XYLARIA CARPOPHILA PERS.
X y laite des Fruits.
PI. 2095A
Système de Linné : Cl. XXIY. Sect. Y. Cryptogamia. Fungi.
Système naturel : Cellulaires Mycètqs Ord. Pyrénomycètes. Sect. Sfériacées.
Caractères génériques : Yoyez le no. 510, Vol. VII.
Caractères spécifiques: Strome érigé ou ascendant, filiforme, flexueux, noir, cilindrique ou dilaté
au sommet en massue, simple ou ramifié, souvent velouté à la base. La partie fertile est plus courte que le
pied, mais un peu plus large, subulée, tuberculeux, stérile au sommet. Perithèces globuleux, ou largement
ovoïdes, munis d’un ostiole en forme de papille. Asques cilindriques, pédicellés, octospores, spores obliquement
monostiques, inéquilatérales, scutiformes, à extrémités arrondies.
Les stromes jeunes, venant pendant l’automne, sont couverts d’un hyménium gris ou livide, qui répand
des conidies très petites, elliptiques ou ovoides.
Sphoeria carpopMla P. in Fr., S. M. II, p. 328, Obs. Myc. 1, p. 19, II, 65. Xylaria carpophila Fr., S. V.
Sc. 382 ; Currey, Linn. Trans. X X II, p. 264 ; Tul., Sel. Tg. Carp. I l, p. 14 ; Nice, Pyren. germ., p. 6 ; Sacc.,
Syll. I, p. 336 ; W ml, Kr. Fl. I l, p. 873 ; Oud., Bév. II, p. 174.
Habitat : Bois humides entre les feuilles et les fruits pourrissants du hêtre.
Pays-Bas: Dans notre pays seulement sur les fruits du hêtre; déjà trouvé par Dozy et Molkenboer à la
maison de campagne Oud Poelgeest près de Leide, et en 1864 par Oudemans près de Bloemendaal. Les
champignons de notre planche nous sont envoyés le 26 février 1922 par Mlle C. Cool du même endroit à
Oud Poelgeest, où le Dr. H. A. A. van der Lek les avait signalés de nouveau déjà quelques années auparavant.
SCLEROTINIA RICHTERIANA P. HENN. ET STAR.
Richter’s Sclerotinia,
PI. 2095B.
Stelsel van Linnaeus : Cl. XXV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.
Natuurlijk Stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Discomycetes. Fam. Pezizaceae.
Geslachtskenmerken: Zie Dl. XXIV, no. 1874.
Soortelijke KENMERKEN: Sclerotio atro, rugoso, oa 2—4 mm. diam.; ascomatibus singularibus vel
pluribus loage atipitatis, cupulatis, marginatia, dein convexis, medio umbilicatis, emarginatia, extua isa-
bellinia, pruinoaia vel subtomentosis, disco flavo-brunneo, vel cirmamomeo, levi vel ruguloso, 0.5—2 cm.
diam., atipite farcto, terreti, aubaequali, plerumque flexuoso, auperne alutaceo, glabro, levi, subnitente, interne
obscuriore, 8—5 om. longo, 1—1.5 mm. crasso; ascis cylindraeeo-clavatis, apice rotundato-obtusis, ad
basm attenuatis, 140—170 p longis, p. aporii. 80—110 X 8—10 p, 8—sporis; paraphysibus fililormibua,
paulo septatis, hyalinia, 8 p crassis; sporis oblique monostiohia, ellipsoideis, utrihque obtuso rotundatis,
plerumque 2, interdum pluriguttulatis, hyalinia, 10—14 x 5—8 p.
Sclerotium zwart, rimpelig, ongeveer 2—4 mm. in middellijn; vruchtlichamen afzonderlijk of bij meerdere,
lang gesteeld, sohotelvormig, berand, dan bol, in het midden navelvormig, zonder opstaanden rand,
van buiten iaabelkleurig, berijpt of eenigszins viltig, met geel-bruine of kaneelkleurige, gladde of rimpelige
schijf, 0.5—2 cm. in doorsnee; steel gevuld, effen, bijna cilindervormig, meestal bochtig, naar bovenleder-
kleurig, kaal, glad, eenigszins glimmend, benedenwaarts donkerder, 8—5 cm. lang, 1—1.5 mm. dik;asci
cylipdervormig-knodsvormig, aan den top stomp afgerond, naar den voet versmald, 140—170 p lang, het
spörendragende deel 80 llu x S ’ 10 p, achtsporig; paraphysen draadvormig, met weinig tusachen-
schotten, doorschijnend, 8 p. dik; sporen scheef eenzijdig, elliptisch, naar beide zijden stomp afgerond,
meestal met 2, soms met meerdere druppels, hyalien, 10—14 X 5-—8 ix.
• Sclerotinia Richteriana P. Henn. et Star. Hedvngia 1908 p. (18); Sacc., Syll. XVIII, p. 43.
Groeiplaats: Oorspronkelijk gevonden in Mei 1902 te Grosshahnau, in den Schloszgarten bij Dessau,
waar zij telken jare op de wortelstokken van Polygonatum multiflorum voorkwam.
Nederland: In ons land werd deze zwam reeds den 16 April 1904 door den Heer C. A. G. Beinz te
Nunspeet gevonden. De door den Heer G. D. Swanenburg de Veye eigenhandig afgebeelde exemplaren
werden van 8—22 Mei 1922 in de Vogelenzangsche duinen gevonden, terwijl in het voorjaar van 1928 op een
andere plek aldaar eveneens deze zwam werd aangetroffen door den Heer E. K. van Waveren.