatis, fructibus nutantibus obovoideo-
globosis glabris Houtt. N a t. Hist. ( 1774) Voi. I I . Part. I I I . p . 333.
Myristica officinalis Link. fil. Suppl. (1781)p. 265. — Gærtn. de Fruct. et Sem. pi. I .p . 194. tab. 41
(exel. Synon. Hort. Amb.).— Hooker exot. Flor. I I . n° 155 et 156.
Myristica moschata Thunb. in Act. Holm. 1782. p. 45. — Ejusd. nor. Gen. in Dissert. 1784. p. 83.
— Ejusd. Dissert, de Myristicâ 1788. p . 3. —W illd. Sp.pl. IV . 2. p. 869. — Bl. Bydr. Flor.
Ned. lnd. p. 575. — S pr. Syst. Veg. I I I . p. 64.
Myristica aromatica Lam. Act. Paris. 1788. p. 155. tab. 5-7. — Ejusd. Ene. bot. IV. p. 385.
La Muscade Sonnerat Voy. de la Nonv. Guin. p . 194. tab. 116-118.
Nux myristica. Pala. Rümph. Herb. Amb. I I. p. 14. tab. 4.
Nux aromatica, vulgo Moschata J. Baue. hist. pi. I. p. 255.
Nux aromatica femina J. Baüh. hist. pi. I. p. 264 (cum figura a Clüsio repetilâ).
Nux moschata fructu rotundo C. Bauh. Pin. p . 407. — Raj. hist. pi. I I. p. 1523. — Flur. Almag.
p . 265. tab. 209. fig. 1.
Nux moschata A Costa Aromat. ed. lat. Clus. p. 263. — Blackw. tab. 353.
Nux myristica femina Clus. exot. p. 13. cum fig.
N u x Aromatites Garc. ab Hort. hist. Arom. ed. lat. Clus. p . 178.
Pala sive Palla Malaicorum, arbor mascula etiam Pala boy.
Habit. Sponte crescens hæc arbor in nonnnllis tantum insulis Moluccis inter meridiem et orientem sitis at que in orâ Cera-
mensi reperitur; nunc vero per totum Àrchipelagum Moluccensem est dispersa, licet ejus cultura parvis quibusdam
insulis Præfecturæ Bandan, scilicet Lonthor, Bandan-Neyra et PFay, sit limitata, terribilem ilium mon tem ignivomum,
de quo supra pag. 175 in nota mentionem fecimus, circumjectis, in quarum plantariis ordines arborum Myristicarum
in quincuncem sunt directi et altis arboribus, plerisque e genere Canarii, quibus, quo liberior aëris sit meatus,
inferiores succiduntur rami, defenduntur. Cum vero complures lectorum sedem tarn insignis culturæ accuratius
cognoscere copient, idque longé melius fideli picturé, quara accuratissimé descriptione, fieri potest, illis in Tab. 5S.
prospectum inter alios pulcerrimum insularnm Bandanarum exhibeo. Hunc ingeniosissimus pictor Paten e septo
Laut-Takka in occidentali promontorio insulæ Bandan-Neyra ad radices montis, qui Papenberg dicitur, delineavit
itaque prope litus, qnod hic illic magnificentissimis Pandanit est ornatum. Dextrâ mous fumans Gunung-Apie,
sinistré pars oppidi Neyra cum arce Belgicâ. conspicitur et pars insulæ Lonthor cum septo Orang-Datlang, cujus
egregium prospectum supra laudavimus, in recessu e mari assurgit. Etiam in Java, Sumatra, Bengalia, insulis
Borbonicis, Madagascariâ, nec non in quibusdam partibus Indiæ occidentalis hodie colitur, neque tarnen eodem
successu, quo in dilione Bandana. Etenim plantaria a me in Java consita, licet jam quarto anno ad satis magnam
snccrevissent altitudinem et fructum ferre coepissent, quod ad virtutem tam macis quam nuclei, nullo modo cum
illis, quae in Bandé gignuntur, poterant conferri. Toto ferè anno autem hmc arbor invenitur Hörens et fructus ferens,
quibus novem mensibus, ut ad plenam perveniant maturitatem, opus est. In insulis Bandanis 1er quovis anno
colliguntur ; præcipua messis fit mense Julio exeunte aut Augusto, altera Novembri, tertia Martio exeunte aut ineunte
Aprili, Semina statim crassis pericarpiis liberata cum domum transportata fuerunt, arillus sive Macis cultro dera-
ditur et postquam per dies aliquot in sole siccalus et aqué mariné conspersus fuit, in saccis ( qui Sohhol dicunlur)
firmiter consarcinatur, ut deinde navibus imponatur. Ipsa semina polius leni igne in fumo rité oxsiccantur, ad
quod trium quatuorve hebdomadum spatium requiritur, tum dura eorum testa contunditur, nuclei sive nucos
moschatoe officinales exquiruntur et aquæ calce vivé mixté aliquoties immerguntur, quo melius carie intacti
mancant. Sic etiam dölia, quibus infunduntur, prius interné mixturé e calce vivé cum aqué oblinuntur. — Nucos
moschata ab insulanis Pala s. Palla, præposité sæpe voce Boa, i. e. fructus, nuncupantur : Macis sive Arillus
dicitur Bonga-Pala, aut Boncus aut Sarong- sive Saronie-Pala, quod saccum sive integumentum nucis significat.
Præterea varielatibus quibusdam fructus varia indunt nomina, quorum præcipua hæc sunt : 1° Pala Bacamhar aut
Pala kende-kende-, i. e. nuces geminæ sive didymæ, quarum pericarpia binis sulcis in verlice decussatis aperiuntur
et bina semina plano-convexa continent. 2° Pala-Pentsfurie, i. e. nux furunculi, cujus semen est formte irregularis
ac testa incompleta, ut nucleus, totus aut ex parte, ipso arillo sit obtectus. 30 Pala-Rudja, i. e. nux regia, semino
perparvo sed arillo maximo prædita.
OBSERYATIO I.
Non existimandum est, hujus tantummodo speciei Arillum et Nucleum virtutibus gaudere gratè-aromaticis; aliæ quoque
nonnullæ, in his duæ sequentes, satis copiosè, 'aliæ autem longé minus bac virtute sunt præditæ. Ad has e. c. referenda
est M. succedanea, air© loco commemoranda, nec non arbor ilia insularum Luzonicarum, quam C a hello in Raj. Hist,
pi. I I I . Append, p. 58 veras Nuces moschalas ferre perhibet, licet earn a M.fragranti differre manifesté probenl quæ do
illérefert, unde etiam inlelligi potest «semina ejus post unum annum esse inodora, imo nec post biennium aliquid
» aromatici sapere aut spirare. » Quod si arbor Philippins révéra esset M. fragrant, hæc confirraarent, quæ de eâ
memoriæ prodidit Rumphios 1. c. p. 17., scilicet, quo longius ab insulis Bandaüis crescat, generosam hanc arborem eo magis
degenerare, semina seiisim minora, folia vero majora fieri. Equidem fatear necesse est, specimina arborum diversis-
simis terræ regionibus excultarum haud ita foliorum magnitudine a Bandanis differre, ut plantam a Camello memoratam
aliqué veri specie M.fragrunli accensere possim, eo minus, quod illic spontanea crescit atque inflorescentié etiam' ab bac
recedit. Itaque earn speciem nondum descriptam esse censeo, cui nomen M. spuria inditum velim, licet imperfeclissimè
nota sit ex annotationibus citatis, quarum summa hue redit. Ab Indis Dooghan, Dunghan et Gonogono dicitur. Est arbor
magna, frondosa. Folium laurino latius, spithamæum, mucronatum (ut videtur, acuminatum), variis nervulis exornatum,
in arbore adulté compositum ex decem vel duodecim sociatim- vel alternatim-dispositis. Fructus raceraatim fert magnitudine
minoris Pomi Misniaci aut Persici majoris, pericarpio constantes crasso, carneo, ut Persicum, saporis aciduli
cum adstrictione, sulco in binas valvas déhiscente. Macis durum semen obtegens primo est flavens, inox lælè purpurea.
Succus sanguineus incisionibus e trunco collectus Sanguini Draconis substituitur et in collutionibus in dentium dolore ad
dentes vacillantes confirmandos, in aphthis aliisque oris exulcerationibus utiliter adhibetur. Quædam ei videtur esse
similitudo cum Myristicâ, mihi tantum e speciminibus Cohmersoni in Herbario Parisiensi servatis noté, quæ, nisi ad
M. philippensem Lam. referenda sint, ineditæ certè speciei sunt annumeranda. Patriam quidem non annotavit Commbrson,
•sed e nomine adscripto : Muscadier pallabois, quod Malaicæ videtur originis, suspicari licet, illam aut Archipelagum
Moluccensem vel Malaicam, aut Madagascariam habitare. Hanc nomine M. Commersoni paulo accuratius describere libet.
Ramuli illi sunt crassi, infernè cylindracei, fusci, glabri, rugosi, sursum obsoletè tetragoni et ad apices cum foliis nondum
explicatis, pedunculis floribusque pubescentia ferrugineâ subvelutiné obsessi. Folia maxima, pedalia et ultra, 3-A poil,
lata, oblongo-lanceolata, obtusè-acuminata, basi inæquali-attenuata, coriacea, glabra, subsimpliciter-venosa, discolora,
supra nitida, infra canescenti-glauca : vente creberrimæ (vigintiferè utroque latere) in paginé superiori sunt aciculato-
immersæ,in adversé, ubi præcipuè costa eminet, prominulæ, et ut videtur, flavido-virescentes. Petioli crassi, compresso-
teretes, facie interné canaliculati. Cymoe pollicares, in ramulorum apicibus alternæ, in speciem corymbi approximate,
trifidæ, imé atque ih divisionibus trifloris et pedicellis lateralibus brevissimis cicatrice semicirculari, paueifloræ. Flores
(in exemplis a me exploratis cuncti feminei) sub perianthio bracteé lata valdè abbreviatâ appressé fugacissimé instructi.
Perianthium ovoideum, ore bi- aut tri-fidum, substantiæ crassæ carnosæ, imé çircumscisso-deciduum : laciniæ erectæ,
ovatæ, concavæ. Ovarium ovoideum, ferrugineo-subvelutinum. Stigma terminale, sessile, emarginato-bilobum, lobis
t ri an gui ari-o va ti s , imberbibus.
OBSERYATIO H
Cum in horto botanico Javanico agrum his arboribus consevissem, aniraadverti omnes ferè arbores novellas primis annis,
cum florere coepissent, majorem partem masculos et paucissimos aut nullos simul femineos ferre flores et adultiori démuni
ætate sexum, ad quem pertineant, sive femineum, seu masculura, minus ambiguè prodere. Cum his congruunt quæ obser-
vavit Y. 111. Hooker in Exot. Flor. I I . 155 in noté* e MS. Roxburghi desumta, in horto botanico Calcutta} duas arbores
8eptem annorum prioribus duobus annis, cum florerent, nonnisi masculos, deinde vero tantum femineos flores fertiles
genuisse.
D escr. Arbor ad altitudinem 30-40 pedum crescens, ramis divaricatis non admodum crebris, crassis,
ramosissimis, comam pulcerrimam ovoideam obtusam formantibus. Cortex trunci non crassus,
extus nigro-fuscus et tenuiter aciculatus, intus rubens, perinde ac folia modicè aromatica, inci-
sione succum rubicundum in aëre coagulatum et in colorem atro-sanguineum transeuntem
stillans. Ramuli tenues, debiles, teretiuSculi, ex virenti-cinerei, glabri. Folia alterna, subdi-
sticha, patentissima, petiolis semipollicaribus teretiusculis facie interna sulco angustissimo exaratis