tJir
a x illis d em um s tic h id iife ra , stic h id iis b re v is s im is fa sc ic iila to -
co n g e s tis, k e r am id iis in ram u lo b re v i ag g re g a tis ,
Lophura cymosa KüU. Phyc. gen. p. 4.35! Sp. Alg. p. 850.
Icon. Turner. I. c. Jig. c. â. f . g. Harv. Phyc. Brit. l. e. Jig. 3!
B. GEACiLiOE fro n d e te n u io re , ram is sp hæ ro s p o rife r is ob sp hæ ro sp
o ra s in tum e s c e n te s to ru lo s is.
Lophura gracilis Kütz. Phycol. tah. 53 fig. IV I Sp. Alg. p. 850.
Rhodomela gracilis Harv. Ner. Bor. Am. p. 26 tah. X I I I CH
a. FLACCIDA f ro n d e a n n o tin a in f e rn e v irg a ta , su p e rn e ram is fa-
sc ic u la to -c o rym b o s is p e n ic illa ta , ram is co rym b i d em um s p hæ ro
sp o r ife r is , k e r am id iis ra c em o s is .
Gigartina subfusca d. ilaccida Lb. l. c. tah. 10 G!
Rhodomela subfusca var. y. et d. Ag. l. c.
b . PEOLiFEEA fro n d e p r io ris a n n i a ram is p e r s is te n tib u s p ro life
ra , p ro lific a tio n ib u s te n u io r ib u s s e n sim in ram o s m u ta tis ,
ram u lis m ag is d iv e rg e n tib u s su b sp inæ fo rm ib u s a p ic e f ru c tif
e ris .
Rhodomela subfusca J. tenuior Ag. l. c. et Lh. l. c.
Fuscai'ia tenuissima Bupr. Alg. Ochot. p. 29 tah. 10!!
Fro n s plerumque 4—6-pollicaris, penna passerina vix crassior, nunc
multo tenuior, decomposito-ramosissima sensim a ttenuata. Rami subspirali
ordine quoquoversum egredientes, interne nudiusculi au t plus
minus densis ramis minoribus virgati, supe rne in juvenili et vernali
plan ta subfasciculato-penicillati, et in sphærosporifera subcorymbosn
in senili et autumnali ramis minoribus decompositis fruticolosi, au t demum
nudiusculi, ramulis plurimis ab ruptis. Ramuli in planta vigente
subulati, paucas lineas longi, inferiores patentes, supremi nunc leviter
incurvi et corymbosi, juveniles apice fibrillis penicillati, sphærosporiferi
vix mutati nisi quod ob sphærosporas intumescentes sunt plus
minus torulosi. Sphærosporæ nempe in' ramulis supe rioribus subco-
ryinbosis evolutæ, in singulis articulis geminæ oppositæ, intro rsum
complanatæ, extro rsum utrin q u e prominulæ, hoc modo ramulos red d
u n t torulosos. Keramidia a ramulis brevioribus transformata, ideoque
secus ramos racemosa, p a rte ste rili pedicellata, apice fe rtili; sunt
ju venilia ovata, m a tu ra subglobosa au t carpostomio subproduoto formæ
ovatæ vestigia se rvantia; pericarpio cellulis a basi subradiantibus
constituto. Tota pianta inarticulata, cellulas corticales minutas subrect-
angulares a superficie inspecta monstrans. Sectione transversa li rami
adultio ris totum inte riu s cellulosum adparet, cellulis parum dissimilib
u s ; plerumque centralem distinguere licet cellulis pericentra libus''6
cinctam.
P ræ te re a pro ætate et tempore anni pian ta formas diversas induit,
quin immo fructus non parum dissimiles proferì. Juvenilem plantam
pulchre coccineam vidi, ramis apice coiTinboso-penicillatis; autunma-
lis pianta est fruticulosa ramisque denso v irg a ta ; sub hieme rami
minores deponuntur et majores persistentcs sunt denudati et ilagelli-
formes. Ex bis iterum rami pullulant, aspectu initio sat dissimiles,
demum a pianta prioris anni vix distinguendi. Fruc tus in his diversis
stadiis quoque a lii; in pianta denudata hyemali sticliidia magis
quoad formam a ramis ablndentia, brevia vix lineam longa, ovali-lanceolata,
dense fasciculato-oongesta proveniunt; in pianta prolifera ra muli
sphærosporiferi sunt breviores et subdivarieati, cætenim a sterilibus
parum mutati. Keramidia quoque modo analogo in his diversis
lormis a lite r disposita, u t supra jam designare conatus sum. — Pra'-
terea variai p ro u t firmior in Oceano, au t gracilior in mari minori
obveniat.
Dicunt aliquando sphærosporas au t unica au t duabus seriebus dispositas
obvenire. Mihi omnino certnm vid e tu r typice duas esse series,
nempe in unoqiioqne articulo sphærosporas duas oppositas g en e ra r!;
ubi vero spatium minus, una sæpe evanescit, alte ra persistente — quod
cum typica evolutione in Polysiphonia neutiquam comparare vellem.
Formas allatas omnes ad imam eandemque s])eciem pertinere vix
dubium p u ta rem ; seorsim vero enumeravi u t synonyma disponere et
status diverses indicare liceret. Nostra Codana, quæ plerumque gracilior,
eosdem piane exhibet status, quos oceanica, tempore diverso.
Fuscariam tenuissimam Rupr. a variet. tenuior Ag. et Lyngb. distinguere
non valeam. Dubia tantum mihi est Rh. Rochei Harv. cujus
nullum specimen authenticum vidi. Plantam vero iconi simillimam
ex New Foundland a DelaPylaie datam habeo, cujus rami eximie
corymbosi adspectum dant paulo diversum; hæc vero mihi videtur
forma illi, quam flaceidam denominavit Lyngbyeus, omnino analoga.
Dicere tamen lubet me hanc male reviviscentem non pro lu b itu exa-
minare potuisse. — Harvey siiara Eh. Rochci distiche pinnatam dicit,
quod minime in nostram, nec in aliam E.h. subfuscæ formam quadrat.
Sit ig itu r ut E,h. Rochei plantam omnino diversam spectet.
7. R h . lycopodioides (IJn n . Syst. Nat. Ed. IL p . 717) fro n d e
te r e ti c ra ss iu scu la p in n a tim ram o s a , ram is q u o q u o v e rsum
e g r e d ie n tib u s d e n s issim e ram u lo s is , ram u lis e r e c to -p a te n tibus
c y lin d ra c e is s u b -u trin q u e a tte n u a tis , sim p lic ib u s a u t
p a r c e ram o s is , æ s tiv a lib u s d e c om p o s itis k e ram id iife r is , h y e -
m a lib u s a b b re v ia tis ram u lo s sp hæ ro s p o rife ro s , s tip a n tib u s ,
s p hæ ro s p o ris su b to ru lo so -p rom in u lis , k e r am id iis o v a to -g lo b
o sis , sip h o n ib u s p e r ic e n tra lib u s 6— 7.
Fucus Lycopodioides L . l. c. Gunn. Norv. 2. p. 80. Engl. Bot. tab.
1163. Turn. Hist. Fuc. tah. 12! Stackh. Ner. Brit. Ed. I I . p. 45. tah.
X V I I !
. il
I ; y VI