HERICIUM CORALLOIDES (SCOP. EX FR.) PERS.
PI. 2281a
Système Na tu r e l : Cl. Fungi. Snbcl. Basidiomycètes. Ord. Hyménomycètes. Fam. Cortioiaoées.
Caractères Sp é c if iq u e s : Réceptacle 5—8 cm. et plus, charnu, stipité; le tronc divisé en rameaux
dendroïdes, nombreux, entrelacés, portant à leur face inférieure des aiguillons subulés, grêles, souvent
fasciculés, blancs puis crème, brun jaunâtre au séchant. Chair blanche, molle, formée d’hyphes à parois
gélatineuses, se colorant en bleu par l’iode. Dans la trame on rencontre plusieurs gloeocystides (hyphes
conducteurs) qui se terminent dans l’hyménium (Donk). Spores presque globuleuses, lisses, à parois
amyloïdes, d’environ 5 fx de diamètre.
Scopoli, Fl. Garn. 2, I I , p. 472 (1772); Fries, Syst. Myc., I, p. 408 (1821); Hym. Fur., p. 607 (1874);
Persoon, Myc. Fur., I I , p. 150 (1825); Quélet, Fl. Mycol., p. 438 (1888); Bourdot et Galzin, Hym. de Fr.,
1, p. 422 (1927); Donk in Meded. Ned. Mycol. Ver., X V I I I—X X , p. 161 (1931).
H abitat : Sur bois morts, et sur des troncs vivants dé hêtre, frêne, etc. Rare.
P ays-Ba s : Le champignon figuré au milieu de la planche provient d’Amsterdam, où il fut trouvé en
septembre 1925 par M. van d er Ge n . Les dessins détaillés (a) sont faits d’après cet échantillon. Le
spécimen figuré à droite sur la planche (avec les dessins détaillés 6) fut ramassé à Hondsdonk (province
de Brabant septentrionale) par M. Walreght; il nous fut transmis par M. E d ie (en septembre 1982).
Le champignon est rare dans les Pays-Bas.
MYCOACIA FUSCO'ATRA (FR.) DONK
PL 22316
Natuu r lijk St e l s e l : Cl. Fungi. Subcl. Basidiomycetes. Ord. Hymenomycetes. Fam. Corticiaceae.
Soortskenmerken: Vruchtlichaam resupinaat, wasachtig, subiculum dun, stevig vastgehecht,
grijsachtig-hyalin bij vochtig weer, bij opdrogen wit, grijscrêmeachtig, bruinwordend, min of meer
okerkleurig; rand bij goed ontwikkelde exemplaren dun, wit, fijn byssoïd, bij jongere exemplaren bree-
der, regelmatig byssoïd, helder wit; tanden slank kegelvormig, dicht op een, na opdrogen schijnbaar
losser geplaatst, toegespitst, gaaf, zelden met enkele onduidelijke zijpuntjes, 2—6 mm. lang, aanvankelijk
van dezelfde kleur als het subiculum, dan bruin veelal blauwgroene punt, tenslotte vaak donkerbruin
met iets lichtere punt, hier en daar bijna zwart, bepoederd.
Hyphen in het axiale deel van de tandjes eenigszins dikwandig, als een steriele top uitstekend, overigens
dunwandig, zelden met gespen, 2—4,5 [x dik, de subhymeniale hyphen onduidelijk, omgeven door
een korrelige massa.
Basidia 12—22 X 3—4,5 (x, met 2—4 sterigmata van 2—4 |x; sporen elliptisch, dorsaal zwak afgeplat
tot een weinig naar binnen gebogen, met min of meer zijdelings gerichte apiculus, kleurloos, glad, met
(1—) 2 guttulae, 4—6,5x2—3,25 fx.
Fries, Syst, Myc., I, p. 416 (1821); Hym. Eur., p. 612 (1874); Bourdot et Galzin, Hym. de Fr., I, p.
417 (1927); Donk in Med. Ned. Myc. Ver., X V I I I—X X , p. 152 (1931).
De beschrijving is ontleend aan Donk, a.w.
Groeiplaats: Op ro tte n d lo o fh o u t v a n eik, esch, e.a.
Ned er la nd : Het afgebeelde exemplaar werd op 11 Nov. 1918 gevonden op Rhijngeest, te Oegst-
geest door A. J. P. Oort op esschenhout. Volgens D onk (a.w.) is de zwam öok in de omgeving van
Utrecht aangetroffen.