76 RDMPHIA.
Stamina in diclinis ab ovariis nt plurimnm remota, nunc indefinita, libera s. varié
connata, in perianthio instructis definita, perianthii squamulis numéro subæqualia
iisque opposita. Antheræ variæ, sessiles s. filamentis suffultæ.
Ovaria plurima rarissime solitaria, modo staminibus connexa, modo solam spadiois
inferiorem partem tegentia, libera s. varié concreta, uni- rarius pluri-locularia, uni-
multi-ovulata : ovüla oophoris basilaribus s. laterabbus s. in angulo looulamentorum
interno positis affixa, situ varia. Sttli nulli s. tot quot ovaria, stigmatibus simplicibus s.
rarissimé lobàtis.
Organa rudimentaria ( ovaria s. stamina abortiva ) subinde inter ovaria et stamina,
rarissimé his consooiata.
Pericarpia camosa, rarissimé exsuooa, clausa s. rarissimé dehiscentia, mono- s. po-
ly-sperma. Embryon in albumine carnoso s. farinaceo axile, raro exalbuminosum.
Y eg e t . Plantæ caustico volatili foetæ, herbaceæ, tuberibus s. rhizomate perennantes,
modo acaules, modo cauleseentes s. suffrutioosæ, caule petiolorum basibus dilatatis
cicatrisato: Folia raro e rbizomate solitaria, u t plurimum supra hoc aut in apioe
caulis conferta, alterna, petiolata, palmati- s. pedati- s. peltati- raro penni-nervia,
simpbcia, integra, sæpius basi excisa, interdum varié dissecta, vernatione convoluta.
Spadices in apice scapi sive pedunculi solitarii, eidem continui, indivisi, plané liberi
s. raro spatbæ monophyllæ (folio florali) accreti. Flores adeo imperfeeté sunt evoluti,
ut in declinis numerus organorum fruetificationis cuivis flori propriorum raro possit
discerni. Organismus tarn dissimilis antherarum partim a mutuâ ooncretione, partim
a turbatâ filamentorum evolutione, dum sæpe eorum conneotivum magis evolvitur,
pendere videtur.
DIVISIO I. ARACEÆ.
Aroideoe vëroe Rob. Br. s. Androgynanthece Schott.
Flores nudi.
TR IBU S I. P IS T IA C E rE MCH.(I).
Spadix ob concretionem cum spatha fere indistinctus. Flores masculi a femineo
solitario remoti. Antberae in apice vel latere spadicis sessiles. Ovarium uniloculare,
oyulis multis oopboro basilari s. sublaterali affixis. Stylus distinctus. Organa rudimentaria
nulla. Semina albuminosa, embryone inverso. —Plantae rbizomate flagellifero aut tube-
roso, foborum laming integra, phirinervia, spadicibus inodoris.
(1) Primam hujus Tribus mentionem fecit Richard in Homb. et Bonpl. N ov. Gen, ot Sp. I . p. 6 6 ., ad quam, prseler
Pistiam Lihk., etiam Ambrosiniam retulit. Hane pericarpio sicco et capsulari ait distingui. Equidem illi assentiri nequeo :
jnam, quamyis pericarpium in utroque genere sit tenuissimum et forsitan demum irregnlariter rumpatur, minimè tarnen
capsulare existimari potest. Prsecipuus character hnjns Tribus potius in concretione spadicis cum spatha et quod unicus
tantum adest flos femineus positus esse videtur. Vir Cl. Schott Pistiam ab Aroiieis plane excludere videtur, ut verisimile
est, ob dissimilitudinem modi Crescendi. Contra ea Tribum Amhrosinoarum statuit, quä genera Cryptocoryno Fiscn. et
Anibroeinia Mich, continentur.
I. P I S T IA .
L inn. Flor. zeyl. p. 152'. —Ejusd. Gen. pi. p. 411. n° 912. — Juss. Gen. pi. p. 69. — Schreb. Gen.
pi. p. 455. n° 1112. — W illd. Sp. pi. I I I . 1. p. 69oH- P oir. in Enc. Bot. V. p. 353. e t in Diet.
des So. nat. tom. XLI. p. 154.& A. Ricu; in Diet, class, d’hist. nat. tom. X III. p. 633._
Spr. Gen. pi. p. 682. n° 3438.
Zala Lour. Flor. Cock. ed. W illd. I I. p. 491.
CHARACTER ESSENTIALIS.
Spatha ima tubulosa spadicique connata; Limbus patens, processu spadicem supernk
inyolucranti auctus. Spadix interrupt^ androgynus, ima femineus, in apice libero
masculus. Anthers 3-8, adnatae, subglobosae. Ovarium unicum, spadicis basi adnatae
obliqufe insidens, uniloculare, ovulis multis oophoro parietino-subbasilari affixis, erectis.
Stylus crassus, stigmate subeyathiformi. Fructus baccatus, unilocularis, poly- aut
abortu obgo-spermus.
Vegbt. Plantæ natantes, flagelliferæ, radicibus fibrosis. Folia sessilia, rosaceo-expansa, obovata s. linguæformia, integra,
sæpe retusa, nervosa, subtus radiato-cristata. Spadices axillares, solitarii, breviter pedunculati.
Adf. Peculiari habitu a ceteris omnibus hujus familiæ generibus abundc distincta, magnam cum Ambrosinid Bassi ostendit
affinitatem conformatione organorum fruetificationis inprimis femineorum. In utroque genere spadix conjunctione
cum spatha infernè ferè est indistinctus, unicum tantummodo florem femineum producens organisatione interna
parum aut non differentem. At jam manifestum inter utrumque discrimen hinc apparet, quod in illo spadix spatham
septi instar in duo loculamenta dividens, in Pistid vero huic adnatus spathæ ex adverso fissili, nihil præter costam
longitudinalem elevatam infra limbum constrictione quodammodo interceptam efficit; supra hanc constrictionem ex
ipso hoc limbo exoritur processus exiguus cupul Hormis ore subundulatus subs tan tiæ membranosæ, parti spadicis
superior! liberæ stipitiformi arrectæ adjunctus eamque involucri instar circumdans. Ejusmodi involucri accessorii
nullum in altero isto genere vestigium invenitur, in quo præterea anlheræ non summitati spadicis liberæ insident,
sed in posteriori facie spadicis cum spatha connati secundum longitudincm transversè dispositie atque ideo révéra
unilatérales sunt.
Distrib. Unica hue usque species hujus generis in libris systematicis est recepta, quae plurimis regionibus totius orbis
terrarum propria esse traditur, quamque adeo Nilus ex interiori Africa in Ægyptum advehit, in qua tarnen regione
nondum florens est reperta. Vix autem suspicari licet, inter has plantas, in tarn reraotis inter se regionibus sponte
suâ crescentes, nullam obtinere Specificam varietatem. Etiamsi oranes inter se habitu plané similes sunt,' id ipsum
nos tanto magis ad diligentissimum et repetitum examen organorum fruetificationis excitare debet, quo discernamus,
an révéra plantæ e diversissimis terræ regionibus hâc in re eâdem prorsus ratione sint conformatæ. Iliad autem
examen ob exiguam spadicis magnitudinem nonnisi de vivis plantis bené institui potest : ad quod igitur omnes qui
regiones tropicas perlustrant excitatos volo.
OBSERVATIO I.
Richarduh secutus sum, qui hoc genus primum in Novis Generibus et Speciebus Homb. ct Bohpl. I . p. ,66. tanquam
novam Aroidearum sectionem recensuit, haud adeo ob affinitatem ejus cum Amirosinid Bassi, quam præsertim quod cum
aliis hujus familiæ vegetabilibus similes acres proprietates habet communes, contritum pruritum excitât et gutturale imo
corrosivum est sapore, quæ tarnen acritudo coquendo dépérit. Sola res alicujus momenti, quæ objici mihi posset, hæc
est, quod folia ima non sunt vaginantia. Nec tarnen hoc mihi satis grave videtur argumentum, cur Pistiam ab Aroiieis
secernamus, quibuscum charactere fruetificationis optimè consentit. Ejusmodi distinctio plaçait Lis diet in Introd. of
Nat. Syst. of Bot., qui Pistiam et Lemnam peculiarem familiam, Pistiacearum scilicet, constituera perhibet, inprimis
simplicitate organisations et structuræ, utpote Fluvialium instar nullis vasis spiralibus instructam, ab Aroiieis diversara,
et simul spathas earum binos tantum flores nudos includere statuit. Licet autem hæc ejus conjectura sit ingeniosissima,
accurata tarnen nos contemplatio earn non rectè ad Pistiam applicari posse docet. Etenim longé abest, ut hujus tarn
simplex sit structura, quam Lihdley earn esse voluit ; id quod facili negotio conspicitur, si nervös copiosos texturæ cellulari
foliorum immersos examini microscopico subjicias, quod eos fasciculo creberrimorura vasorum spiralium tenuissimorum