breed; stronk zeer kort, bij het opdrogen zwartachtig, rijk en dicht ineen vertakt; vertakkingen glad,
wijd uitstaande, cylindrisch, eindigende in meest dichotome-, soms in meer eindyertakkingen, die stomp
en aan den top viltig zijn. Yleesch, vooral bij opdrogen, leerachtig tot hoornachtig, eerst geel, daarna
rood- tot zwartachtig wordend. Hymenium over het geheele vruchtlichaam verspreid. Basidiën met
2—4, meest 2, gekromde sterigmen, 8 X 2 jx groot, dikwijls zeer ongelijk van lengte aan dezelfde basi-
die. Sporen kleurloos, glad, bijna rond, met een grooten oliedruppel, 6 X 4.8 |x. (Cool, Meded. Ned. Myc.
Yer. XVI—XVII, p. 131).
Het geslacht Lachnocladium Lév. wijkt van Clavaria af slechts door zijn meer leder- of hoornachtige
samenstelling en door de viltige takeinden.
L. pusillum Coker, Nov. Spec., J. of the Elisha Mitch. Sc. Soc., Vol. 42, p. 252, pi. 47, fig. II. Cool,
Meded. Ned. Myc. Ver. XV I, p. 131, pi. 3, f. 62.
Groeiplaats Nederland: Deze geheel nieuwe soort werd in September 1925 en in October 1926
door den tuinknecht J. Lagendijk gevonden op de aarde van een kuip, waarin zich Rhamnus alnifolius
bevond en zich bevindend in een der koude kassen van den Hortus te Leiden. Zij werd beschreven
door Prof. W. C. Coker van de Universiteit Chapel Hill, North Carolina.
c. Cl. crocea: congregata in 1—4 specimina, tarnen stipitibus nunquam inter se concretis, tenuissima
et levis, 2—3 cm. alta, 1—1.5 cm. lata, croceo-flava; stipite y3 vel partem longitudinis totius occu-
pante, dein ter vel quater laxe ramoso, ramis extremis lunatis, apice acutis, came intus eodem modo
colorato ut extus, sine sapore vel odore; basidiis 4-sporis, sporis incoloratis, fere globosis vel subfusi-
formibus, uniguttulatis, stigmatibus persistentibus, 2.5—3.5 |x.
Paddestoel in 1—4 exemplaren bijeengroeiend, zonder dat de ondereinden vergroeid zijn, zeer teer,
glad, 2—3 cm. hoog, 1—1.5 cm. breed, saffraan-geel; steel y3 of % van de geheele lengte, daarna 3—4-
maal los vertakt, eindvertakkingen halvemaanvormig als bij Cl. comiculata, topjes puntig. Vleesch
van binnen van dezelfde kleur als van buiten, smaak- en reukloos. Basidiën 4-sporig, sporen kleurloos,
bijna rond, eenigszins spoelvormig met blijvende sterigma en met een druppel, 2.5 X 3.5 |x.
Cl. crocea P., Comm., p. 57, Icon. et Descr., t. II, f. 6; Fr., Hym. Eur., p. 671; Sacc., Syll. VI, p. 702;
Cool, Meded. Ned. Myc. Ver. X V I—X V II, p. 114.
Groeiplaats: In gemengde bossohen, herfst. Zeldzaam.
Nederland : Deze voor ons land nieuwe soort werd door Mej. Cath. Cool in September 1918 op het
Loo onder Rhododendrons gevonden gedurende de excursie der Myc. Ver.; van dezelfde plaats zond de
Heer K. B erendsen haar in op de Tentoonstelling te Rotterdam, in September 1926. Mej. T. Karsten
verzamelde haar op 6 November 1926 in gemengd bosch te Meyendel onder Wassenaar, terwijl Mej.
Cool haar weder onder Rhododendrons aantrof in October 1925 op Schmalenbroek bij Enschedé.
CLAVARIA ROSEA FR.
Clavaire rose.
LACHNOCLADIUM PUSILLUM COKER.
Petite Clavaire.
CLAVARIA CROCEA P.
Clavaire couleur safran.
PI. 2136.
Système de Linné: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.
Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Sect. Clavariacées.
Caractères génériques: Voyez le No. 785, Vol. X.
Caractères spécifiques : Pied 2—5 cm. de hauteur, 2—4 mm. d’épaisseur, solitaire ou en groupes
de 2—4 exemplaires, d’un beau rose-incarnat, creux, fragile, cylindrique, quelquefois élargi, à base
mince et blanche-floconneuse, vers le sommet élargi et souvent cannelé, le sommet obtus ou incisé,
desséchant jaunâtre, sans odeur et sans goût; basidies 2—4-spores; spores non colorées, lisses, elliptiques,
mucronées et avec une goutellette, 6—8 X 4—5 |x.
, Cl. rosea Fr., Syst. Myc. I, p. 482, Hym. Eur., p. 674; Daim. Vet. Acad. Handl. 1811, p. 157; Sacc.,
Syll. VI, p. 717.
Habitat : Lieux herbeux. Automne. Rare.
Pays-Bas: Pour la première fois trouvé en 1924 par M. K. Berendsen dans le bien dominial ’t Loo
près d’Apeldoom; les exemplaires dessinés ont été cueülis en octobre et novembre par M. A. M.Scholte
S. J. dans le jardin du Collège St. Willebrorde à Katwijk au pied d’un aune.
h. Lachnocladium pusillum Coker. Plante orangée-jaune, desséchant rougeâtre, puis noirâtre, jusque
12 mm. de hauteur et 30 mm. de largeur, pied très court, vieillissant se noircissant, à rameaux nombreux
et serrés, lisses, largement étalés, cylindriques, se terminant en branches le plus souvent bifur-
quées, quelquefois pluripartites, obtuses, tomenteuses vers le sommet ; chair surtout à l’état desséché
cartilagineuse ou cornée, d’abord jaune, puis rougeâtre ou noirâtre, hyménée répandu par la partie
entière fructifère; basidies 2—4 (le plus souvent 2) à stigmates courbés, 8 X 2 jx de longueur, souvent
très inégaux dans la même basidie; spores sans couleur, lisses, presque globeuses, avec une seule grande
gouttelette, 6 X 4.8 [x. Le genre Lachnocladium Lév. ne se distingue de Clavaria que par sa consistance
plus cartiliagineuse ou cornée et par les bouts des rameaux tomenteux.
L. pusillum Coker, Nov. Spec., J. of the Elisha Mitch. Sc. Soc., Vol. 42, p. 252, pl. 47, fig. II. Cool,
Med. Ned. Myc. Ver. X V I, p. 131, pl. 3, f. 62.
Habitat. Pays-Bas: Cette espèce nouvelle a été trouvée en septembre 1925 et en octobre 1926 par
le jardinier J. Lagendijk sur la terre d’une cuve, dans laquelle se trouvait Rhamnus alnifolius, cultivé